အာဋာနာဋိယသုတ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္းအက်ိဳး
ဤသုတ္ကို မျပတ္ရြတ္ေပးလွ်င္ နတ္တို႔က လိုလားသည္၊ နတ္လိုက လူလို၊ လူလိုက ၿဂိဳလ္မ၊ ကံဇာတာ ထလာေစႏိုင္သည္။ စုန္းပေယာဂ တေစၧ၊ ေျမဘုတ္ ပူးကပ္လွ်င္ ဤသုတ္ျဖင့္ ထုတ္ပစ္ႏိုင္သည္။ ပေယာဂ ခြာေဆး တမ်ိဳး ျဖစ္ေပသည္။ ဤသုတ္ကို ရြတ္ေပးလွ်င္ လူနာကို အပ မမီွႏိုင္ေပ။
၁။ အပၸသေႏၷသိ နာထႆ သာသေန သာဓုသမၼေတ။
အမႏုေႆဟိ စေ႑ဟိ၊ သဒါ ကိဗၺိသ ကာရိဘိ။
သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းက ေကာင္းပါေပသည္ဟု လက္ခံခ်ီးက်ဴးထားေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ကိုပင္ မၾကည္ညိဳ မသက္ဝင္ႏိုင္ၾကေသာ လူၾကမ္း ဘီလူးတို႔သည္ ရက္စက္တတ္ၾကကုန္၏။ မည္သည့္အခါမဆို ႏိုင္ထက္စီးနင္း ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳတတ္ၾက၏။
၂။ ပရိသာနံ စတႆႏၷ၊ အဟႎ သာယ စ ဂုတၱိယာ။
ယံ ေဒေသသိ မဟာ၀ီေရာ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
ထိုဘီလူး လူၾကမ္းတို႔က ပရိတ္သတ္ မညွင္းဆဲ မႏွိပ္စက္ႏိုင္ေစရန္ႏွင့္ သူတို႔ကပင္ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ႀကီးျမတ္ေသာလုံ႔လ ရွိေတာ္မူေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားက ဤအာဋာနိဋိက ပရိတ္ေတာ္ အရံအတားကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခါ၌ ဤပရိတ္ေတာ္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ စုေပါင္း၍ ရြတ္ဆိုၾကပါကုန္စို႔။
၃။ ၀ိပႆိႆ ဘုႆ စ နမတၳဳ၊ စကၡဳမႏၲႆ သိရီမေတာ။
သိခိႆပိ စ နမတၳဳ၊ သဗၺဘူတာ ႏုကမၸိေနာ။
စကၡဳ ငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဘုန္းက်က္သေရႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဝိပႆီ ျမတ္စြာဘုရားအား အကၽြႏု္ပ္၏ ဦးညႊတ္ရွိခိုးျခင္း ျဖစ္ပါေစ။ သတၱဝါ အားလုံးအေပၚ ၾကင္နာသနားမႈျဖင့္ အစဥ္သနား ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူေသာ သိခီ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္၏ ဦးညႊတ္ရွိခိုးမႈ ျဖစ္ပါေစ။
၄။ ေ၀ စ နမတၳဳ၊ ႏွာတကႆ တပႆိ ေနာ။
နမတၳဳ ကကုသႏၶႆ မာရေသနာ ပမဒၵိေနာ။
မေကာင္းမႈ အညစ္အေၾကးကို ေဆးေၾကာသန္႕စင္ၿပီးျဖစ္ေသာ ၿခိဳးျခံေသာ အက်င့္ကိုလည္း က်င့္ေတာ္မူေသာ ေဝႆဘူ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္ရွိခိုးပါ၏။ မာရ္စစ္သည္ အေပါင္း ကို ႏွိမ္ႏွင္းေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ ကကုသန္ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္ ရွိခိုးပါ၏။
၅။ ေကာဏာဂမနႆ နမတၳဳ။ ျဗာဟၼဏႆ ၀ုသီမေတာ။
ကႆ ပ စနမတၳဳ၊ ၀ိပၸမုတၱႆ သဗၺဓိ။
မေကာင္းမႈ ဟူသမွ် အပျပဳၿပီးေသာ ငါးပါးေသာ ဝသီေဘာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ေကာဏာဂုံ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္ရွိခိုး ပါ၏။ ခပ္သိမ္းေသာ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ကင္းေတာ္ မူၿပီးေသာ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကၽြႏု္ပ္၏ ဦးညႊတ္ ရိွခိုးျခင္းျဖစ္ပါေစ။
၆။ အဂႌရသႆ နမတၳဳ၊ သက်ပုတၱႆ သိရီမေတာ။
ေယာ ဣမံ ဓမၼံ ေဒေသသိ၊ သဗၺဒုကၡာပႏူဒနံ။
ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ လူတုိ႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡဟူသမွ်ကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေပ၏။ ကိုယ္ေတာ္မွလည္း အေရာင္အဝါ ကြန္႔ျမဴးျဖာယွက္ ထြက္ေတာ္မူ၏။ ဘုန္း- က်က္သေရႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူေပ၏။ သက်သာကီဝင္ မင္းသားလည္း ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ထိုေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားအား အကၽြႏု္ပ္၏ ဦးညႊတ္ရွိခိုးျခင္းသည္ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၇။ ေယ စာပိ နိဗၺဳတာေလာေက၊ ယထာဘူတံ ၀ိပႆိသံု။
ေတ ဇနာ အပိသုဏာ ထ၊ မဟႏၲာ ၀ီတသာရဒါ။
ေလာက၌ ၿငိမ္းေအးကုန္ၿပီးေသာ ဘုရားရွင္အဆူဆူတို႔သည္ ယထာဘူတက်က် သိကုန္၏။ ေခ်ာပစ္ကုန္းတိုက္ေသာ စကားမ်ိဳးကို မည္သည့္အခါမွ် ဆိုမိန္႔ေတာ္မမူ၊ ႀကီးလည္း ႀကီးျမတ္ကုန္၏။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းလည္း ကင္းကုန္၏။
၈။ ဟိတံ ေဒ၀ႏုႆာနံ၊ ယံ နမႆႏၲိ ေဂါတမံ။
၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ၊ မဟႏၲံ ၀ီတသာရဒံ။
ဝိဇၨာ သုံးပါး၊ ဝိဇၨာ ရွစ္ပါး၊ စရဏ တဆယ့္ငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၍ ျမတ္လွစြာေသာ ရဲရင့္ျခင္းအတိ ရွိေတာ္မူေသာ နတ္လူတို႔၏ အစီးအပြားကို ေဆာင္ေတာ္မူတတ္ေသာ ေဂါတမႏြယ္ဖြား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကို ရွိခိုးဦးညႊတ္ၾကပါကုန္၏။
၉။ ဧေတ စေည စ သမၺဳဒၶါ၊ အေနက သတ ေကာဋိေယာ။
သေဗၺ ဗုေဒၶါ သမသမာ၊ သေဗၺ ဗုေဒၶါ မဟိဒၶိကာ။
ဝိပႆီ၊ သိခီ၊ ေဝႆဘူ၊ ကကုသန္၊ ေကာဏာဂုံ၊ ကႆပ၊ ေဂါတမ ဟူေသာ ဘုရား ခုႏွစ္ဆူတို႔ႏွင့္တကြ အကုေဋမက မ်ားလွစြာေသာ ဘုရားရွင္အားလုံးတို႔သည္ ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၱာမ်ားႏွင့္ တူေတာ္ မမူကုန္။ ဆိုခဲ့ပါ သဗၺညဴ ဘုရားရွင္ခ်င္းသာ တူေတာ္မူၾကကုန္၏။ ဘုရားရွင္အားလုံးပင္ တန္ခိုးဣဒၶိ လြန္စြာ ႀကီးမားၾကကုန္၏။
၁၀။ သေဗၺ ဒသဗလူေပတာ ေ၀သာရေဇၨ ဟုပါဂတာ။
သေဗၺ ေတ ပဋိဇာနႏၲိ၊ အာသဘံ ဌာန မုတၱမံ။
ခပ္သိမ္းကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔သည္ အားေတာ္ဆယ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ရဲရင့္ေသာ ေဝသာရဇၨဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူၾက၏။ ျမတ္ေသာေယာက်္ား ဥသဘ ျဖစ္ေတာ္မူ၍ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ကို ရရွိေၾကာင္း ဝန္ခံၾကကုန္၏။
၁၁။ သီဟနာဒံ နဒေႏၲ ေတ၊ ပရိသာသု ၀ိသာရဒါ။
ျဗာဟၼစကၠံ ပ၀ေတၱႏၲိ၊ ေလာေက အပၸဋိ၀တၱိယံ။
ဘုရားရွင္တို႔သည္ မည္သည့္ ပရိတ္သတ္ ဗိုလ္ပုံအလယ္၌ လြန္စြာရဲရင့္ေတာ္မူၾက၏။ ေကသရာဇာ ျခေသၤ့မင္းကဲ့သို႕ ရဲရဲရင့္ရင့္ စကားဆိုၾက၏။ မည္သူတဦးတေယာက္မွ် မလည္မပတ္ေစႏိုင္ေသာ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ကိုလည္း လည္ပတ္ေစကုန္၏။ (ေဟာၾကားကုန္၏။)
၁၂။ ဥေပတာ ဗုဒၶဓေမၼဟိ၊ အ႒ာရသဟိ နာယကာ။
ဗာတၱႎ သ လကၡဏူေပတာ၊ သီတာႏု ဗ်ဥၨနာဓရာ။
ဘုရားရွင္တို႔သည္ လူသုံးပါးတို႔၏ ခရီးလမ္းညႊန္ ျဖစ္ၾက၏။ ဘုရား၏ေက်းဇူးတရား (၁၈)ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံၾကကုန္၏။ (၃၂)ပါးေသာ ေယာက်္ားျမတ္တို႔၏ လကၡဏာေတာ္ႀကီးတို႔ႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူၾက၏။ လကၡဏာေတာ္ငယ္ (၈ဝ) တို႔ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေတာ္မူၾက၏။
၁၃။ ဗ်ာမပၸဘာယ သုပၸဘာ၊ သေဗၺ ေတ မုနိကုဥၨရာ။
ဗုေဒၶါ သဗၺညဳေနာ ဧေတ၊ သေဗၺ ခီဏာသ၀ါ ဇိနာ။
ဘုရားရွင္ဟူသမွ် ကိုယ္ေတာ္အလုံးမွ် တလံမွ်ေလာက္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ အျမဲထြက္လ်က္ရွိ၏။ ရဟန္းဟူသမွ်တို႔ထက္ ႀကီးျမတ္၏။ ခပ္သိမ္းေသာတရားကိုလည္း သိ၏။ ကိေလသာအာသေဝါလည္း ကင္း၏။ မာရ္ငါးပါးကိုလည္း ေအာင္ၿပီး ျဖစ္၏။
၁၄။ မဟာပဘာ မဟာေတဇာ၊ မဟာပညာ မဟဗၺလာ။
မဟာကာ႐ုဏိကာ ဓီရာ၊ သေဗၺသာနံ သုခါ၀ဟာ။
ဘုရားရွင္တို႔သည္ မ်ားစြာေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္၊ ႀကီးေသာတန္ခိုး၊ ထြတ္ျမတ္ေသာပညာ၊ စြမ္းသန္ေသာခြန္အား၊ အတိုင္းမသိေသာ ကရုဏာ၊ စြဲျမဲေသာလုံ႔လတို႔ကို ပိုင္ေတာ္မူၾက၏။ သတၱဝါအမ်ား၏ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကိုလည္း ေဆာင္ေတာ္မူတတ္ၾကကုန္၏။
၁၅။ဒီပါ နာထာ ပတိ႒ာ စ၊ တာဏာ ေလဏာ စ ပါဏိနံ။
ဂတီ ဗႏၶဴ မေဟႆ ာ သာ၊ သရဏာ စ ဟိေတသိေနာ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔သည္ သတၱဝါအေပါင္းတို႔၏ မွီခိုရာကၽြန္းလည္း ျဖစ္၏။ ကိုးကြယ္ရာလည္း ျဖစ္၏။ တည္ရာလည္း ျဖစ္၏။ ေစာင့္ေရွာက္ရာလည္းျဖစ္၏။ ေဘးအႏၱရာယ္မွ ပုန္းကြယ္ရာလည္း ျဖစ္၏ ။ လာေရာက္ရာလည္း ျဖစ္၏။ ေဆြမ်ိဳးသဖြယ္လည္း ျဖစ္၏။ ေအာက္ေမ့ရာလည္း ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔သည္ ျမတ္ေသာမွီရာလည္း မည္ေပ၏။ သတၱဝါတို႔၏ အစီးအပြားကိုလည္း ရွာၾကံေလ့ရွိၾကကုန္၏။
၁၆။ သေဒ၀ကႆ ေလာကႆ သေဗၺ ဧေတ ပရာယဏာ။
ေတသာ ဟံ သိရသာ ပါေဒ၊ ၀ႏၵာမိ ပုရိသုတၱေမ။
ထိုဘုရားရွင္တိုင္းသည္ နတ္တို႔၏ လဲေလ်ာင္းရာ၊ လူတို႔၏ မွီခိုရာ ျဖစ္ၾကကုန္၏။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ေယာက်္ား ဟူသမွ်တို႔ထက္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူေသာ ထိုဘုရားရွင္တို႔၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးႏွိမ္ ရိုက်ိဳး ရွိခိုးပါ၏။
၁၇။ ၀စသာ မနသာ ေစ၀၊ ၀ႏၵာေမ ေတ တထာဂေတ။
သယေန အာသေန ဌာေန၊ ဂမေန စာပိ သဗၺဒါ။
အကၽြႏ္ုပ္သည္ အိပ္ေနေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ၊ ထိုင္ေနေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေနေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ၊ လမ္းသြားေနေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အခါ၌မဆို ထိုဘုရားရွင္တို႔အား ႏွဳတ္ျဖင့္၎ စိတ္ျဖင့္၎ အျမဲမျပတ္ ရွိခိုးပါ၏။
၁၈။ သဒါ သုေခန ရကၠႏၲဳ၊ ဗုဒၶါ သႏၲိကရာ တု၀ံ။
ေတဟိ တြံ ရကၡိေတာ သေႏၲာ။ မုေတၱာ သဗၺဘေယဟိ စ။
ကိေလသာအပူအေပါင္းကို ၿငိမ္းေအးေအာင္ ျပဳေတာ္မူတတ္ၾကကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔သည္ သင့္ကို ခ်မ္းသာေအာင္ မျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္ပါေစသတည္း။ ဘုရားရွင္တို႔၏ အေစာင့္အေရွာက္ကို ခံယူရေသာ သင္သည္ ၿငိမ္သက္ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ။ ေဘးအႏၱရာယ္ ခပ္သိမ္းမွ ကင္းလြတ္ပါေစ။
၁၉။ သဗၺေရာဂါ ၀ိနီမုေတၱာ၊ သဗၺသႏၲာပ ၀ဇၨိေတာ။
သဗၺေ၀ရ မတိကၠေႏၲာ၊ နိဗၺဳေတာ စ တု၀ံ ဘ၀။
သင္သည္ အနာမရွိ ပကတိ က်န္းမာသူ၊ ပူပန္ျခင္း ကင္းသူ၊ ရန္သူဟူသမွ်ကို လြတ္ေျမာက္ႏိုင္သူ၊ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းေျမ့သူ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၂၀။ေတသံ သေစၥန သီေလန၊ ခႏၲီေမတၱာ ဗေလန စ။
ေတပိ အေမွ ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။
ထိုဘုရားရွင္တို႔သည္ သီလ၊ သစၥာ၊ ခႏၱီ၊ ေမတၱာတို႔၏ စြမ္းပကားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိ ခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္သျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၂၁။ ပုရတၳိမသၼႎ ဒိသာဘာေဂ၊ သႏၲိ ဘူတာ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။
အေရွ႕မ်က္ႏွာအရပ္၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ ဂႏၶဗၺနတ္တို႔ ရွိၾကကုန္၏။ ထိုနတ္တို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိ ခ်မ္းေသာေအာင္ အစဥ္တစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၂၂။ ဒကၡိဏသၼႎ ဒိသာဘာေဂ၊ သႏၲိ ေဒ၀ါ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။
ေတာင္ဘက္အရပ္မ်က္ႏွာ၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ ကုမၻဏ္နတ္တို႔ ရွိၾကကုန္၏။ ထိုနတ္တို႔သည္လည္း ကၽြနု္ပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိ ခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္သျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၂၃။ ပစၧိမသၼႎ ဒိသာဘာေဂ၊ သႏၲိ နာဂါ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။
အေနာက္အရပ္မ်က္ႏွာ၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ နဂါးတို႔ ရွိၾကကုန္၏။ ထိုနဂါးတို႔သည္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိ ခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၂၄။ ဥတၱရသၼႎ ဒိသာဘာေဂ၊ သႏၲိ ယကၡာ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။
ေျမာက္ဘက္အရပ္မ်က္ႏွာ၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ ဘီလူးတို႔သည္ ရွိၾကကုန္၏။ ထိုဘီလူးတို႔သည္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အစဥ္သျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၂၅။ ပုရတၳိေမန ဓတရေ႒ာ၊ ဒကၡိေဏန ၀ိ႐ူဠႇေကာ။
ပစၧိေမန ၀ိ႐ူပေကၡာ၊ ကုေ၀ေရာ ဥတၱရံ ဒိသံ။
အေရွ႕အရပ္မ ်က္ႏွာ၌ ဂႏၶဗၺနတ္တို႔ကို အစိုးရေသာ ဓတရ႒နတ္မင္း၊ ေတာင္အရပ္မ ်က္ႏွာ၌ ကုမၻဏ္တို႔ကို အစိုးရေသာ ဝိရူဠကနတ္မင္း၊ အေနာက္အရပ္မ ်က္ႏွာ၌ နဂါးတို႔ကိုအစိုးရေသာ ဝိရူပကၡ နတ္မင္း၊ ေျမာက္အရပ္မ ်က္ႏွာ၌ ဘီလူးတို႔ကို အစိုးရေသာ ကုေဝရနတ္မင္း။
၂၆။ စေတၱာေရာ ေတ မဟာရာဇာ၊ ေလာကပါလာ ယသႆိေနာ။
ေတပိ အေမွ ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။
ထိုနတ္မင္းႀကီးေလးပါးတို႔သည္ လူတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္ၾကကုန္၏။ အေျခြအရံလည္း မ်ားကုန္၏။ ထိုနတ္မင္းႀကီးတို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိ ခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္မျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၂၇။ အာကာသ႒ာ စ ဘူမ႒ာ၊ ေဒ၀ါ နာဂါ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။
ေကာင္းကင္၌တည္ေသာ နတ္မ်ား၊ ေျမ၌တည္ေသာ နတ္မ်ား၊ နဂါးမ်ားသည္ တန္ခိုး အလြန္ႀကီးၾကသည္။ ထိုတန္ခိုးႀကီး နတ္၊ နဂါးတို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိ ခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္မျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၂၈။ ဣဒၶိမေႏၲာ စ ေယ ေဒ၀ါ၊ ၀သႏၲာ ဣဓ သာသေန။
ေတပိ အေမွ ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။
တန္ခိုးႀကီးေသာနတ္တို႔သည္ ဤဘုရား သာသနာေတာ္၌ ေနၾကကုန္၏။ ထိုသာသနာေစာင့္ နတ္တို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိ ခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္မျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း ။
၂၉။ သဗၺီတိေယာ ၀ိ၀ဇၨႏၲဳ၊ ေသာေကာ ေရာေဂါ ၀ိနႆ တု။
မာ ေတ ဘ၀ႏၲႏၲရာယာ၊ သုခီ ဒီဃာယုေကာ ဘ၀။
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ကင္းေစကုန္သတည္း။ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ကင္းေစကုန္သတည္း။ အနာေရာဂါ ဟူသမွ် ေပ်ာက္ေစကုန္သတည္း။ သင့္အားအႏၱရာယ္ တစုံတရာ မျဖစ္ေစသတည္း။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာႏွင့္ အသက္ရွည္စြာ ေနရပါေစသတည္း။
၃၀။ အဘိ၀ါဒန သီလိႆ နိစၥံ ၀ုၯာပစာယိေနာ။
စတၱာေရာ ဓမၼာ ၀ၯႏၲိ၊ အာယု ၀ေဏၰာ သုခံ ဗလံ။
ရတနာျမတ္သုံးပါးအား ရိုေသစြာ ရွိခိုးဆည္းကပ္ေလ့ရွိေသာသူ၊ သီလရွိသူ၊ သမာဓိရွိသူ၊ ပညာရွိသူတို႔ကို အျမဲမျပတ္ ရိုေသေလးစားတတ္သူသည္ အသက္ရွည္၏။ အဆင္းလွ၏၊ ခ်မ္းသာႀကီးပြါး၏ ။ ခြန္အားဗလ တိုးတက္ေလ၏။ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ ခ်မ္းသာႀကီးျခင္း၊ ခြန္အားႀကီးျခင္းဟူေသာ ဤေက်းဇူးတရားတို႔သည္ ထိုပုဂိၢဳလ္အဖို႔ ထာဝစဥ္ တိုးတက္လ်က္သာ ေနၾကကုန္သတည္း။
အာဋာနာဋိယသုတၱံ နိ႒ိတံ။
Monday 7 November 2016
Thursday 27 October 2016
ဓဇဂၢသုတ္
ဓဇဂၢသုတ္ ရြတ္ဖတ္ရျခင္း အက်ဳိးတရား
ဤသုတ္ကို ရြတ္ဖတ္ပြားမ်ားလွ်င္ ပိုမို၍ ဉာဏ္ေကာင္းလာေစႏိုင္သည္။ မည္သည့္ေနရာသို႔ျဖစ္ေစ ေန႔ေန႔ညည တစ္ေယာက္တည္းသြားရဲ၊ လာရဲ၊ ေနရဲေစသည္။ စိတ္တန္ခိုးလည္းႀကီးလာလိမ့္မည္၊ ပရိတ္သတ္အလယ္မွာ ေျပာရဲ ဆိုရဲ ရွိလာႏိုင္သည္။ မိမိ၏ ဘဝအေျခအေန ခိုင္ျမဲေစသည္၊ ရာထူးတည္ျမဲေရး, စည္းစိမ္တည္ျမဲေရးအတြက္ အက်ဳိးျပဳလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
၁။ ယႆ ာ ႏုႆ ရေဏနာပိ၊ အႏၲလိေကၡပိ ပါဏိေနာ။
ပတိ႒' မဓိဂစၧႏၲိ၊ ဘူမိယံ ဝိယ သဗၺထာ။
၁။ ဤဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ကာမွ်ျဖင့္ ေကာင္းကင္၌ပင္ တည္ခိုက္ၾကံဳေသာ္လည္း ေျမျပင္မွာလို ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ တည္ခြင့္ရေလသည္။
၂။ သဗၺဳပဒၵဝဇာလမွာ၊ ယကၡေစာရာဒိသမၻဝါ။
ဂဏနာ န စ မုတၱာနံ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၂။ ဤဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဘီလူးေဘး၊ ခိုးသူေဘးစေသာ ေဘး အႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္မွ လြတ္ေျမာက္ၾကရေသာလူတို႔ကို ေရတြက္၍ပင္ မကုန္ႏိုင္ပါေခ်။
ယခုအခါ ဤပရိတ္ေတာ္ကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔ စုေပါင္းရြတ္ၾကပါကုန္စို႔။
၃။ ဧဝံ ေမ သုတံ-
ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတၴိယံ ဝိဟရတိ
ေဇတဝေန အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။
၃။ သံဃဥကၠ႒ သံဃနာယကျဖစ္ေတာ္မူေသာ မဟာကႆ ဖ အရွင္ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္ အာနႏၵာေထရ္သည္ ဤဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားထံမွ တိုက္႐ိုက္ ဤကဲ့သို႔ ၾကားနာမွတ္သားထားလိုက္ပါ၏။
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္ေသေ႒းႀကီး၏ ႏွလံုးေမြ႔ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာရွိေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းႀကီး၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္ မူပါသည္။
၄။ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ ''ဘိကၡေဝါ''တိ။
''ဘဒေႏၲ''တိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ပစၥေႆ ာသံု။
ဘဂဝါ ဧတဒေဝါစ-
ဘူတပုဗၺံ ဘိကၡေဝ ေဒဝါသုရသဂၤါေမာ သမုပဗ်ဴေဠွာ အေဟာသိ။ အထ ေခါ ဘိကၡေဝ သေကၠာ ေဒဝါနမိေႏၵာ ေဒေဝ တာဝတႎေသ အာမေႏၲသိ-
''သေစ မာရိသာ ေဒဝါနံ သဂၤါမဂတာနံ ဥပၸေဇၨယ် ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ၊ မေမဝ တသၼႎ သမေယ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ မမံ ဟိ ေဝါ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတိ။''
၄။ ထိုသို႔ေနေတာ္မူစဥ္အခါ ျမတ္စြာဘုရားက ''ရဟန္းတို႔''ဟူ၍ ရဟန္းအမ်ားကို ေခၚေတာ္မူပါသည္။ ရဟန္းတို႔လည္း ျမတ္စြာဘုရား စကားေတာ္ကို ခံယူရန္ အသင့္ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ၾကားေဟာႁမြက္ ေတာ္ မူပါသည္။
ခ်စ္သားတို႔ ေရွးအခါက တာဝတႎသာနတ္ႏွင့္ အသုရာနတ္စစ္သည္တို႔ စစ္ခင္းခဲ့ၾကဖူး၏။ ထိုအခါ သိၾကားမင္းသည္ တာဝတႎသာနတ္စစ္သည္တို႔ကို ေခၚယူၿပီး ဤသို႔ ေျပာၾကားခဲ့၏။ ''အေမာင္နတ္သားတို႔ သင္တို႔သည္ စစ္ေျမျပင္မွာ ေၾကာက္ရြ႔ံျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ သည္ရွိေသာ္ ငါသိၾကားမင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ ၾကည့္လိုက္ၾကကုန္ေလာ့၊ ဤသို႔ ၾကည့္လိုက္ပါလွ်င္ သင္တို႔ အေၾကာက္ေျပၾကလိမ့္မည္။ မတုန္မလႈပ္ ရဲရင့္လာၾကလိမ့္မည္၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းမ်ားလည္း ေျပေပ်ာက္သြားၾက လိမ့္မည္''။
၅။ ေနာ ေစ ေမ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ပဇာပတိႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေက ယ်ာထ။ ပဇာပတိႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိ တတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၅။ ''အကယ္၍ ငါ၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ မၾကည့္ျဖစ္လွ်င္ ပဇာပတိနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ ၾကည့္ၾက၊ ဤသို႔ ပဇာပတိနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ၾကည့္ၾကလွ်င္လည္း ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းမ်ား ေပ်ာက္ကင္းသြားလိမ့္ မည္''။
၆။ ေနာ ေစ ပဇာပတိႆ ေဒဝ ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ဝ႐ုဏႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ ဝ႐ုဏႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ၊ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၆။ ''အကယ္၍ ပဇာပတိနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ မၾကည့္ျဖစ္လွ်င္ ဝ႐ုဏနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ၾကည့္ၾက၊ ဤသို႔ ဝ႐ုဏနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ၾကည့္ၾကလွ်င္လည္း ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီး ေမြးညင္း ထျခင္းမ်ား ကင္းေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္''။
၇။ ေနာ ေစ ဝ႐ုဏႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ဤသာန-ႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ ဤသာနႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇ-ႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ၊ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံ-ေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တီတိ။
၇။ ''အကယ္၍ ဝ႐ုဏနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ မၾကည့္ျဖစ္လွ်င္ ဤသာနနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ၾကည့္ၾက၊ ဤသို႔ ဤသာနနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ၾကည့္ၾကလွ်င္လည္း ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြး ညင္း ထျခင္းမ်ား ေျပေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္''။
ဤသို႔လွ်င္ သိၾကားမင္းက တာဝတႎသာနတ္တို႔ကို အသိေပးေလ၏။
၈။ တံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ သကၠႆ ဝါ ေဒဝါန မိႏၵႆ ဓဇဂံၢ ဥေလႅာကယတံ ပဇာပတိႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ဝ႐ုဏႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ဤသာနႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီေယထာပိ ေနာပိ ပဟီေယထ။
၈။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ ၾကည့္ေသာနတ္မ်ား၊ သို႔တည္း မဟုတ္ ပဇာပတိနတ္မင္း၊ ဝ႐ုဏနတ္မင္း၊ ဤသာနနတ္မင္းတို႔၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ၾကည့္ေသာ နတ္မ်ားအား ေၾကာက္ လန္႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ၾကက္သီး ေမြးညင္းထျခင္းမ်ား ေပ်ာက္ေသာ္လည္း ေပ်ာက္မည္၊ မေပ်ာက္ဘဲလည္း ေနခ်င္ေနလိမ့္မည္။
၉။ တံ ကိႆ ေဟတု?
သေကၠာ ဟိ ဘိကၡေဝ ေဒဝါနမိေႏၵာ
အဝီတရာေဂါ အဝီတေဒါေသာ အဝီတေမာေဟာ
ဘီ႐ု ဆမၻီ ဥၾတာသီ ပလာယီတိ။
၉။ အေၾကာင္းမူကား နတ္တို႔အရွင္သိၾကားမင္းလည္း ရာဂကင္းသူမဟုတ္၊ ေဒါသကင္းသူမဟုတ္၊ ေမာဟကင္းသူမဟုတ္။ သူကိုယ္ႏိႈက္က ေၾကာက္တတ္ ၏၊ တဆတ္ဆတ္တုန္တတ္၏၊ လန္႔ဖ်ပ္တတ္၏၊ ထြက္ေျပးတတ္၏။
၁ဝ။ အဟဥၥ ေခါ ဘိကၡေဝ ဧဝံ ဝဒါမိ-
သေစ တုမွာကံ ဘိကၡေဝ
အရညဂတာနံ ဝါ ႐ုကၡမူလဂတာနံ ဝါ
သုညာဂါရဂတာနံ ဝါ ဥပၸေဇၨယ် ဘယံ ဝါ
ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ၊
မေမဝ တသၼႎ သမေယ အႏုႆ ေရယ်ာထ၊
၁ဝ။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ကား မလြဲ ဧကန္ ဤသို႔ ေဟာေပအံ့၊ ေတာထဲ၌ တစ္ပါးတည္း ေနေသာအခါ၊ သစ္ပင္ရင္း၌ေနေသာအခါ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ ရာတြင္ေနေသာအခါမ်ား၌ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထျခင္း တစ္ခုခု ျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို ဤသို႔ေအာက္ေမ့ၾကေလာ့။
၁၁။ ''ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ အရဟံ,
သမၼာသမၺဳေဒၶါ, ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ, သုဂေတာ,
ေလာကဝိဒူ, အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ,
သတၳာ ေဒဝမႏုႆ ာနံ, ဗုေဒၶါ, ဘဂဝါ''တိ။
၁၁။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကိေလသာတို႔မွ ကင္းေဝးေတာ္မူ၏၊ ကိေလသာ ရန္သူတို႔ကို ပယ္သတ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ သံသရာစက္ဝန္း၏ အကန္႔အေထာက္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးၿပီးျဖစ္၏၊ ပစၥည္းေလးပါး ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္၏၊ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ပင္လွ်င္ မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္ကို ေရွာင္ေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အရဟံ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာင္းမြန္လွစြာ သယမၻဴဉာဏ္ျမတ္မဟာျဖင့္ မိမိအလိုလို သစၥာေလးပါး တရားျမတ္ကို ထိုးထြင္း၍သိေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သမၼာ သမၺဳေဒၶါ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝိဇၨာသံုးပါး၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏ တစ္ဆယ့္ငါးပါးတို႔ႏွင့္ လံုးဝဥႆံု ျပည့္စံုေတာ္မူေပ၏ သို႔ျဖစ္၍ ''ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ''ဟူေသာ ဂုဏ္ ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ နိဗၺာန္သို႔သာလွ်င္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ ေကာင္းစြာ သြားေတာ္မူ၏၊ စကားဆိုရန္ ခြင့္ေျခာက္တန္တို႔တြင္ ဟုတ္မွန္က်ဳိးေၾကာင္း စကားေကာင္းကိုသာ ဆိုေတာ္မူတတ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သုဂေတာ''ဟူေသာ ဂုဏ္ ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကာမေလာက၊ ႐ူပေလာက၊ အ႐ူပေလာကဟူေသာ ေလာကသံုးပါး၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသ ေလာကဟူေသာ ေလာကႀကီးသံုးပါးတို႔ကို မေဖာက္မျပန္ သယမၻဴဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္ထိုးထြင္း အလင္းထင္ေပၚ သိျမင္ေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ေလာကဝိဒူ'' ဟူ ေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း အတုမရွိ၊ သူတစ္ပါးတို႔အားလည္း အတုမရွိေသာ မိမိ၏တရားျဖင့္ ဆံုးမတတ္၏၊ ဆံုးမထိုက္ေသာ လူ၊ နတ္၊ ဘီလူး၊ တိရစၧာန္ၾကမ္းမ်ားကိုပင္ ေသဝပ္ၿငိမ္သက္ေအာင္ ႏိုင္နင္းစြာ ဆံုးမေတာ္ မူႏိုင္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူအေပါင္း၊ နတ္အေပါင္းတို႔အား ေကာင္းစြာ သြန္သင္ ဆံုးမတတ္ေသာ လူနတ္တို႔၏ ဆရာေကာင္းျဖစ္ေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သတၳာ ေဒဝမႏုႆ ာနံ''ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္ မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားအားလံုးကို ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူ ၏၊ သူတစ္ပါးတို႔အားလည္း သစၥာေလးပါးတရားကို သိျမင္ေအာင္ ေဟာေျပာ ျပသႏိုင္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဗုေဒၶါ''ဟူေသာဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အစိုးရျခင္း၊ တရားရွိျခင္း၊ အျခံအရံမ်ားျခင္း၊ က်က္သေရ ရွိျခင္း၊ အလိုအတိုင္းျဖစ္ျခင္း၊ လံု႔လစြမ္းအားအျပည့္ရွိျခင္းဟူေသာ ဘုန္းေတာ္ ေျခာက္ပါးႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေတာ္မူေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဘဂဝါ''ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
၁၂။ မမံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆ ရတံ
ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၁၂။ ဤကဲ့သို႔ ငါဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ တို႔ကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ ၾကေလာ့။ ဘုရားဂုဏ္ကို ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့မိသည္ရွိေသာ္ သင္တို႔အား ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထ ျခင္းဟူသမွ် ေပ်ာက္ကင္း သြားေပလိမ့္မည္။
၁၃။ ေနာ ေစ မံ အႏုႆ ေရယ်ာထ၊
အထ ဓမၼံ အႏုႆ ေရယ်ာထ-
၁၃။ အကယ္၍ ဘုရားဂုဏ္ကို မဆင္ျခင္၊ မေအာက္ ေမ့မိသည္ရွိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားေသာ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို ဤသို႔ ေအာက္ေမ့ သတိရၾက။
၁၄။ ''သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ,
သႏၵိ႒ိေကာ, အကာလိေကာ,
ဧဟိပႆိ ေကာ, ၾသပေနယ်ိေကာ,
ပစၥတၱံ ေဝဒိတေဗၺာ ဝိညဴဟီ''တိ။
၁၄။ တရားေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားက ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားထားေသာ တရားေတာ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ''သြာကၡာတ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပ သည္။
တရားေတာ္သည္ မ်က္ေမွာက္၌ပင္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို ေပးတတ္ေသာ ေၾကာင့္ ''သႏၵိ႒ိက'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
တရားေတာ္သည္ အခါမလင့္ အက်ဳိးေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ ''အကာလိက'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါ ေပသည္။
တရားေတာ္သည္ လာပါ, ႐ႈပါ, က်င့္ၾကံပါဟူ၍ မပါပါေအာင္ ေခၚေဆာင္တိုက္ တြန္း ျပညႊန္းျခင္းငွာ ထိုက္ေသာေၾကာင့္ ''ဧဟိပႆိက'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
တရားေတာ္သည္ လူတို႔အား နတ္ရြာနိဗၺာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္ ေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ ''ၾသပေနယ်ိက'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
တရားေတာ္သည္ ပညာရွိသူ ရွင္လူအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အေနျဖင့္ အသီးသီး တစ္ဦးစီ တစ္ဦးစီ မိမိတို႔၏စိတ္၌ ကပ္၍ ေဆာင္ထားထိုက္ေသာ ေၾကာင့္ ''ပစၥတၱံ ေဝဒိတေဗၺာ ဝိညဴဟိ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
၁၅။ ဓမၼံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆ ရတံ
ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၁၅။ ဤသို႔လွ်င္ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့မိေသာသူအား ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမႊးညင္း ထျခင္းဟူသမွ် လံုးဝ ေပ်ာက္ကင္း သြားေပလိမ့္မည္။
၁၆။ ေနာ ေစ ဓမၼံ အႏုႆ ေရယာထ၊
အထ သံဃံ အႏုႆ ေရယ်ာထ-
၁၆။ အကယ္၍မ်ား ဘုရားဂုဏ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တရားဂုဏ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မဆင္ျခင္ မေအာက္ေမ့ျဖစ္ပါက ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေအာက္ေမ့ရာ၏။
၁၇။ ''သုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ဉာယပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ယဒိဒံ စတၱာရိ ပုရိသယုဂါနိ အ႒,ပုရိသပုဂၢလာ၊
ဧသ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ
အာဟုေနေယ်ာ, ပါဟုေနေယ်ာ,
ဒကၡိေဏေယ်ာ, အဥၨလီကရဏီေယာ,
အႏုတၱရံ ပုညေကၡတၱံ ေလာကႆ ''တိ။
၁၇။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္ နိဗၺာန္အက်ဳိးငွာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ကိုသာ က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သုပၸဋိပေႏၷာ'' ဟူေသာဂုဏ္ရွိေပ၏။
သံဃာေတာ္သည္ နိိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ရရွိေရးအတြက္ ေျဖာင့္မတ္စြာ လမ္းမွန္ေသာ အက်င့္ကိုသာ က်င့္ေတာ္မူပါေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ ရွိေပ၏။
သံဃာေတာ္သည္ နိဗၺာန္ရရွိေရးႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာအက်င့္ကို သာ က်င့္ေတာ္မူပါေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဉာယပၸဋိပေႏၷာ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ရွိေပ၏။
သံဃာေတာ္သည္ အ႐ိုအေသျပဳျခင္းကို ခံယူထိုက္ေအာင္ အက်င့္သီလကို ေကာင္းစြာ ျဖည့္က်င့္ေတာ္ မူပါေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ရွိေပ၏။
ထိုဘုရားတပည့္ အရိယာသံဃာသည္ (အခ်ဳပ္အားျဖင့္) အေရအတြက္ေလးစံု ပုဂၢိဳလ္ရွစ္ေယာက္ရွိေပ၏။ ထိုသံဃာေတာ္သည္ အေဝးမွ တကူးတကေဆာင္ယူ ၍ ပူေဇာ္သမႈျပဳျခင္းကိုလည္း ခံယူထိုက္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အာဟုေနေယ်ာ'' ဟူေသာဂုဏ္ရွိေပ၏။
ဧည့္သည္တို႔အားရည္စူး၍ အထူးျပဳလုပ္ထားေသာ ပစၥည္းဝတၳဳတို႔ကိုလည္း မိမိအားလွဴလွ်င္ ေကာင္းစြာ ခံယူထိုက္ေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ပါဟုေနေယ်ာ''ဟူေသာ ဂုဏ္ရွိေပ၏။
ေလာက၌ အျမတ္ဆံုး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေသာ အလွဴကိုလည္း ထိုက္ထိုက္ တန္တန္ ခံယူႏိုင္ေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဒကၡိေဏေယ်ာ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ရွိေပ၏။
လူနတ္တို႔၏ ရွိခိုးျခင္းကိုလည္း ခံထိုက္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အဥၨလီကရဏီေယာ'' ဟူေသာဂုဏ္ရွိေပ၏။
လူတို႔က ေကာင္းမႈတည္းဟူေသာ မ်ဳိးေစ့ကိုစိုက္ပ်ဳိးရာ ႀကဲခ်ရာ အတုမရွိ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္လည္း ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အႏုတၱရံ ပုညေကၡတၱံ ေလာကႆ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေပ၏။
၁၈။ သံဃံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆ ရတံ
ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၁၈။ ဤသို႔လွ်င္ သံဃာေတာ္၏ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တို႔ကို ဆင္ျခင္ေအာက္ ေမ့ ရာ၏။ သံဃာ့ဂုဏ္သို႔ စိတ္ညြတ္၍ အာ႐ံုျပဳမိေသာသင္တို႔အား ေၾကာက္လန္႔ ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း ဟူသမွ် ကင္းေပ်ာက္သြား လိမ့္မည္။
၁၉။ တံ ကိႆ ေဟတု?
တထာဂေတာ ဟိ ဘိကၡေဝ
အရဟံ သမၼာသမၺဳေဒၶါ
ဝီတရာေဂါ ဝီတေဒါေသာ ဝီတေမာေဟာ
အဘီ႐ု အဆမၻီ အႏုၾတာသီ အပလာယီတိ။
၁၉။ ထိုစကားမွန္ေပ၏။ အေၾကာင္းမူကား ဝိပႆီ စေသာ ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္မ်ားနည္းတူ ေကာင္းစြာပြင့္ထြန္းလာေသာ ငါဘုရားသည္ လူသူ ေလးပါးကင္းသည့္ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ပင္ မေကာင္းမႈကို မျပဳမလုပ္၊ ေကာင္းစြာ ကိုယ္တိုင္ သစၥာတရားျမတ္ကို ထိုးထြင္းသိျမင္ၿပီးျဖစ္၏။ တဏွာရာဂ လံုးဝကင္း၏။ အမ်က္ေဒါသ လံုးဝကင္း၏။ မသိေမာဟ လံုးဝ ကင္း၏။ အေၾကာက္အလန္႔မရွိ၊ ေၾကာက္၍တုန္လႈပ္ သည္ဟူ၍ လံုးဝမရွိ၊ ေၾကာက္လန္႔၍ ထြက္ေျပး သည္ဟူ၍လည္း ဘယ္ခါမွ်မရွိ၊ သို႔ေၾကာင့္ ဤသို႔ ေသာ ဘုရားဂုဏ္ တရားဂုဏ္ သံဃာဂုဏ္ကို အာ႐ံုညႊတ္၍ ၾကည္ညိဳစိတ္ထား ပြားမ်ားသူမွာ ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းဟူသမွ် ကင္းေပ်ာက္ရၿမဲ ျဖစ္ေလသည္။
၂ဝ။ ဣဒ မေဝါစ ဘဂဝါ၊ ဣဒံ ဝတြာန သုဂေတာ
အထာပရံ ဧတဒေဝါစ သတၳာ။
၂ဝ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ဆက္လက္၍ ဤသို႔တဖန္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူျပန္၏-
၂၁။ အရေည ႐ုကၡမူေလ ဝါ၊
သုညာဂါေရ ဝ ဘိကၡေဝါ။
အႏုႆ ေရထ သမၺဳဒၶံ၊
ဘယံ တုမွာက ေနာ သိယာ။
၂၁။ ''ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ေတာ၌ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္း၌ ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားဂုဏ္ကို သတိရၾက၊ သတိရလွ်င္ သင္တို႔ မေၾကာက္မရြံ႔ ေနႏိုင္ၾကလတၱံ႕။
၂၂။ ေနာ ေစ ဗုဒၶံ သေရယ်ာထ၊
ေလာကေဇ႒ံ နရာသဘံ။
အထ ဓမၼံ သေရယ်ာထ၊
နိယ်ာနိကံ သုေဒသိတံ။
၂၂။ လူနတ္တို႔၏ အႀကီးအျမတ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ ကို မဆင္ျခင္ မေအာက္ေမ့ျဖစ္ၾကလွ်င္ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားထားေသာ တရားေတာ္၏ဂုဏ္ကို သတိရၾက။
၂၃။ ေနာ ေစ ဓမၼံ သေရယ်ာထ၊
နိယ်ာနိကံ သုေဒသိတံ။
အထ သံဃံ သေရယ်ာထ၊
ပုညေကၡတၱံ အႏုတၱရံ။
၂၃။ တရားေတာ္၏ဂုဏ္ကို အမွတ္မရၾကလွ်င္ ေကာင္းမႈမ်ဳိးေစ့စိုက္ပ်ဳိးရာ အတုမရွိ လယ္ေျမေကာင္း ႏွင့္တူေသာ သံဃာေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ ပြားမ်ားၾက။
၂၄။ ဧဝံ ဗုဒၶံ သရႏၲာနံ၊
ဓမၼံ သံဃဥၥ ဘိကၡေဝါ။
ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ၊
ေလာမဟံေသာ န ေဟႆ တိ။
ဓဇဂၢသုတၱံ နိ႒ိတံ။
၂၄။ ဤကဲ့သို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုျဖစ္ေစ၊ တရားေတာ္ ျမတ္၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုျဖစ္ေစ၊ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုျဖစ္ေစ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့သည္ရွိေသာ္ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထျခင္းဟူသမွ် လံုးဝ မျဖစ္ေပၚလတၱံ႕။
ဓဇဂၢသုတ္ေတာ္ ျမန္မာျပန္ျပီး၏။
ဤသုတ္ကို ရြတ္ဖတ္ပြားမ်ားလွ်င္ ပိုမို၍ ဉာဏ္ေကာင္းလာေစႏိုင္သည္။ မည္သည့္ေနရာသို႔ျဖစ္ေစ ေန႔ေန႔ညည တစ္ေယာက္တည္းသြားရဲ၊ လာရဲ၊ ေနရဲေစသည္။ စိတ္တန္ခိုးလည္းႀကီးလာလိမ့္မည္၊ ပရိတ္သတ္အလယ္မွာ ေျပာရဲ ဆိုရဲ ရွိလာႏိုင္သည္။ မိမိ၏ ဘဝအေျခအေန ခိုင္ျမဲေစသည္၊ ရာထူးတည္ျမဲေရး, စည္းစိမ္တည္ျမဲေရးအတြက္ အက်ဳိးျပဳလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
၁။ ယႆ ာ ႏုႆ ရေဏနာပိ၊ အႏၲလိေကၡပိ ပါဏိေနာ။
ပတိ႒' မဓိဂစၧႏၲိ၊ ဘူမိယံ ဝိယ သဗၺထာ။
၁။ ဤဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ကာမွ်ျဖင့္ ေကာင္းကင္၌ပင္ တည္ခိုက္ၾကံဳေသာ္လည္း ေျမျပင္မွာလို ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ တည္ခြင့္ရေလသည္။
၂။ သဗၺဳပဒၵဝဇာလမွာ၊ ယကၡေစာရာဒိသမၻဝါ။
ဂဏနာ န စ မုတၱာနံ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၂။ ဤဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဘီလူးေဘး၊ ခိုးသူေဘးစေသာ ေဘး အႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္မွ လြတ္ေျမာက္ၾကရေသာလူတို႔ကို ေရတြက္၍ပင္ မကုန္ႏိုင္ပါေခ်။
ယခုအခါ ဤပရိတ္ေတာ္ကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔ စုေပါင္းရြတ္ၾကပါကုန္စို႔။
၃။ ဧဝံ ေမ သုတံ-
ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတၴိယံ ဝိဟရတိ
ေဇတဝေန အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။
၃။ သံဃဥကၠ႒ သံဃနာယကျဖစ္ေတာ္မူေသာ မဟာကႆ ဖ အရွင္ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္ အာနႏၵာေထရ္သည္ ဤဓဇဂၢသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားထံမွ တိုက္႐ိုက္ ဤကဲ့သို႔ ၾကားနာမွတ္သားထားလိုက္ပါ၏။
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္ေသေ႒းႀကီး၏ ႏွလံုးေမြ႔ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာရွိေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းႀကီး၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္ မူပါသည္။
၄။ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ ''ဘိကၡေဝါ''တိ။
''ဘဒေႏၲ''တိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ပစၥေႆ ာသံု။
ဘဂဝါ ဧတဒေဝါစ-
ဘူတပုဗၺံ ဘိကၡေဝ ေဒဝါသုရသဂၤါေမာ သမုပဗ်ဴေဠွာ အေဟာသိ။ အထ ေခါ ဘိကၡေဝ သေကၠာ ေဒဝါနမိေႏၵာ ေဒေဝ တာဝတႎေသ အာမေႏၲသိ-
''သေစ မာရိသာ ေဒဝါနံ သဂၤါမဂတာနံ ဥပၸေဇၨယ် ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ၊ မေမဝ တသၼႎ သမေယ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ မမံ ဟိ ေဝါ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတိ။''
၄။ ထိုသို႔ေနေတာ္မူစဥ္အခါ ျမတ္စြာဘုရားက ''ရဟန္းတို႔''ဟူ၍ ရဟန္းအမ်ားကို ေခၚေတာ္မူပါသည္။ ရဟန္းတို႔လည္း ျမတ္စြာဘုရား စကားေတာ္ကို ခံယူရန္ အသင့္ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ၾကားေဟာႁမြက္ ေတာ္ မူပါသည္။
ခ်စ္သားတို႔ ေရွးအခါက တာဝတႎသာနတ္ႏွင့္ အသုရာနတ္စစ္သည္တို႔ စစ္ခင္းခဲ့ၾကဖူး၏။ ထိုအခါ သိၾကားမင္းသည္ တာဝတႎသာနတ္စစ္သည္တို႔ကို ေခၚယူၿပီး ဤသို႔ ေျပာၾကားခဲ့၏။ ''အေမာင္နတ္သားတို႔ သင္တို႔သည္ စစ္ေျမျပင္မွာ ေၾကာက္ရြ႔ံျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ သည္ရွိေသာ္ ငါသိၾကားမင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ ၾကည့္လိုက္ၾကကုန္ေလာ့၊ ဤသို႔ ၾကည့္လိုက္ပါလွ်င္ သင္တို႔ အေၾကာက္ေျပၾကလိမ့္မည္။ မတုန္မလႈပ္ ရဲရင့္လာၾကလိမ့္မည္၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းမ်ားလည္း ေျပေပ်ာက္သြားၾက လိမ့္မည္''။
၅။ ေနာ ေစ ေမ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ပဇာပတိႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေက ယ်ာထ။ ပဇာပတိႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိ တတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၅။ ''အကယ္၍ ငါ၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ မၾကည့္ျဖစ္လွ်င္ ပဇာပတိနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ ၾကည့္ၾက၊ ဤသို႔ ပဇာပတိနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ၾကည့္ၾကလွ်င္လည္း ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းမ်ား ေပ်ာက္ကင္းသြားလိမ့္ မည္''။
၆။ ေနာ ေစ ပဇာပတိႆ ေဒဝ ရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ဝ႐ုဏႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ ဝ႐ုဏႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ၊ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၆။ ''အကယ္၍ ပဇာပတိနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ မၾကည့္ျဖစ္လွ်င္ ဝ႐ုဏနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ၾကည့္ၾက၊ ဤသို႔ ဝ႐ုဏနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ၾကည့္ၾကလွ်င္လည္း ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီး ေမြးညင္း ထျခင္းမ်ား ကင္းေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္''။
၇။ ေနာ ေစ ဝ႐ုဏႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ဤသာန-ႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ ဤသာနႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇ-ႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ၊ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံ-ေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တီတိ။
၇။ ''အကယ္၍ ဝ႐ုဏနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ မၾကည့္ျဖစ္လွ်င္ ဤသာနနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ၾကည့္ၾက၊ ဤသို႔ ဤသာနနတ္မင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ၾကည့္ၾကလွ်င္လည္း ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြး ညင္း ထျခင္းမ်ား ေျပေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္''။
ဤသို႔လွ်င္ သိၾကားမင္းက တာဝတႎသာနတ္တို႔ကို အသိေပးေလ၏။
၈။ တံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ သကၠႆ ဝါ ေဒဝါန မိႏၵႆ ဓဇဂံၢ ဥေလႅာကယတံ ပဇာပတိႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ဝ႐ုဏႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ဤသာနႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီေယထာပိ ေနာပိ ပဟီေယထ။
၈။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္း၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ ၾကည့္ေသာနတ္မ်ား၊ သို႔တည္း မဟုတ္ ပဇာပတိနတ္မင္း၊ ဝ႐ုဏနတ္မင္း၊ ဤသာနနတ္မင္းတို႔၏ တံခြန္ဖ်ားကို ေမာ္၍ၾကည့္ေသာ နတ္မ်ားအား ေၾကာက္ လန္႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ၾကက္သီး ေမြးညင္းထျခင္းမ်ား ေပ်ာက္ေသာ္လည္း ေပ်ာက္မည္၊ မေပ်ာက္ဘဲလည္း ေနခ်င္ေနလိမ့္မည္။
၉။ တံ ကိႆ ေဟတု?
သေကၠာ ဟိ ဘိကၡေဝ ေဒဝါနမိေႏၵာ
အဝီတရာေဂါ အဝီတေဒါေသာ အဝီတေမာေဟာ
ဘီ႐ု ဆမၻီ ဥၾတာသီ ပလာယီတိ။
၉။ အေၾကာင္းမူကား နတ္တို႔အရွင္သိၾကားမင္းလည္း ရာဂကင္းသူမဟုတ္၊ ေဒါသကင္းသူမဟုတ္၊ ေမာဟကင္းသူမဟုတ္။ သူကိုယ္ႏိႈက္က ေၾကာက္တတ္ ၏၊ တဆတ္ဆတ္တုန္တတ္၏၊ လန္႔ဖ်ပ္တတ္၏၊ ထြက္ေျပးတတ္၏။
၁ဝ။ အဟဥၥ ေခါ ဘိကၡေဝ ဧဝံ ဝဒါမိ-
သေစ တုမွာကံ ဘိကၡေဝ
အရညဂတာနံ ဝါ ႐ုကၡမူလဂတာနံ ဝါ
သုညာဂါရဂတာနံ ဝါ ဥပၸေဇၨယ် ဘယံ ဝါ
ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ၊
မေမဝ တသၼႎ သမေယ အႏုႆ ေရယ်ာထ၊
၁ဝ။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ကား မလြဲ ဧကန္ ဤသို႔ ေဟာေပအံ့၊ ေတာထဲ၌ တစ္ပါးတည္း ေနေသာအခါ၊ သစ္ပင္ရင္း၌ေနေသာအခါ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ ရာတြင္ေနေသာအခါမ်ား၌ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထျခင္း တစ္ခုခု ျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို ဤသို႔ေအာက္ေမ့ၾကေလာ့။
၁၁။ ''ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ အရဟံ,
သမၼာသမၺဳေဒၶါ, ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ, သုဂေတာ,
ေလာကဝိဒူ, အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ,
သတၳာ ေဒဝမႏုႆ ာနံ, ဗုေဒၶါ, ဘဂဝါ''တိ။
၁၁။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကိေလသာတို႔မွ ကင္းေဝးေတာ္မူ၏၊ ကိေလသာ ရန္သူတို႔ကို ပယ္သတ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ သံသရာစက္ဝန္း၏ အကန္႔အေထာက္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးၿပီးျဖစ္၏၊ ပစၥည္းေလးပါး ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္၏၊ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ပင္လွ်င္ မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္ကို ေရွာင္ေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အရဟံ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာင္းမြန္လွစြာ သယမၻဴဉာဏ္ျမတ္မဟာျဖင့္ မိမိအလိုလို သစၥာေလးပါး တရားျမတ္ကို ထိုးထြင္း၍သိေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သမၼာ သမၺဳေဒၶါ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝိဇၨာသံုးပါး၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏ တစ္ဆယ့္ငါးပါးတို႔ႏွင့္ လံုးဝဥႆံု ျပည့္စံုေတာ္မူေပ၏ သို႔ျဖစ္၍ ''ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ''ဟူေသာ ဂုဏ္ ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ နိဗၺာန္သို႔သာလွ်င္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ ေကာင္းစြာ သြားေတာ္မူ၏၊ စကားဆိုရန္ ခြင့္ေျခာက္တန္တို႔တြင္ ဟုတ္မွန္က်ဳိးေၾကာင္း စကားေကာင္းကိုသာ ဆိုေတာ္မူတတ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သုဂေတာ''ဟူေသာ ဂုဏ္ ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကာမေလာက၊ ႐ူပေလာက၊ အ႐ူပေလာကဟူေသာ ေလာကသံုးပါး၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသ ေလာကဟူေသာ ေလာကႀကီးသံုးပါးတို႔ကို မေဖာက္မျပန္ သယမၻဴဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္ထိုးထြင္း အလင္းထင္ေပၚ သိျမင္ေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ေလာကဝိဒူ'' ဟူ ေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း အတုမရွိ၊ သူတစ္ပါးတို႔အားလည္း အတုမရွိေသာ မိမိ၏တရားျဖင့္ ဆံုးမတတ္၏၊ ဆံုးမထိုက္ေသာ လူ၊ နတ္၊ ဘီလူး၊ တိရစၧာန္ၾကမ္းမ်ားကိုပင္ ေသဝပ္ၿငိမ္သက္ေအာင္ ႏိုင္နင္းစြာ ဆံုးမေတာ္ မူႏိုင္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူအေပါင္း၊ နတ္အေပါင္းတို႔အား ေကာင္းစြာ သြန္သင္ ဆံုးမတတ္ေသာ လူနတ္တို႔၏ ဆရာေကာင္းျဖစ္ေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သတၳာ ေဒဝမႏုႆ ာနံ''ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္ မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားအားလံုးကို ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူ ၏၊ သူတစ္ပါးတို႔အားလည္း သစၥာေလးပါးတရားကို သိျမင္ေအာင္ ေဟာေျပာ ျပသႏိုင္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဗုေဒၶါ''ဟူေသာဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အစိုးရျခင္း၊ တရားရွိျခင္း၊ အျခံအရံမ်ားျခင္း၊ က်က္သေရ ရွိျခင္း၊ အလိုအတိုင္းျဖစ္ျခင္း၊ လံု႔လစြမ္းအားအျပည့္ရွိျခင္းဟူေသာ ဘုန္းေတာ္ ေျခာက္ပါးႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေတာ္မူေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဘဂဝါ''ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏။
၁၂။ မမံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆ ရတံ
ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၁၂။ ဤကဲ့သို႔ ငါဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ တို႔ကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ ၾကေလာ့။ ဘုရားဂုဏ္ကို ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့မိသည္ရွိေသာ္ သင္တို႔အား ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထ ျခင္းဟူသမွ် ေပ်ာက္ကင္း သြားေပလိမ့္မည္။
၁၃။ ေနာ ေစ မံ အႏုႆ ေရယ်ာထ၊
အထ ဓမၼံ အႏုႆ ေရယ်ာထ-
၁၃။ အကယ္၍ ဘုရားဂုဏ္ကို မဆင္ျခင္၊ မေအာက္ ေမ့မိသည္ရွိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားေသာ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို ဤသို႔ ေအာက္ေမ့ သတိရၾက။
၁၄။ ''သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ,
သႏၵိ႒ိေကာ, အကာလိေကာ,
ဧဟိပႆိ ေကာ, ၾသပေနယ်ိေကာ,
ပစၥတၱံ ေဝဒိတေဗၺာ ဝိညဴဟီ''တိ။
၁၄။ တရားေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားက ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားထားေသာ တရားေတာ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ''သြာကၡာတ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပ သည္။
တရားေတာ္သည္ မ်က္ေမွာက္၌ပင္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို ေပးတတ္ေသာ ေၾကာင့္ ''သႏၵိ႒ိက'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
တရားေတာ္သည္ အခါမလင့္ အက်ဳိးေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ ''အကာလိက'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါ ေပသည္။
တရားေတာ္သည္ လာပါ, ႐ႈပါ, က်င့္ၾကံပါဟူ၍ မပါပါေအာင္ ေခၚေဆာင္တိုက္ တြန္း ျပညႊန္းျခင္းငွာ ထိုက္ေသာေၾကာင့္ ''ဧဟိပႆိက'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
တရားေတာ္သည္ လူတို႔အား နတ္ရြာနိဗၺာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္ ေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ ''ၾသပေနယ်ိက'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
တရားေတာ္သည္ ပညာရွိသူ ရွင္လူအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အေနျဖင့္ အသီးသီး တစ္ဦးစီ တစ္ဦးစီ မိမိတို႔၏စိတ္၌ ကပ္၍ ေဆာင္ထားထိုက္ေသာ ေၾကာင့္ ''ပစၥတၱံ ေဝဒိတေဗၺာ ဝိညဴဟိ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
၁၅။ ဓမၼံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆ ရတံ
ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၁၅။ ဤသို႔လွ်င္ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့မိေသာသူအား ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမႊးညင္း ထျခင္းဟူသမွ် လံုးဝ ေပ်ာက္ကင္း သြားေပလိမ့္မည္။
၁၆။ ေနာ ေစ ဓမၼံ အႏုႆ ေရယာထ၊
အထ သံဃံ အႏုႆ ေရယ်ာထ-
၁၆။ အကယ္၍မ်ား ဘုရားဂုဏ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တရားဂုဏ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မဆင္ျခင္ မေအာက္ေမ့ျဖစ္ပါက ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေအာက္ေမ့ရာ၏။
၁၇။ ''သုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ဉာယပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ယဒိဒံ စတၱာရိ ပုရိသယုဂါနိ အ႒,ပုရိသပုဂၢလာ၊
ဧသ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ
အာဟုေနေယ်ာ, ပါဟုေနေယ်ာ,
ဒကၡိေဏေယ်ာ, အဥၨလီကရဏီေယာ,
အႏုတၱရံ ပုညေကၡတၱံ ေလာကႆ ''တိ။
၁၇။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္ နိဗၺာန္အက်ဳိးငွာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ကိုသာ က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သုပၸဋိပေႏၷာ'' ဟူေသာဂုဏ္ရွိေပ၏။
သံဃာေတာ္သည္ နိိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ရရွိေရးအတြက္ ေျဖာင့္မတ္စြာ လမ္းမွန္ေသာ အက်င့္ကိုသာ က်င့္ေတာ္မူပါေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ ရွိေပ၏။
သံဃာေတာ္သည္ နိဗၺာန္ရရွိေရးႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာအက်င့္ကို သာ က်င့္ေတာ္မူပါေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဉာယပၸဋိပေႏၷာ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ရွိေပ၏။
သံဃာေတာ္သည္ အ႐ိုအေသျပဳျခင္းကို ခံယူထိုက္ေအာင္ အက်င့္သီလကို ေကာင္းစြာ ျဖည့္က်င့္ေတာ္ မူပါေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ရွိေပ၏။
ထိုဘုရားတပည့္ အရိယာသံဃာသည္ (အခ်ဳပ္အားျဖင့္) အေရအတြက္ေလးစံု ပုဂၢိဳလ္ရွစ္ေယာက္ရွိေပ၏။ ထိုသံဃာေတာ္သည္ အေဝးမွ တကူးတကေဆာင္ယူ ၍ ပူေဇာ္သမႈျပဳျခင္းကိုလည္း ခံယူထိုက္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အာဟုေနေယ်ာ'' ဟူေသာဂုဏ္ရွိေပ၏။
ဧည့္သည္တို႔အားရည္စူး၍ အထူးျပဳလုပ္ထားေသာ ပစၥည္းဝတၳဳတို႔ကိုလည္း မိမိအားလွဴလွ်င္ ေကာင္းစြာ ခံယူထိုက္ေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ပါဟုေနေယ်ာ''ဟူေသာ ဂုဏ္ရွိေပ၏။
ေလာက၌ အျမတ္ဆံုး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေသာ အလွဴကိုလည္း ထိုက္ထိုက္ တန္တန္ ခံယူႏိုင္ေပ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ဒကၡိေဏေယ်ာ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ရွိေပ၏။
လူနတ္တို႔၏ ရွိခိုးျခင္းကိုလည္း ခံထိုက္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အဥၨလီကရဏီေယာ'' ဟူေသာဂုဏ္ရွိေပ၏။
လူတို႔က ေကာင္းမႈတည္းဟူေသာ မ်ဳိးေစ့ကိုစိုက္ပ်ဳိးရာ ႀကဲခ်ရာ အတုမရွိ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္လည္း ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''အႏုတၱရံ ပုညေကၡတၱံ ေလာကႆ'' ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေပ၏။
၁၈။ သံဃံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆ ရတံ
ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆ တိ။
၁၈။ ဤသို႔လွ်င္ သံဃာေတာ္၏ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တို႔ကို ဆင္ျခင္ေအာက္ ေမ့ ရာ၏။ သံဃာ့ဂုဏ္သို႔ စိတ္ညြတ္၍ အာ႐ံုျပဳမိေသာသင္တို႔အား ေၾကာက္လန္႔ ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း ဟူသမွ် ကင္းေပ်ာက္သြား လိမ့္မည္။
၁၉။ တံ ကိႆ ေဟတု?
တထာဂေတာ ဟိ ဘိကၡေဝ
အရဟံ သမၼာသမၺဳေဒၶါ
ဝီတရာေဂါ ဝီတေဒါေသာ ဝီတေမာေဟာ
အဘီ႐ု အဆမၻီ အႏုၾတာသီ အပလာယီတိ။
၁၉။ ထိုစကားမွန္ေပ၏။ အေၾကာင္းမူကား ဝိပႆီ စေသာ ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္မ်ားနည္းတူ ေကာင္းစြာပြင့္ထြန္းလာေသာ ငါဘုရားသည္ လူသူ ေလးပါးကင္းသည့္ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ပင္ မေကာင္းမႈကို မျပဳမလုပ္၊ ေကာင္းစြာ ကိုယ္တိုင္ သစၥာတရားျမတ္ကို ထိုးထြင္းသိျမင္ၿပီးျဖစ္၏။ တဏွာရာဂ လံုးဝကင္း၏။ အမ်က္ေဒါသ လံုးဝကင္း၏။ မသိေမာဟ လံုးဝ ကင္း၏။ အေၾကာက္အလန္႔မရွိ၊ ေၾကာက္၍တုန္လႈပ္ သည္ဟူ၍ လံုးဝမရွိ၊ ေၾကာက္လန္႔၍ ထြက္ေျပး သည္ဟူ၍လည္း ဘယ္ခါမွ်မရွိ၊ သို႔ေၾကာင့္ ဤသို႔ ေသာ ဘုရားဂုဏ္ တရားဂုဏ္ သံဃာဂုဏ္ကို အာ႐ံုညႊတ္၍ ၾကည္ညိဳစိတ္ထား ပြားမ်ားသူမွာ ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းဟူသမွ် ကင္းေပ်ာက္ရၿမဲ ျဖစ္ေလသည္။
၂ဝ။ ဣဒ မေဝါစ ဘဂဝါ၊ ဣဒံ ဝတြာန သုဂေတာ
အထာပရံ ဧတဒေဝါစ သတၳာ။
၂ဝ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ဆက္လက္၍ ဤသို႔တဖန္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူျပန္၏-
၂၁။ အရေည ႐ုကၡမူေလ ဝါ၊
သုညာဂါေရ ဝ ဘိကၡေဝါ။
အႏုႆ ေရထ သမၺဳဒၶံ၊
ဘယံ တုမွာက ေနာ သိယာ။
၂၁။ ''ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ေတာ၌ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္း၌ ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားဂုဏ္ကို သတိရၾက၊ သတိရလွ်င္ သင္တို႔ မေၾကာက္မရြံ႔ ေနႏိုင္ၾကလတၱံ႕။
၂၂။ ေနာ ေစ ဗုဒၶံ သေရယ်ာထ၊
ေလာကေဇ႒ံ နရာသဘံ။
အထ ဓမၼံ သေရယ်ာထ၊
နိယ်ာနိကံ သုေဒသိတံ။
၂၂။ လူနတ္တို႔၏ အႀကီးအျမတ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ ကို မဆင္ျခင္ မေအာက္ေမ့ျဖစ္ၾကလွ်င္ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားထားေသာ တရားေတာ္၏ဂုဏ္ကို သတိရၾက။
၂၃။ ေနာ ေစ ဓမၼံ သေရယ်ာထ၊
နိယ်ာနိကံ သုေဒသိတံ။
အထ သံဃံ သေရယ်ာထ၊
ပုညေကၡတၱံ အႏုတၱရံ။
၂၃။ တရားေတာ္၏ဂုဏ္ကို အမွတ္မရၾကလွ်င္ ေကာင္းမႈမ်ဳိးေစ့စိုက္ပ်ဳိးရာ အတုမရွိ လယ္ေျမေကာင္း ႏွင့္တူေသာ သံဃာေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ ပြားမ်ားၾက။
၂၄။ ဧဝံ ဗုဒၶံ သရႏၲာနံ၊
ဓမၼံ သံဃဥၥ ဘိကၡေဝါ။
ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ၊
ေလာမဟံေသာ န ေဟႆ တိ။
ဓဇဂၢသုတၱံ နိ႒ိတံ။
၂၄။ ဤကဲ့သို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုျဖစ္ေစ၊ တရားေတာ္ ျမတ္၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုျဖစ္ေစ၊ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုျဖစ္ေစ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့သည္ရွိေသာ္ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထျခင္းဟူသမွ် လံုးဝ မျဖစ္ေပၚလတၱံ႕။
ဓဇဂၢသုတ္ေတာ္ ျမန္မာျပန္ျပီး၏။
Wednesday 26 October 2016
၀႗သုတ္
၁။ ပုေရႏ ၱံ ေဗာဓိ-သမၻာေရ၊ နိဗၺတၱံ ၀႗ ဇာတိယံ။
ယႆ ေတေဇန ဒါ၀ဂၢိ၊ မဟာ သတံၱ ၀ိ၀ဇၨယိ။
၁။ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကိုု ရရွိျခင္း၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ ပါရမီတုုိ႕ကိုု ျဖည့္က်င့္ေသာ ဘုုရားအေလာင္းသည္ ႏုစဥ္ဘ၀က ငံုုးငွက္မ်ိဳးတြင္ ျဖစ္ရေလ၏။ ဘုုရားေလာင္း ငံုုးငယ္ကိုု ဤပရိတ္ေတာ္၏ တန္ခိုုးေၾကာင့္ ေတာမီးကြင္းရေလ၏။
၂။ ေထရႆ သာရိပုတၱႆ ၊ ေလာက-နာေထန ဘာသိတံ။
ကပၸ႒ာယိ ံ မဟာ ေတဇံ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၂။ ဤပရိတ္ေတာ္ကိုု ရွင္သာရိပုုတၱရာမေထရ္ျမတ္အား ျမတ္စြာဘုုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ ဤပရိတ္ေတာ္သည္ ကမၻာတည္လိမ့္မည္။ တန္ခိုုးလည္း လြန္စြာၾကီး၏။ ယခုုအခါ ထိုုငံုုးမင္း ပရိတ္ကိုု ကၽြႏုု္ပ္တုုိ႕ စုုေပါင္း ရြတ္ဆုုိၾကပါကုုန္စိုု႕။
၃။ အတၳိ ေလာေက သီလ ဂုေဏာ၊ သစၥံ ေသာေစယ် ႏုဒၵယာ။
ေတန သေစၥန ကာဟာမိ၊ သစၥ-ကိရိယ မုတၱမံ။
၃။ ေလာကတြင္ သီလ၏ ဂုုဏ္ေက်းဇူးသည္ ရွိေပ၏။ မွန္ကန္ေသာ သစၥာသည္ ရွိေပ၏။ ကိုုယ္ေရး၊ ႏႈတ္ေရး၊ စိတ္ေရး လံုုး၀ စင္ၾကယ္ျခင္းသည္ ရွိေပ၏။ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ၾကင္နာသနားျခင္းသည္ ရွိေပ၏။ ဤသိုု႕ေသာ သစၥာစကားျဖင့္ အလြန္ေကာင္းျမတ္ေသာ သစၥာျပဳျခင္းကိုု ငါဘုုရားႏုုစဥ္က ျပဳခဲ့ဖူးေလၿပီ။
၄။ အာ၀ေဇၨတြာ ဓမၼဗလံ၊ သရိတြာ ပုဗၺေက ဇိေန။
သစၥ-ဗလ မ၀ႆ ာ ယ၊ သစၥ-ကိရိယ မကာသဟံ။
၄။ သစၥာတရား၏ စြမ္းပကားကိုု ဆင္ျခင္သံုုးသပ္ၿပီး ေရွးေရွးေသာ ဘုုရားရွင္တုုိ႕ကိုု ေအာင္းေမ့သတိရၿပီး သစၥာ၏ အစြမ္းကိုု အမွီျပဳ၍ သစၥာျပဳခဲ့ဖူးေလၿပီ။
၅။ သႏိ ၱပကၡာ အ-ပတနာ၊ သႏိ ၱ ပါဒါ အ-၀ဥၥနာ။
မာတာ ပိတာစ နိကၡႏ ၱာ၊ ဇာတေ၀ဒ ပဋိကၠမ။
၅။ အိုု ေတာမီး ငါ့မွာ အေတာင္တိုု႕ရွိပါေသာ္လည္း မပ်ံသန္းႏိုုင္ေသးေပ၊ ငါတုုိ႕ ေျခတုုိ႕ ရွိပါေသာ္လည္း မသြားတတ္ေသးပါ။ ငါ၏ မိဘတိုု႕သည္လည္း (ငါ့ကိုု ထား၍) ထြက္သြားၾကေလၿပီ။ အို … ေတာမီး ငါ့ကိုု ဖယ္ၾကဥ္ပါေလာ့။
၆။ သဟ သေစၥ ကေတ မယွံ၊ မဟာ-ပဇၨလိေတာ သိခီ။
၀ေဇၨသိ ေသာဠသ ကရီသာနီ၊ ဥဒကံ ပတြာ ယထာ သိခီ။
သေစၥန ေမ သေမာ နတၳိ၊ ဧသာ ေမ သစၥပါရမီ။
၆။ ခ်စ္သား သာရိပုုတၱရာ ဤကဲ့သိုု႕ ငါဘုုရားေလာင္း ငံုုးငယ္က သစၥာျပဳလုုိက္ေသာအခါ သစၥာျပဳၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေတာမီးသည္။ ေရသိုု႕ေရာက္၍ဖယ္ၾကဥ္ရသကဲ့သိုု႕ ငါ့ကိုု ဖယ္ၾကဥ္ေလ၏။ အရွိန္အလ ွ်ံႀကီးမားလွေသာ ေတာမီးသည္ မင္းပယ္ (၁၆)ပယ္ခန္႕မ ွ် ကြင္းေလ၏။ ခ်စ္သား သာရိပုုတၱရာ ငါ၏ သစၥာတရားႏွင့္တူေသာ တရားမည္သည္ မရွိေခ်။ ဤပါရမီကား ငါဘုုရား၏ သစၥာပါရမီပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ယႆ ေတေဇန ဒါ၀ဂၢိ၊ မဟာ သတံၱ ၀ိ၀ဇၨယိ။
၁။ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကိုု ရရွိျခင္း၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ ပါရမီတုုိ႕ကိုု ျဖည့္က်င့္ေသာ ဘုုရားအေလာင္းသည္ ႏုစဥ္ဘ၀က ငံုုးငွက္မ်ိဳးတြင္ ျဖစ္ရေလ၏။ ဘုုရားေလာင္း ငံုုးငယ္ကိုု ဤပရိတ္ေတာ္၏ တန္ခိုုးေၾကာင့္ ေတာမီးကြင္းရေလ၏။
၂။ ေထရႆ သာရိပုတၱႆ ၊ ေလာက-နာေထန ဘာသိတံ။
ကပၸ႒ာယိ ံ မဟာ ေတဇံ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၂။ ဤပရိတ္ေတာ္ကိုု ရွင္သာရိပုုတၱရာမေထရ္ျမတ္အား ျမတ္စြာဘုုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ ဤပရိတ္ေတာ္သည္ ကမၻာတည္လိမ့္မည္။ တန္ခိုုးလည္း လြန္စြာၾကီး၏။ ယခုုအခါ ထိုုငံုုးမင္း ပရိတ္ကိုု ကၽြႏုု္ပ္တုုိ႕ စုုေပါင္း ရြတ္ဆုုိၾကပါကုုန္စိုု႕။
၃။ အတၳိ ေလာေက သီလ ဂုေဏာ၊ သစၥံ ေသာေစယ် ႏုဒၵယာ။
ေတန သေစၥန ကာဟာမိ၊ သစၥ-ကိရိယ မုတၱမံ။
၃။ ေလာကတြင္ သီလ၏ ဂုုဏ္ေက်းဇူးသည္ ရွိေပ၏။ မွန္ကန္ေသာ သစၥာသည္ ရွိေပ၏။ ကိုုယ္ေရး၊ ႏႈတ္ေရး၊ စိတ္ေရး လံုုး၀ စင္ၾကယ္ျခင္းသည္ ရွိေပ၏။ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ၾကင္နာသနားျခင္းသည္ ရွိေပ၏။ ဤသိုု႕ေသာ သစၥာစကားျဖင့္ အလြန္ေကာင္းျမတ္ေသာ သစၥာျပဳျခင္းကိုု ငါဘုုရားႏုုစဥ္က ျပဳခဲ့ဖူးေလၿပီ။
၄။ အာ၀ေဇၨတြာ ဓမၼဗလံ၊ သရိတြာ ပုဗၺေက ဇိေန။
သစၥ-ဗလ မ၀ႆ ာ ယ၊ သစၥ-ကိရိယ မကာသဟံ။
၄။ သစၥာတရား၏ စြမ္းပကားကိုု ဆင္ျခင္သံုုးသပ္ၿပီး ေရွးေရွးေသာ ဘုုရားရွင္တုုိ႕ကိုု ေအာင္းေမ့သတိရၿပီး သစၥာ၏ အစြမ္းကိုု အမွီျပဳ၍ သစၥာျပဳခဲ့ဖူးေလၿပီ။
၅။ သႏိ ၱပကၡာ အ-ပတနာ၊ သႏိ ၱ ပါဒါ အ-၀ဥၥနာ။
မာတာ ပိတာစ နိကၡႏ ၱာ၊ ဇာတေ၀ဒ ပဋိကၠမ။
၅။ အိုု ေတာမီး ငါ့မွာ အေတာင္တိုု႕ရွိပါေသာ္လည္း မပ်ံသန္းႏိုုင္ေသးေပ၊ ငါတုုိ႕ ေျခတုုိ႕ ရွိပါေသာ္လည္း မသြားတတ္ေသးပါ။ ငါ၏ မိဘတိုု႕သည္လည္း (ငါ့ကိုု ထား၍) ထြက္သြားၾကေလၿပီ။ အို … ေတာမီး ငါ့ကိုု ဖယ္ၾကဥ္ပါေလာ့။
၆။ သဟ သေစၥ ကေတ မယွံ၊ မဟာ-ပဇၨလိေတာ သိခီ။
၀ေဇၨသိ ေသာဠသ ကရီသာနီ၊ ဥဒကံ ပတြာ ယထာ သိခီ။
သေစၥန ေမ သေမာ နတၳိ၊ ဧသာ ေမ သစၥပါရမီ။
၆။ ခ်စ္သား သာရိပုုတၱရာ ဤကဲ့သိုု႕ ငါဘုုရားေလာင္း ငံုုးငယ္က သစၥာျပဳလုုိက္ေသာအခါ သစၥာျပဳၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေတာမီးသည္။ ေရသိုု႕ေရာက္၍ဖယ္ၾကဥ္ရသကဲ့သိုု႕ ငါ့ကိုု ဖယ္ၾကဥ္ေလ၏။ အရွိန္အလ ွ်ံႀကီးမားလွေသာ ေတာမီးသည္ မင္းပယ္ (၁၆)ပယ္ခန္႕မ ွ် ကြင္းေလ၏။ ခ်စ္သား သာရိပုုတၱရာ ငါ၏ သစၥာတရားႏွင့္တူေသာ တရားမည္သည္ မရွိေခ်။ ဤပါရမီကား ငါဘုုရား၏ သစၥာပါရမီပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေမာရသုတ္
၁။ ပူေရႏၲံ ေဘာဓိသမၻာေရ၊
နိဗၺတၱံ ေမာရေယာနိယံ။
ေယန သံ၀ိဟိတာ ရကၡံ၊
မဟာသတၱံ ၀ေနစရာ။
၂။စိရႆံ ၀ါယမႏၲာပိ၊
ေန၀ သကၡႎသု ဂဏွိတံု။
ျဗဟၼမႏၲ ႏၲိ အကၡာတံ၊
ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၁-၂။ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္၏ အေျခခံအေဆာက္အဦးျဖစ္ေသာ ပါရမီတုုိ႕ကိုု ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူစဥ္အခါ ဥေဒါင္းမ်ိဳးတြင္ ျဖစ္ေတာ္မူခုုိက္ ဘုုရားအေလာင္း ဥေဒါင္းမင္းသည္ ဤေမာရပရိတ္ျဖင့္ မိမိကုုိယ္ကိုု ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ စီရင္ထားေလသည္။ မုုဆိုုးတုုိ႕သည္ ဘုုရားအေလာင္း ဥေဒါင္းမင္းကိုု ဖမ္းယူရန္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဖမ္း၍ မရႏုုိင္ၾကကုုန္၊ ဤေမာရပရိတ္ကိုု ျမတ္ေသာ မႏၱရားဟူ၍ပင္ ျမတ္စြာဘုုရားေဟာၾကားခဲ့၏။ ယခုုအခါ ဤေမာရပရိတ္ေတာ္ကိုု ကၽြႏုု္ပ္တိုု႕ စုုေပါင္းရြတ္ဆုုိၾကကုုန္စိုု႕။
၃။ ဥေဒတယံ စကၡဳမာ ဧကရာဇာ၊
ယရိႆ ၀ေဏၰာ ပထ၀ိပၸဘာေသာ။
တံ တံ နမႆ ာမိ ဟရိႆ ၀ဏၰံ
ပထ၀ိပၸဘာသံ၊
တယာဇၨ ဂုတၱာ ၀ိဟေရမု ဒိ၀သံ၊
၃။ ေနမင္းသည္ လူတုုိ႕၏ မ်က္စိသဖြယ္လည္းျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ မင္းလည္းျဖစ္၏။ ေရႊအဆင္းႏွင့္တူေသာ အဆင္းလည္းရွိ၏။ ေျမျပင္တစ္ခုုလံုုးကိုု ထြန္းပေသာ အလင္းေရာင္လည္း ရွိ၏။ ယခုု ဤေနမင္းသည္ တက္လတ္ေပ၏။ ကၽြႏုု္ပ္သည္ ေရႊဆင္းရွိေသာ ေျမျပင္တြင္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေသာ ဤေနမင္းကိုု ရွိခုုိးပါ၏။ ရိုုေသပါ၏။ ယေန႕ တစ္ေန႕လံုုး အသင္ေနမင္း၏ အေစာင့္အေရွာက္ကိုု ခံယူၿပီး ကၽြႏ္ုုပ္ေနပါအံ့။
၄။ေယ ျဗာဟၼဏာ ေ၀ဒဂူ သဗၺဓေမၼ၊
ေတ ေမ နေမာ ေတ စ မံ ပါလယႏၲဳ။
နမတၳဳ ဗုဒၶါနံ နမတၳဳ ေဗာဓိယာ၊
နေမာ ၀ိမုတၱာနံ နေမာ ၀ိမုတၱာယာ၊
ဣမံ ေသာ ပရိတၱံ ကတြာ၊
ေမာေရာ စရတိ ဧ သနာ။
၄။ ျမတ္စြာဘုုရားတုုိ႕မည္သည္မွာ မေကာင္းမႈဟူသမ ွ်ကိုု အပျပဳကုုန္ၿပီးျဖစ္၏။ တရားအားလံုုးကိုု သိျမင္ေတာ္မူၾကၿပီးျဖစ္၏။ ထိုုဘုုရားရွင္တုုိ႕အား ကၽြႏုု္ပ္ရွိခုုိးပါ၏။ ထိုုဘုုရားရွင္တုုိ႕ကလည္း ကၽြႏုု္ပ္ကိုု ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစသတည္း၊ သစၥာေလးပါးကိုု သိျမင္ၿပီးေသာ ပုုဂိၢဳလ္တုုိ႕အားလည္း ရွိခိုုးပါ၏။ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္အားလည္း ရွိခိုုးပါ၏။ ကိေလသာမွကင္းလြတ္ကုုန္ၿပီးေသာ ပုုဂၢိဳလ္တုုိ႕အားလည္း ရွိခိုုးပါ၏။ အရဟတၱဖိုုလ္တရားအားလည္း ရွိခိုုးပါ၏။ ဦးညြတ္ပါ၏။
ဤသိုု႕လ ွ်င္ ဘုုရားအေလာင္း ဥေဒါင္းမင္းသည္ ဤပရိတ္အရံအတားကိုု ျပဳဳၿပီးမွအစာရွာထြက္ေလ၏။
၅။ အေပတယံ စကၡဳမာ ဧကရာဇာ၊
ဟရိႆ ၀ဏ္ေဏာ ပထ၀ိပၸဘာေသာ။
တံ တံ နမႆ ာမိ ဟရိႆ ၀ဏၰံ
ပထ၀ိပၸဘာသံ၊
တယာဇၨ ဂုတၱာ ၀ိဟေရမု ရတၱႎ။
၅။ ေနမင္းသည္ လူတုုိ႕၏ မ်က္စိႏွင့္တူ၏။ ျမတ္ေသာမင္းလည္း ျဖစ္၏။ ေရႊအဆင္းအေရာင္လည္းရွိ၏။ ေျမျပင္တြင္လည္း ထြန္းလင္းေတာက္ပ၏။ ဤေနမင္းသည္ ယခုု၀င္ေလ၏။ ကၽြႏုု္ပ္သည္ ေရႊအဆင္းရွိေသာ ေျမျပင္တြင္ ေတာက္ပေသာအေရာင္ရွိေသာ ရွင္ေနမင္းကိုု ဦးညႊတ္ရွိခိုုးပါ၏။ ယခုု တစ္ညဥ့္ပတ္လံုုး အရွင္ေနမင္း၏ အေစာင့္အေရွာက္ခံယူ၍ ကၽြႏ္ုုပ္ေနပါအံ့။
၆။ ေယ ျဗဟၼဏာ ေ၀ဒဂူ သဗၺဓေမၼ၊
ေတ ေမ နေမာ ေတ စ မံ ပါလယႏၲဳ။
နမတၱဳ ဗုဒၶါနံ နမတၳဳ ေဘာဓိယာ။
နေမာ ၀ိမုတၱာနံ နေမာ ၀ိမုတၱိယာ။
ဣမံ ေသာ ပရိတၱံ ကတြာ၊
ေမာေရာ ၀ါသ မကပၸယိ။
၆။ မေကာင္းမႈဟူသမ ွ်ကိုု ဖယ္ရွားၿပီး တရားအလံုုးစံုုကိုု သိေတာ္မူကုုန္ေသာ ဘုုရားရွင္တုုိ႕အား ဦးညႊတ္ရွိခုုိးပါ၏။ ထိုုဘုုရားရွင္တုုိ႕သည္ ကၽြႏုု္ပ္ကိုု ေစာင့္ေရွာက္ပါေစသတည္း။ သစၥာေလးပါးကိုု သိျမင္ၿပီးေသာ အရိယာပုုဂိၢဳလ္မ်ားလည္းေကာင္း၊ အရဟတၱဂ္ဥာဏ္၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္အားလည္းေကာင္း၊ ကိေလသာ အေႏွာင္အဖဲြ႕မွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ပုုဂၢိဳလ္တုုိ႕အား လည္းေကာင္း၊ အရဟတၱဖုုိလ္တရားအားလည္းေကာင္း ကၽြႏ္ုုပ္ရွိခုုိးပါ၏။ ဦးညြတ္ပါ၏။
ဤသိုု႕လ ွ်င္ ဥေဒါင္းမင္းသည္ ဤပရိတ္အရံအတားကိုု ျပဳ၍ ညဥ့္အခါတြင္ ေနေလ၏။
ေမာရသုုတ္ၿပီးပါၿပီ။
နိဗၺတၱံ ေမာရေယာနိယံ။
ေယန သံ၀ိဟိတာ ရကၡံ၊
မဟာသတၱံ ၀ေနစရာ။
၂။စိရႆံ ၀ါယမႏၲာပိ၊
ေန၀ သကၡႎသု ဂဏွိတံု။
ျဗဟၼမႏၲ ႏၲိ အကၡာတံ၊
ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၁-၂။ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္၏ အေျခခံအေဆာက္အဦးျဖစ္ေသာ ပါရမီတုုိ႕ကိုု ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူစဥ္အခါ ဥေဒါင္းမ်ိဳးတြင္ ျဖစ္ေတာ္မူခုုိက္ ဘုုရားအေလာင္း ဥေဒါင္းမင္းသည္ ဤေမာရပရိတ္ျဖင့္ မိမိကုုိယ္ကိုု ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ စီရင္ထားေလသည္။ မုုဆိုုးတုုိ႕သည္ ဘုုရားအေလာင္း ဥေဒါင္းမင္းကိုု ဖမ္းယူရန္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဖမ္း၍ မရႏုုိင္ၾကကုုန္၊ ဤေမာရပရိတ္ကိုု ျမတ္ေသာ မႏၱရားဟူ၍ပင္ ျမတ္စြာဘုုရားေဟာၾကားခဲ့၏။ ယခုုအခါ ဤေမာရပရိတ္ေတာ္ကိုု ကၽြႏုု္ပ္တိုု႕ စုုေပါင္းရြတ္ဆုုိၾကကုုန္စိုု႕။
၃။ ဥေဒတယံ စကၡဳမာ ဧကရာဇာ၊
ယရိႆ ၀ေဏၰာ ပထ၀ိပၸဘာေသာ။
တံ တံ နမႆ ာမိ ဟရိႆ ၀ဏၰံ
ပထ၀ိပၸဘာသံ၊
တယာဇၨ ဂုတၱာ ၀ိဟေရမု ဒိ၀သံ၊
၃။ ေနမင္းသည္ လူတုုိ႕၏ မ်က္စိသဖြယ္လည္းျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ မင္းလည္းျဖစ္၏။ ေရႊအဆင္းႏွင့္တူေသာ အဆင္းလည္းရွိ၏။ ေျမျပင္တစ္ခုုလံုုးကိုု ထြန္းပေသာ အလင္းေရာင္လည္း ရွိ၏။ ယခုု ဤေနမင္းသည္ တက္လတ္ေပ၏။ ကၽြႏုု္ပ္သည္ ေရႊဆင္းရွိေသာ ေျမျပင္တြင္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေသာ ဤေနမင္းကိုု ရွိခုုိးပါ၏။ ရိုုေသပါ၏။ ယေန႕ တစ္ေန႕လံုုး အသင္ေနမင္း၏ အေစာင့္အေရွာက္ကိုု ခံယူၿပီး ကၽြႏ္ုုပ္ေနပါအံ့။
၄။ေယ ျဗာဟၼဏာ ေ၀ဒဂူ သဗၺဓေမၼ၊
ေတ ေမ နေမာ ေတ စ မံ ပါလယႏၲဳ။
နမတၳဳ ဗုဒၶါနံ နမတၳဳ ေဗာဓိယာ၊
နေမာ ၀ိမုတၱာနံ နေမာ ၀ိမုတၱာယာ၊
ဣမံ ေသာ ပရိတၱံ ကတြာ၊
ေမာေရာ စရတိ ဧ သနာ။
၄။ ျမတ္စြာဘုုရားတုုိ႕မည္သည္မွာ မေကာင္းမႈဟူသမ ွ်ကိုု အပျပဳကုုန္ၿပီးျဖစ္၏။ တရားအားလံုုးကိုု သိျမင္ေတာ္မူၾကၿပီးျဖစ္၏။ ထိုုဘုုရားရွင္တုုိ႕အား ကၽြႏုု္ပ္ရွိခုုိးပါ၏။ ထိုုဘုုရားရွင္တုုိ႕ကလည္း ကၽြႏုု္ပ္ကိုု ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစသတည္း၊ သစၥာေလးပါးကိုု သိျမင္ၿပီးေသာ ပုုဂိၢဳလ္တုုိ႕အားလည္း ရွိခိုုးပါ၏။ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္အားလည္း ရွိခိုုးပါ၏။ ကိေလသာမွကင္းလြတ္ကုုန္ၿပီးေသာ ပုုဂၢိဳလ္တုုိ႕အားလည္း ရွိခိုုးပါ၏။ အရဟတၱဖိုုလ္တရားအားလည္း ရွိခိုုးပါ၏။ ဦးညြတ္ပါ၏။
ဤသိုု႕လ ွ်င္ ဘုုရားအေလာင္း ဥေဒါင္းမင္းသည္ ဤပရိတ္အရံအတားကိုု ျပဳဳၿပီးမွအစာရွာထြက္ေလ၏။
၅။ အေပတယံ စကၡဳမာ ဧကရာဇာ၊
ဟရိႆ ၀ဏ္ေဏာ ပထ၀ိပၸဘာေသာ။
တံ တံ နမႆ ာမိ ဟရိႆ ၀ဏၰံ
ပထ၀ိပၸဘာသံ၊
တယာဇၨ ဂုတၱာ ၀ိဟေရမု ရတၱႎ။
၅။ ေနမင္းသည္ လူတုုိ႕၏ မ်က္စိႏွင့္တူ၏။ ျမတ္ေသာမင္းလည္း ျဖစ္၏။ ေရႊအဆင္းအေရာင္လည္းရွိ၏။ ေျမျပင္တြင္လည္း ထြန္းလင္းေတာက္ပ၏။ ဤေနမင္းသည္ ယခုု၀င္ေလ၏။ ကၽြႏုု္ပ္သည္ ေရႊအဆင္းရွိေသာ ေျမျပင္တြင္ ေတာက္ပေသာအေရာင္ရွိေသာ ရွင္ေနမင္းကိုု ဦးညႊတ္ရွိခိုုးပါ၏။ ယခုု တစ္ညဥ့္ပတ္လံုုး အရွင္ေနမင္း၏ အေစာင့္အေရွာက္ခံယူ၍ ကၽြႏ္ုုပ္ေနပါအံ့။
၆။ ေယ ျဗဟၼဏာ ေ၀ဒဂူ သဗၺဓေမၼ၊
ေတ ေမ နေမာ ေတ စ မံ ပါလယႏၲဳ။
နမတၱဳ ဗုဒၶါနံ နမတၳဳ ေဘာဓိယာ။
နေမာ ၀ိမုတၱာနံ နေမာ ၀ိမုတၱိယာ။
ဣမံ ေသာ ပရိတၱံ ကတြာ၊
ေမာေရာ ၀ါသ မကပၸယိ။
၆။ မေကာင္းမႈဟူသမ ွ်ကိုု ဖယ္ရွားၿပီး တရားအလံုုးစံုုကိုု သိေတာ္မူကုုန္ေသာ ဘုုရားရွင္တုုိ႕အား ဦးညႊတ္ရွိခုုိးပါ၏။ ထိုုဘုုရားရွင္တုုိ႕သည္ ကၽြႏုု္ပ္ကိုု ေစာင့္ေရွာက္ပါေစသတည္း။ သစၥာေလးပါးကိုု သိျမင္ၿပီးေသာ အရိယာပုုဂိၢဳလ္မ်ားလည္းေကာင္း၊ အရဟတၱဂ္ဥာဏ္၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္အားလည္းေကာင္း၊ ကိေလသာ အေႏွာင္အဖဲြ႕မွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ပုုဂၢိဳလ္တုုိ႕အား လည္းေကာင္း၊ အရဟတၱဖုုိလ္တရားအားလည္းေကာင္း ကၽြႏ္ုုပ္ရွိခုုိးပါ၏။ ဦးညြတ္ပါ၏။
ဤသိုု႕လ ွ်င္ ဥေဒါင္းမင္းသည္ ဤပရိတ္အရံအတားကိုု ျပဳ၍ ညဥ့္အခါတြင္ ေနေလ၏။
ေမာရသုုတ္ၿပီးပါၿပီ။
Monday 24 October 2016
ခႏၶသုုတ္
၁။ သဗၺာသီ၀ိသဇာတီနံ၊
ဒိဗၺမႏၲာဂဒံ ၀ိယ။
ယံ နာေသတိ ၀ိသံ ေဃာရံ
ေသသဥၥာပိ ပရိႆ ယံ။
၂။ အာဏာေကၡတၱမွိ သဗၺတၳ၊
သဗၺဒါ သဗၺပါဏိနံ။
သဗၺေသာပိ နိ၀ါေရတိ၊
ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၁-၂ ။ ဤခႏၼသုုတ္ပရိတ္ေတာ္သည္ နတ္ေဆး နတ္မႏၱရားႏွင့္ တူ၏။ ေၿမြေလးမ်ိဳးတုုိ႕၏ ျပင္းထန္ေသာ အဆိပ္ကိုု ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။ အာဏာေခတ္ဟုုေခၚေသာ စၾကာ၀ဠာ ကုုေဋတစ္သိန္းအတြင္းတြင္ သတၱ၀ါအမ်ားရွိၾက၏။ ေျမြႏွင့္ က်န္ေသာ သတၱ၀ါတုုိ႕၏ ေဘးရန္ကိုုလည္း တားျမစ္ႏုုိင္စြမ္းေပ၏။ ထိုု ပရိတ္ေတာ္ကိုု ယခုုအခါ ကၽြႏုု္ပ္တုုိ႕ စုုေ၀းရြတ္ဆိုုၾကပါကုုန္စိုု႕။
၃။ ၀ိ႐ူပေကၡဟိ ေမ ေမတၱံ။
ေမတၱံ ဧရာပေထဟိ ေမ။
ဆဗ်ာပုေတၱဟိ ေမ ေမတံ၊
ေမတၱံ ကဏွာေဂါတမေကဟိ စ။
၃။ ၀ိရူပကၡနဂါးမင္းႏွင့္ အတူတကြ ကၽြႏ္ုုပ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ျဖစ္ပါေစ၊ ဧရာပထနဂါးမင္းတုုိ႕ႏွင့္ အတူတကြ ကၽြႏ္ုုပ္၏ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာသည္ ျဖစ္ပါေစ၊ ဆဗ်ာပုုတၱနဂါးမင္းတုုိ႕ႏွင့္ အတူတကြ ကၽြႏုု္ပ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ျဖစ္ပါေစ၊ ကဏွာနဂါးမင္းတုုိ႕ႏွင့္ အတူတကြ ကၽြႏုု္ပ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ျဖစ္ပါေစ။
၄။ အပါဒေကဟိ ေမ ေမတၱံ၊
ေမတၱံ ဒြိပါဒေကဟိ ေမ။
စတုပၸေဒဟိ ေမ ေမတၱံ၊
ေမတၱံ ဗဟုပၸေဒဟိ ေမ။
၄။ အေျခမဲ့ေသာ သတၱ၀ါ၊ အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါ၊ အေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါ၊ ေျခေထာက္မ်ားစြာရွိေသာ သတၱ၀ါ၊ ဤသတၱ၀ါအားလံုုးႏွင့္ ကၽြႏ္ုုပ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ အတူတကြ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၅။ မာ မံ အပါဒေကာ ဟႎသိ၊
မာ မံ ဟႎသိ ဒြိပါဒေကာ။
မာ မံ စတုပၸေဒါ ဟႎသိ၊
မာ မံ ဟႎသိ ဗဟုပၸေဒါ။
၅။ အေျခမဲ့ေသာ သတၱ၀ါဟူသမ ွ်သည္ ကၽြႏုု္ပ္ကိုု မညွင္းဆဲေစသတည္း။ အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါဟူသမ ွ်သည္ ကၽြႏ္ုုပ္ကိုု မညွင္းဆဲေစသတည္း။ ေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါဟူသမ ွ်သည္ ကၽြႏ္ုုပ္ကိုု မညွင္ငးဆဲေစသတည္း။ ေျခေထာက္မ်ားစြာရွိေသာ သတၱ၀ါဟူသမ ွ်တုုိ႕သည္ ကၽြႏ္ုုပ္ကိုု မညွင္းဆဲေစသတည္း။
၆။ သေဗၺ သတၱာ သေဗၺ ပါဏာ၊
သေဗၺ ဘူတာ စ ေကာ၀လာ။
သေဗၺ ဘျဒာနိ ပႆႏၲဳ၊
မာ ကဥၥိ ပါပ မာဂမာ။
၆။ အာရံုုငါးပါးကိုု ခံုုမင္တတ္ေသာ သတၱ၀ါအားလံုုးတုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ အသက္ရွဴရိဳက္ေသာ သတၱ၀ါအားလံုုးတုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ကိုုယ္ကာယ အထင္အရွားျဖစ္ေသာ သတၱ၀ါတုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါတုုိင္း သတၱ၀ါတုုိင္းသည္ အေကာင္းအျမတ္တုုိ႕ကိုုသာ ျမင္ၾကပါေစ၊ အနည္းငယ္မ ွ်ေသာ မေကာင္းမႈသိုု႕ မေရာက္ၾကပါေစႏွင့္။
၇။ အပၸမာေဏာ ဗုေဒၶါ၊
အပၸမာေဏာ ဓေမၼာ။
အပၸမာေဏာ သံေဃာ
ပမာဏာ၀ႏၲာနိ သရီသပါနိ။
အဟိ ၀ိစၧိကာ သတပဒီ၊
ဥဏၰနာဘီ သရဗူ မူသိကာ။
၇။ (ကိေလသာသည္ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ အေၾကာင္းပမာဏျဖစ္၏) ျမတ္စြာဘုုရားသည္ ပမာဏျပဳစရာ ကိေလသာမရွိ၊ တရားေတာ္လည္း ပမာဏျပဳစရာ ကိေလသာမရွိ၊ သံဃာေတာ္သည္လည္း ပမာဏျပဳစရာ ကိေလသာမရွိ၊ ကင္း၊ သန္း၊ ေျမြ၊ ကင္းပုုစြန္၊ ကင္းေျခမ်ား၊ ပင့္ကူ (ပင့္ကူနက္)၊ တက္တူ (အိမ္ေျမွာင္)၊ ၾကြက္စေသာ သတၱ၀ါတုုိ႕သည္ ပမာဏျပဳစရာ ကိေလသာ ရွိၾကကုုန္၏။
၈။ ကတာ ေမ ရကၡာ ကတံ ေမ ပရိတၱံ
ပဋိကၠမႏၲဳ ဘူတာနိ။
ေသာဟံ နေမာ ဘဂ၀ေတာ။
နေမာ သတၱႏၷံ သမၼာသမၺဳဒၶါနံ။
၈။ ကၽြႏ္ုုပ္သည္ အေစာင့္အေရွာက္ကိုု ျပဳအပ္ၿပီးစ၊ အရံအတားကိုု ျပဳအပ္ၿပီး၊ သတၱ၀ါတုုိ႕သည္ ဖဲေရွာင္ၾကကုုန္ေလာ့၊ ကၽြႏုု္ပ္သည္ ဘုုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုုရားအား ရွိခိုုးပါ၏။ ၀ိပႆီ စေသာ ဘုုရားခုုႏွစ္ဆူတုုိ႕အားလည္း ဦးညႊတ္ ရွိခိုုးပါ၏။
ခႏၼသုုတ္ၿပီးပါၿပီ။
ဒိဗၺမႏၲာဂဒံ ၀ိယ။
ယံ နာေသတိ ၀ိသံ ေဃာရံ
ေသသဥၥာပိ ပရိႆ ယံ။
၂။ အာဏာေကၡတၱမွိ သဗၺတၳ၊
သဗၺဒါ သဗၺပါဏိနံ။
သဗၺေသာပိ နိ၀ါေရတိ၊
ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၁-၂ ။ ဤခႏၼသုုတ္ပရိတ္ေတာ္သည္ နတ္ေဆး နတ္မႏၱရားႏွင့္ တူ၏။ ေၿမြေလးမ်ိဳးတုုိ႕၏ ျပင္းထန္ေသာ အဆိပ္ကိုု ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။ အာဏာေခတ္ဟုုေခၚေသာ စၾကာ၀ဠာ ကုုေဋတစ္သိန္းအတြင္းတြင္ သတၱ၀ါအမ်ားရွိၾက၏။ ေျမြႏွင့္ က်န္ေသာ သတၱ၀ါတုုိ႕၏ ေဘးရန္ကိုုလည္း တားျမစ္ႏုုိင္စြမ္းေပ၏။ ထိုု ပရိတ္ေတာ္ကိုု ယခုုအခါ ကၽြႏုု္ပ္တုုိ႕ စုုေ၀းရြတ္ဆိုုၾကပါကုုန္စိုု႕။
၃။ ၀ိ႐ူပေကၡဟိ ေမ ေမတၱံ။
ေမတၱံ ဧရာပေထဟိ ေမ။
ဆဗ်ာပုေတၱဟိ ေမ ေမတံ၊
ေမတၱံ ကဏွာေဂါတမေကဟိ စ။
၃။ ၀ိရူပကၡနဂါးမင္းႏွင့္ အတူတကြ ကၽြႏ္ုုပ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ျဖစ္ပါေစ၊ ဧရာပထနဂါးမင္းတုုိ႕ႏွင့္ အတူတကြ ကၽြႏ္ုုပ္၏ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာသည္ ျဖစ္ပါေစ၊ ဆဗ်ာပုုတၱနဂါးမင္းတုုိ႕ႏွင့္ အတူတကြ ကၽြႏုု္ပ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ျဖစ္ပါေစ၊ ကဏွာနဂါးမင္းတုုိ႕ႏွင့္ အတူတကြ ကၽြႏုု္ပ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ျဖစ္ပါေစ။
၄။ အပါဒေကဟိ ေမ ေမတၱံ၊
ေမတၱံ ဒြိပါဒေကဟိ ေမ။
စတုပၸေဒဟိ ေမ ေမတၱံ၊
ေမတၱံ ဗဟုပၸေဒဟိ ေမ။
၄။ အေျခမဲ့ေသာ သတၱ၀ါ၊ အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါ၊ အေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါ၊ ေျခေထာက္မ်ားစြာရွိေသာ သတၱ၀ါ၊ ဤသတၱ၀ါအားလံုုးႏွင့္ ကၽြႏ္ုုပ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ အတူတကြ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၅။ မာ မံ အပါဒေကာ ဟႎသိ၊
မာ မံ ဟႎသိ ဒြိပါဒေကာ။
မာ မံ စတုပၸေဒါ ဟႎသိ၊
မာ မံ ဟႎသိ ဗဟုပၸေဒါ။
၅။ အေျခမဲ့ေသာ သတၱ၀ါဟူသမ ွ်သည္ ကၽြႏုု္ပ္ကိုု မညွင္းဆဲေစသတည္း။ အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါဟူသမ ွ်သည္ ကၽြႏ္ုုပ္ကိုု မညွင္းဆဲေစသတည္း။ ေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါဟူသမ ွ်သည္ ကၽြႏ္ုုပ္ကိုု မညွင္ငးဆဲေစသတည္း။ ေျခေထာက္မ်ားစြာရွိေသာ သတၱ၀ါဟူသမ ွ်တုုိ႕သည္ ကၽြႏ္ုုပ္ကိုု မညွင္းဆဲေစသတည္း။
၆။ သေဗၺ သတၱာ သေဗၺ ပါဏာ၊
သေဗၺ ဘူတာ စ ေကာ၀လာ။
သေဗၺ ဘျဒာနိ ပႆႏၲဳ၊
မာ ကဥၥိ ပါပ မာဂမာ။
၆။ အာရံုုငါးပါးကိုု ခံုုမင္တတ္ေသာ သတၱ၀ါအားလံုုးတုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ အသက္ရွဴရိဳက္ေသာ သတၱ၀ါအားလံုုးတုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ကိုုယ္ကာယ အထင္အရွားျဖစ္ေသာ သတၱ၀ါတုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါတုုိင္း သတၱ၀ါတုုိင္းသည္ အေကာင္းအျမတ္တုုိ႕ကိုုသာ ျမင္ၾကပါေစ၊ အနည္းငယ္မ ွ်ေသာ မေကာင္းမႈသိုု႕ မေရာက္ၾကပါေစႏွင့္။
၇။ အပၸမာေဏာ ဗုေဒၶါ၊
အပၸမာေဏာ ဓေမၼာ။
အပၸမာေဏာ သံေဃာ
ပမာဏာ၀ႏၲာနိ သရီသပါနိ။
အဟိ ၀ိစၧိကာ သတပဒီ၊
ဥဏၰနာဘီ သရဗူ မူသိကာ။
၇။ (ကိေလသာသည္ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ အေၾကာင္းပမာဏျဖစ္၏) ျမတ္စြာဘုုရားသည္ ပမာဏျပဳစရာ ကိေလသာမရွိ၊ တရားေတာ္လည္း ပမာဏျပဳစရာ ကိေလသာမရွိ၊ သံဃာေတာ္သည္လည္း ပမာဏျပဳစရာ ကိေလသာမရွိ၊ ကင္း၊ သန္း၊ ေျမြ၊ ကင္းပုုစြန္၊ ကင္းေျခမ်ား၊ ပင့္ကူ (ပင့္ကူနက္)၊ တက္တူ (အိမ္ေျမွာင္)၊ ၾကြက္စေသာ သတၱ၀ါတုုိ႕သည္ ပမာဏျပဳစရာ ကိေလသာ ရွိၾကကုုန္၏။
၈။ ကတာ ေမ ရကၡာ ကတံ ေမ ပရိတၱံ
ပဋိကၠမႏၲဳ ဘူတာနိ။
ေသာဟံ နေမာ ဘဂ၀ေတာ။
နေမာ သတၱႏၷံ သမၼာသမၺဳဒၶါနံ။
၈။ ကၽြႏ္ုုပ္သည္ အေစာင့္အေရွာက္ကိုု ျပဳအပ္ၿပီးစ၊ အရံအတားကိုု ျပဳအပ္ၿပီး၊ သတၱ၀ါတုုိ႕သည္ ဖဲေရွာင္ၾကကုုန္ေလာ့၊ ကၽြႏုု္ပ္သည္ ဘုုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုုရားအား ရွိခိုုးပါ၏။ ၀ိပႆီ စေသာ ဘုုရားခုုႏွစ္ဆူတုုိ႕အားလည္း ဦးညႊတ္ ရွိခိုုးပါ၏။
ခႏၼသုုတ္ၿပီးပါၿပီ။
Tuesday 4 October 2016
ေမတၱာသုုတ္
၁။ ယႆ ာႏု ဘာ၀ေတာ ယကၡာ၊ ေန၀ဒေႆ ႏိ ၱဘီသနံ။
ယဥႇိ ေစ၀ါႏုယုဥၨေႏၲာ၊ ရတၱိႏၵိ၀ မတႏၵိေတာ။
ေမတၱသုတ္ပရိတ္ေတာ္၏ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေသာ ဘီလူး သရဲစေသာ နာနာဘာ၀တုိ႔သည္ မေျခာက္လွန္႔နုိင္ၾကကုန္၊ ယင္းသုတ္ကို ေန႔ညမျပတ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေသာသူသည္
၂။ သုခံ သုပတိ သုေတၱာ စ၊ ပါပံ ကိဥၥိ န ပႆတိ။
ဧ၀မာဒိ ဂုဏူေပတံ။
ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္း၊ အိပ္ေနစဥ္လည္း အိပ္မက္ဆိုးမ်ား မျမင္မက္ျခင္းစေသာ အက်ိဳးဂုဏ္မ်ားရွိေသာေၾကာင့္ – အို သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုိ႔ ငါတုိ႔ ရြတ္ဆုိၾကပါစုိ႔…
၃။ ကရဏီယ မတၳကုသေလန၊ ယႏၲ သႏၲံ ပဒံ အဘိသေမစၥ။
သေကၠာ ဥဇူ စ သုဟုဇူ စ၊ သု၀ေစာ စႆ မုဒု အနတိမာနိ
အက်ိဳးစီးပြားလိုလား၍ လိမၼာကြ်မ္းက်င္ေသာအမ်ိဳးေကာင္းသား၊ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတို႔သည္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေသာ နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္တို႔ကို အာရုံျပဳကာ ယခုကဲ့သို႔ေမတၱာပြားမႈကို ျပဳသင့္ပါေပ၏၊ ထုိသို႔ ေမတၱာပြားလိုသူသည္ တစိုက္မတ္မတ္စြမ္းနုိင္ေအာင္ ပြားမ်ားအပ္၏၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သင့္၏၊ အလြန္ ရိုးေျဖာင့္သူ ျဖစ္သင့္၏၊ ဆုံးမလြယ္သူ၊ သူတပါး၏စကားကို နာခံလြယ္သူျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလုံး သိမ္ေမြ႔ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးျခင္းမာန္မာနလဲ မထားသင့္ေပ။
၄။ သႏၲဳႆ ေကာ စ သုဘေရာ စ၊ အပၸကိေစၥာ စ သလႅဟုက၀ုတၱိ။
သႏၲိျႏၵိေယာ စ နိပေကာ စ၊ အပၸဂေဗၻာ ကုေလသြ န ႏုဂိေဒၶါ။
စားေသာက္စရာ၊ ေနစရာအရာရာတုိ႔တြင္ ရွိသမွ်ျဖင့္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲလြယ္သူ ျဖစ္သင့္၏၊ ကိုယ့္၀မ္းတခါးအတြက္ လြယ္လင့္တကူေပ့ါပါးစြာ အသက္ေမြးနုိင္သူလည္း ျဖစ္သင့္၏၊ အပိုဗာဟိရ ကိစၥ နည္းပါးနုိင္သေလာက္ က်င့္သုံးသင့္၏၊ စိတ္သြားတုိင္းကိုယ္ပါေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္သင့္၏၊ ထုိ႔ျပင္သာမက မ်က္စိ၊ နားစေသာ ဣေျႏၵငါးပါးကို ထိန္းသိမ္းသူ၊ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္သူ၊ ဥာဏ္ပညာျဖင့္ ခ်င့္ခ်ိန္နုိင္သူလည္း ျဖစ္သင့္၏၊ ကိုယ့္နင့္ဆက္စပ္ေသာ သူအားလုံးတုိ႔အေပၚ၌ တြယ္တာမေနသင့္ေပ။
၅။ န စ ခုဒၵ မာစေရ ကိဥၥိ၊ ေယန ၀ိညဴ ပေရ ဥပ ၀ေဒယ်ဳံ။
သုခိေနာ၀ ေခမိေနာ ေဟာႏၲဳ၊ သဗၺသတၱာ ဘ၀ႏၲဳ သုခိတတၱာ။
ေရွးေရွးေသာ ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ မေကာင္းမႈမွန္သမွ် အေသးအမႊားေလးကအစ ဘာတစ္ခုမွ် မျပဳလုပ္ပါေစကုန္လင့္၊ သတၱ၀ါအားလုံးတုိ႔သည္ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ ေဘးရန္ကြာ၍ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း၊ ေဘးရန္ကင္းကြာ ခ်မ္းသာစြာ ေနနုိင္ၾကပါေစသတည္း၊
၆။ ေယ ေကစိ ပါဏဘူတတၳိ၊ တသာ ၀ါ ထာ၀ရာ၀ န၀ေသသာ။
ဒီဃာ ၀ါ ေယ၀ မဟႏၲာ၊ မဇၥ်ိမာ ရႆကာ အဏုက ထူလာ။
ထြက္သက္၀င္သက္ အသက္ရႈေနၾကေသာ သတၱ၀ါမွန္သမွ်၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔တတ္ၾကေသာ ရဟႏၱာမျဖစ္ၾကေသးေသာ သတၱ၀ါမ်ား၊ မေၾကာက္မရြ႔ံ႕ တည္ၾကည္ၿငိမ္သက္ၾကေသာ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား၊ ခႏၶာကိုယ္ရွည္လ်ားေသာ သတၱ၀ါ၊ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမားေသာ သတၱ၀ါ၊ မရွည္မတို၊ မႀကီး မေသး အလယ္အလတ္ျဖစ္ၾကေသာ သတၱ၀ါ၊ ခႏၶာကိုယ္ ဆူၿဖိဳးေသာသတၱ၀ါ၊ အားျဖင့္ ေနာက္ဆုံး အဏုျမဴတမွ် ေသးငယ္ကုန္ေသာ သတၱ၀ါေတြအပါအ၀င္ အားလုံးတုိ႔သည္ ေဘးရန္မရွိ ခ်မ္းသာပကတိရွိၾကပါေစ …
၇။ ဒိ႒ာ ၀ါ ေယ၀ အဒိ႒ာ၊ ေယ၀ ဒူေရ ၀သႏၲိ အ၀ိဒူေရ။
ဘူတာ၀ သမၻေ၀သီ၀၊ သဗၺသတၱာ ဘ၀ႏၲဳ သုခိတတၱာ။
မ်က္စိျဖင့္ ျမင္နုိင္ေသာျမင္ဖူးေသာသတၱ၀ါ၊ မျမင္နုိင္ေသာ၊ မျမင္ဖူးေသာသတၱ၀ါ၊ ကြ်နဳပ္ အေ၀းမွာ ရွိေနေသာ၊ အနီးနားမွာ ရွိေနေသာ၊ မနီးမေ၀းမွာ ရွိေနေသာသတၱ၀ါမ်ား၊ ေနာင္ဘ၀မျဖစ္ရေတာ့သည့္ ရဟႏၱာစေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္၄င္း၊ ေနာင္ဘ၀ျဖစ္ၾကအုံးမည့္ ပုထုဇဥ္ ေသကၡစေသာ သတၱ၀ါအားလုံးတို႔သည္၄င္း ေဘးရန္ကင္းကြာ ခ်မ္းသာၾကပါေစကုန္သတည္း၊
၈။ န ပေရာ ပရံ နိကုေဗၺထ၊ နာတိမေညထ ကတၳစိ န ကဥၥိ။
ဗ်ာေရာသနာ ပဋိဃသည၊ နာည မညႆ ဒုကၡ မိေစၧယ်။
တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို၊ တိရိစၦာန္တေကာင္က တစ္ေကာင္ကို ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ်၊ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ၊ စဥ္းလဲေကာက္က်စ္မေကာင္းႀကံျခင္း၊ မာန္မာနေထာင္လႊားကာ မထီမဲ့ျမင္ မျပဳၾကပါေစလင့္။
ကိုယ္ႏႈတ္တို႔ျဖင့္ ေစာ္ကားပုတ္ခတ္ျခင္း၊ ေဒါသအာဃာတျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း သူတပါးဒုကၡေရာက္သည္ကို အလုိမရွိၾကပါေစကုန္လင့္။
၉။ မာတာ ယထာ နိယံပုတၱ၊ မာယုသာ ဧကပုတၱ မနဳရေကၡ။
ဧ၀မၸိ သဗၺဘူေတသု၊ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။
တစ္ဦးတည္းေသာ သားရွိေသာ မိခင္သည္ မိမိသားအေပၚ ေဘးရန္မက်ေရာက္ေအာင္ အသက္ေပးကာ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ အက်ိဳးေက်းဇူးအနႏၱမ်ားျပားလွေသာ ေမတၱာစိတ္ကို သတၱ၀ါအားလုံးတို႔အေပၚတြင္ ျဖန္႔က်က္ေနနုိင္ၾကပါေစ..
၁၀။ ေမတၱဥၥ သဗၺေလာကသၼိ ံ၊ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။
ဥဒၶံ အေဓာ စ တိရိယဥၥ၊ အသမၺာဓံ အေ၀ရ မသပတၱံ။
အထက္ဘ၀ဂ္ အရူပျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္၊ ေအာက္အ၀ီစိအပါယ္ဘုံတုိင္ေအာင္၊ အလယ္အလတ္ လူ႔ဘုံ၊ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္၊ ရူပျဗဟၼာ့ဘုံ အပါအ၀င္ ေနရာမလပ္ အက်ိဳးအနႏၱမ်ားျပားလွေသာ၊ အတုိင္းအဆပမာဏ မေရတြက္နုိင္ေသာ ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားနုိင္ၾကပါေစ၊ အပိုင္းအျခားလြတ္ကင္း က်ဥ္းေျမာင္းျခင္းမရွိ၊ ကိုယ္တြင္းေဘးရန္လဲ မရွိ၊ ျပင္ပရန္သူလဲ မရွိပဲ ေအးခ်မ္းစြာ ေနနုိင္ၾကပါေစသတည္း၊
၁၁။ တိ႒ံ စရံ နိသိေႏၷာ ၀၊ သယာေနာ ယာ၀တာႆ ၀ီတမိေဒၶါ။
ဧတံ သတႎ အဓိေ႒ယ်၊ ျဗဟၼ ေမတံ ၀ိဟာရ မိဓ မာဟု၊
ရပ္ေနစဥ္၊ လမ္းေလ်ာက္ေနစဥ္၊ ထုိင္ေနစဥ္၊ ခႏၶာကိုယ္လဲေလ်ာင္းေနစဥ္ ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆုိ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မႈကင္း ၾကည္လင္ရႊင္ျပစြာျဖင့္ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ သတိကို ထားနုိင္ၾကပါေစ.. ထုိကဲ့သို႔ ေမတၱာစိတ္ ျဖန္႔က်က္ကာ ေနျခင္းကိုပင္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ျဗဟၼာႀကီးတို႔၏ ေနထုိင္ျခင္း ျဗဟၼ၀ိဟာရဟူ၍ ပညာရွိအေပါင္းတို႔ ဆုိၾကေပ၏။
၁၂။ ဒိ႒ိဥၥ အႏု ပဂၢမၼ၊ သီလ၀ါ ဒႆ ေနန သမၸေႏၷာ။
ကာေမသု ၀ိနယ ေဂဓံ၊ န ဟိ ဇာတု ဂ ဗၻေသယ် ပုန ေရတိ။
ေမတၱသုတၱံ နိ႒ိတံ။
အၿမဲမျပတ္ ေမတၱာကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းပြားမ်ားေလ့ ရွိသူသည္၊ အယူလြဲမွား ေဖာက္ျပန္ေသာဘ၀သို႔ မေရာက္နုိင္ေတာ့ပဲ ေလာကုတၱရာသီလမ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံၿပီး မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္မ်ားကိုပင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳရတတ္သည္၊ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့ ၀တၱဳအာရုံ ကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔၌ မက္ေမာတြယ္တာမႈမ်ား ကင္းကြာကာ ေနာင္တဖန္ ပဋိသေႏၶတည္ေနရျခင္း ဇာတိဒုကၡကိုပင္ မခံစားရေတာ့ေပ။
ေမတၱာသုတ္ ျမန္မာျပန္အဓိပၸါယ္ ၿပီးပါၿပီ၊
ယဥႇိ ေစ၀ါႏုယုဥၨေႏၲာ၊ ရတၱိႏၵိ၀ မတႏၵိေတာ။
ေမတၱသုတ္ပရိတ္ေတာ္၏ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေသာ ဘီလူး သရဲစေသာ နာနာဘာ၀တုိ႔သည္ မေျခာက္လွန္႔နုိင္ၾကကုန္၊ ယင္းသုတ္ကို ေန႔ညမျပတ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေသာသူသည္
၂။ သုခံ သုပတိ သုေတၱာ စ၊ ပါပံ ကိဥၥိ န ပႆတိ။
ဧ၀မာဒိ ဂုဏူေပတံ။
ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္း၊ အိပ္ေနစဥ္လည္း အိပ္မက္ဆိုးမ်ား မျမင္မက္ျခင္းစေသာ အက်ိဳးဂုဏ္မ်ားရွိေသာေၾကာင့္ – အို သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုိ႔ ငါတုိ႔ ရြတ္ဆုိၾကပါစုိ႔…
၃။ ကရဏီယ မတၳကုသေလန၊ ယႏၲ သႏၲံ ပဒံ အဘိသေမစၥ။
သေကၠာ ဥဇူ စ သုဟုဇူ စ၊ သု၀ေစာ စႆ မုဒု အနတိမာနိ
အက်ိဳးစီးပြားလိုလား၍ လိမၼာကြ်မ္းက်င္ေသာအမ်ိဳးေကာင္းသား၊ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတို႔သည္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေသာ နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္တို႔ကို အာရုံျပဳကာ ယခုကဲ့သို႔ေမတၱာပြားမႈကို ျပဳသင့္ပါေပ၏၊ ထုိသို႔ ေမတၱာပြားလိုသူသည္ တစိုက္မတ္မတ္စြမ္းနုိင္ေအာင္ ပြားမ်ားအပ္၏၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သင့္၏၊ အလြန္ ရိုးေျဖာင့္သူ ျဖစ္သင့္၏၊ ဆုံးမလြယ္သူ၊ သူတပါး၏စကားကို နာခံလြယ္သူျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလုံး သိမ္ေမြ႔ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးျခင္းမာန္မာနလဲ မထားသင့္ေပ။
၄။ သႏၲဳႆ ေကာ စ သုဘေရာ စ၊ အပၸကိေစၥာ စ သလႅဟုက၀ုတၱိ။
သႏၲိျႏၵိေယာ စ နိပေကာ စ၊ အပၸဂေဗၻာ ကုေလသြ န ႏုဂိေဒၶါ။
စားေသာက္စရာ၊ ေနစရာအရာရာတုိ႔တြင္ ရွိသမွ်ျဖင့္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲလြယ္သူ ျဖစ္သင့္၏၊ ကိုယ့္၀မ္းတခါးအတြက္ လြယ္လင့္တကူေပ့ါပါးစြာ အသက္ေမြးနုိင္သူလည္း ျဖစ္သင့္၏၊ အပိုဗာဟိရ ကိစၥ နည္းပါးနုိင္သေလာက္ က်င့္သုံးသင့္၏၊ စိတ္သြားတုိင္းကိုယ္ပါေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္သင့္၏၊ ထုိ႔ျပင္သာမက မ်က္စိ၊ နားစေသာ ဣေျႏၵငါးပါးကို ထိန္းသိမ္းသူ၊ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္သူ၊ ဥာဏ္ပညာျဖင့္ ခ်င့္ခ်ိန္နုိင္သူလည္း ျဖစ္သင့္၏၊ ကိုယ့္နင့္ဆက္စပ္ေသာ သူအားလုံးတုိ႔အေပၚ၌ တြယ္တာမေနသင့္ေပ။
၅။ န စ ခုဒၵ မာစေရ ကိဥၥိ၊ ေယန ၀ိညဴ ပေရ ဥပ ၀ေဒယ်ဳံ။
သုခိေနာ၀ ေခမိေနာ ေဟာႏၲဳ၊ သဗၺသတၱာ ဘ၀ႏၲဳ သုခိတတၱာ။
ေရွးေရွးေသာ ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ မေကာင္းမႈမွန္သမွ် အေသးအမႊားေလးကအစ ဘာတစ္ခုမွ် မျပဳလုပ္ပါေစကုန္လင့္၊ သတၱ၀ါအားလုံးတုိ႔သည္ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ ေဘးရန္ကြာ၍ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း၊ ေဘးရန္ကင္းကြာ ခ်မ္းသာစြာ ေနနုိင္ၾကပါေစသတည္း၊
၆။ ေယ ေကစိ ပါဏဘူတတၳိ၊ တသာ ၀ါ ထာ၀ရာ၀ န၀ေသသာ။
ဒီဃာ ၀ါ ေယ၀ မဟႏၲာ၊ မဇၥ်ိမာ ရႆကာ အဏုက ထူလာ။
ထြက္သက္၀င္သက္ အသက္ရႈေနၾကေသာ သတၱ၀ါမွန္သမွ်၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔တတ္ၾကေသာ ရဟႏၱာမျဖစ္ၾကေသးေသာ သတၱ၀ါမ်ား၊ မေၾကာက္မရြ႔ံ႕ တည္ၾကည္ၿငိမ္သက္ၾကေသာ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား၊ ခႏၶာကိုယ္ရွည္လ်ားေသာ သတၱ၀ါ၊ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမားေသာ သတၱ၀ါ၊ မရွည္မတို၊ မႀကီး မေသး အလယ္အလတ္ျဖစ္ၾကေသာ သတၱ၀ါ၊ ခႏၶာကိုယ္ ဆူၿဖိဳးေသာသတၱ၀ါ၊ အားျဖင့္ ေနာက္ဆုံး အဏုျမဴတမွ် ေသးငယ္ကုန္ေသာ သတၱ၀ါေတြအပါအ၀င္ အားလုံးတုိ႔သည္ ေဘးရန္မရွိ ခ်မ္းသာပကတိရွိၾကပါေစ …
၇။ ဒိ႒ာ ၀ါ ေယ၀ အဒိ႒ာ၊ ေယ၀ ဒူေရ ၀သႏၲိ အ၀ိဒူေရ။
ဘူတာ၀ သမၻေ၀သီ၀၊ သဗၺသတၱာ ဘ၀ႏၲဳ သုခိတတၱာ။
မ်က္စိျဖင့္ ျမင္နုိင္ေသာျမင္ဖူးေသာသတၱ၀ါ၊ မျမင္နုိင္ေသာ၊ မျမင္ဖူးေသာသတၱ၀ါ၊ ကြ်နဳပ္ အေ၀းမွာ ရွိေနေသာ၊ အနီးနားမွာ ရွိေနေသာ၊ မနီးမေ၀းမွာ ရွိေနေသာသတၱ၀ါမ်ား၊ ေနာင္ဘ၀မျဖစ္ရေတာ့သည့္ ရဟႏၱာစေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္၄င္း၊ ေနာင္ဘ၀ျဖစ္ၾကအုံးမည့္ ပုထုဇဥ္ ေသကၡစေသာ သတၱ၀ါအားလုံးတို႔သည္၄င္း ေဘးရန္ကင္းကြာ ခ်မ္းသာၾကပါေစကုန္သတည္း၊
၈။ န ပေရာ ပရံ နိကုေဗၺထ၊ နာတိမေညထ ကတၳစိ န ကဥၥိ။
ဗ်ာေရာသနာ ပဋိဃသည၊ နာည မညႆ ဒုကၡ မိေစၧယ်။
တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို၊ တိရိစၦာန္တေကာင္က တစ္ေကာင္ကို ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ်၊ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ၊ စဥ္းလဲေကာက္က်စ္မေကာင္းႀကံျခင္း၊ မာန္မာနေထာင္လႊားကာ မထီမဲ့ျမင္ မျပဳၾကပါေစလင့္။
ကိုယ္ႏႈတ္တို႔ျဖင့္ ေစာ္ကားပုတ္ခတ္ျခင္း၊ ေဒါသအာဃာတျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း သူတပါးဒုကၡေရာက္သည္ကို အလုိမရွိၾကပါေစကုန္လင့္။
၉။ မာတာ ယထာ နိယံပုတၱ၊ မာယုသာ ဧကပုတၱ မနဳရေကၡ။
ဧ၀မၸိ သဗၺဘူေတသု၊ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။
တစ္ဦးတည္းေသာ သားရွိေသာ မိခင္သည္ မိမိသားအေပၚ ေဘးရန္မက်ေရာက္ေအာင္ အသက္ေပးကာ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ အက်ိဳးေက်းဇူးအနႏၱမ်ားျပားလွေသာ ေမတၱာစိတ္ကို သတၱ၀ါအားလုံးတို႔အေပၚတြင္ ျဖန္႔က်က္ေနနုိင္ၾကပါေစ..
၁၀။ ေမတၱဥၥ သဗၺေလာကသၼိ ံ၊ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။
ဥဒၶံ အေဓာ စ တိရိယဥၥ၊ အသမၺာဓံ အေ၀ရ မသပတၱံ။
အထက္ဘ၀ဂ္ အရူပျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္၊ ေအာက္အ၀ီစိအပါယ္ဘုံတုိင္ေအာင္၊ အလယ္အလတ္ လူ႔ဘုံ၊ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္၊ ရူပျဗဟၼာ့ဘုံ အပါအ၀င္ ေနရာမလပ္ အက်ိဳးအနႏၱမ်ားျပားလွေသာ၊ အတုိင္းအဆပမာဏ မေရတြက္နုိင္ေသာ ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားနုိင္ၾကပါေစ၊ အပိုင္းအျခားလြတ္ကင္း က်ဥ္းေျမာင္းျခင္းမရွိ၊ ကိုယ္တြင္းေဘးရန္လဲ မရွိ၊ ျပင္ပရန္သူလဲ မရွိပဲ ေအးခ်မ္းစြာ ေနနုိင္ၾကပါေစသတည္း၊
၁၁။ တိ႒ံ စရံ နိသိေႏၷာ ၀၊ သယာေနာ ယာ၀တာႆ ၀ီတမိေဒၶါ။
ဧတံ သတႎ အဓိေ႒ယ်၊ ျဗဟၼ ေမတံ ၀ိဟာရ မိဓ မာဟု၊
ရပ္ေနစဥ္၊ လမ္းေလ်ာက္ေနစဥ္၊ ထုိင္ေနစဥ္၊ ခႏၶာကိုယ္လဲေလ်ာင္းေနစဥ္ ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆုိ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မႈကင္း ၾကည္လင္ရႊင္ျပစြာျဖင့္ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ သတိကို ထားနုိင္ၾကပါေစ.. ထုိကဲ့သို႔ ေမတၱာစိတ္ ျဖန္႔က်က္ကာ ေနျခင္းကိုပင္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ျဗဟၼာႀကီးတို႔၏ ေနထုိင္ျခင္း ျဗဟၼ၀ိဟာရဟူ၍ ပညာရွိအေပါင္းတို႔ ဆုိၾကေပ၏။
၁၂။ ဒိ႒ိဥၥ အႏု ပဂၢမၼ၊ သီလ၀ါ ဒႆ ေနန သမၸေႏၷာ။
ကာေမသု ၀ိနယ ေဂဓံ၊ န ဟိ ဇာတု ဂ ဗၻေသယ် ပုန ေရတိ။
ေမတၱသုတၱံ နိ႒ိတံ။
အၿမဲမျပတ္ ေမတၱာကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းပြားမ်ားေလ့ ရွိသူသည္၊ အယူလြဲမွား ေဖာက္ျပန္ေသာဘ၀သို႔ မေရာက္နုိင္ေတာ့ပဲ ေလာကုတၱရာသီလမ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံၿပီး မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္မ်ားကိုပင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳရတတ္သည္၊ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့ ၀တၱဳအာရုံ ကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔၌ မက္ေမာတြယ္တာမႈမ်ား ကင္းကြာကာ ေနာင္တဖန္ ပဋိသေႏၶတည္ေနရျခင္း ဇာတိဒုကၡကိုပင္ မခံစားရေတာ့ေပ။
ေမတၱာသုတ္ ျမန္မာျပန္အဓိပၸါယ္ ၿပီးပါၿပီ၊
Sunday 2 October 2016
ရတနသုုတ္
၁။ ပဏိဓာနေတာ ပ႒ာယ တထာဂတႆ ဒသ ပါရမိေယာ၊
ဒသ ဥပပါရမိေယာ၊ ဒသ ပရမတၱ ပါရမိေယာတိ၊ သမတႎ သ ပါရမိေယာ၊
ပဥၥ မဟာပရိစၥာေဂ၊ ေလာကတၳ စရိယံ ဉာတတၳ စရိယံ၊
ဗုဒၶတၳ စရိယႏၲိ တိေႆ ာ စရိယာေယာ၊ ပစၧိမဘေ၀ ဂဗၻေ၀ါကၠႏၲႎ၊
ဇာတႎ အဘိ နိကၡမနံ၊ ပဓာနစရိယံ ေဗာဓိပလႅေကၤ မာရ၀ိဇယံ၊
သဗၺညဳတညာဏပၸဋိေ၀ဓံ၊ ဓမၼစကၠပၸ၀တၱနံ၊
န၀ ေလာကုတၱရဓေမၼတိ၊ သဗၺပိေမ ဗုဒၶဂုေဏ၊
အာ၀ေဇၨတြာ
ေ၀သာလိယာ တီသု ပါကာရႏၲ ေရသု၊
တိယာမရတၱႎ ပရိတၱံ ကေရာေႏၲာ၊
အာယသၼာ အာနႏၵတၳေရာ ၀ိယ၊
ကာ႐ုညစိတၱံ ဥပ႒ေပတြာ
၁) ဒီပကၤရာ ထြက္ခ်ာေသဌ္နင္း တရားမင္း၏ ေျခရင္းေတာ္တြင္ ဘုုရားဆုုကိုု ေတာင္းသည့္ကာလမွ အစျပဳ၍ ျမတ္စြာဘုုရား ျဖည့္ဆည္းပူးခဲ့ေသာ ပါရမီ (၁၀)ပါး၊ ဥပပါရမီ (၁၀)ပါး၊ ပရမတၳပါရမီ (၁၀)အားျဖင့္ အမ ွ် (၃၀)ေသာ ပါရမီတုုိ႕ကိုု လည္းေကာင္း၊ စြန္႕ျခင္းၾကီး ငါးပါးတုုိ႕ကိုု လည္းေကာင္း၊ ေလာက၏ အက်ိဳးစီးပြားအလုုိ႕ငွာ က်င့္ျခင္း၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုုိ႕၏ အက်ိဳးစီးပြားအလိုု႕ငွာ က်င့္ျခင္း၊ ဘုုရားျဖစ္ျခင္း အက်ိဳးငွာ က်င့္ျခင္းဟုူေသာ စရိယသံုုးပါးတုုိ႕ကိုုလည္းေကာင္း ေနာက္ဆံုုးဘ၀တြင္ အမိ၀မ္းတြင္းတြင္ ပဋိသေႏၼယူေတာ္မူျခင္း၊ ေမြးဖြားျခင္း၊ ျမတ္ေသာ ေတာထြက္ျခင္း၊ ျပင္းစြာေသာ လံုု႕လျဖင့္ ကမၼ႒ာန္းအက်င့္ကိုု က်င့္ျခင္း၊ ေဗာဓိပလႅင္တြင္ မာန္ငါးပါးကိုု ေအာင္ျမင္ေတာ္မူျခင္း၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ကိုု ထုုိးထြင္း သိျမင္ရရွိျခင္း၊ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္ကုုိ ေဟာၾကားျခင္း၊ ကိုုးပါးေသာ ေလာကုုတၱရာတရားတုုိ႕ကိုုလည္းေကာင္း၊ ဤသိုု႕လ ွ်င္ ျမတ္စြာဘုုရား၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုုဏ္ေတာ္အားလံုုးတုုိ႕ကိုုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ ေ၀သာလီျပည္၏ ၿမိဳ႕တံတုုိင္း သံုုးထပ္တုုိ႕၏ အၾကားတုုိ႕တြင္ ညဥ့္သံုုးယံ ကာလပတ္လံုုး ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ အရံအတားျပဳခဲ့ေသာ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ျမတ္ကဲ့သုုိ႕ (သတၱ၀ါ)တုုိ႕အေပၚ သနားဂရုုဏာ စိတ္ထားလ်က္ (ရတနသုုတ္ပရိတ္ေတာ္)ကိုု ရြတ္ဖတ္ၾကပါကုုန္စိုု႕။
၂။ ေကာဍီ သတဟေႆ သု စကၠ၀ါေဠသု ေဒ၀တာ။
ယႆ ာဏံ ပဋဂၢဏွႏၲိ၊ ယဥၥ ေ၀သာလိယာ ပုေရ။
၃။ ေရာဂါ မႏုႆ ဒု ဗၻိကၡ သမၻဴတံ တိ၀ိဓံ ဘယံ။
ခိပၸ မႏၲရ ဓာေပသိ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ၊
၂-၃) ရတနသုုတ္ ပရိတ္ေတာ္၏ အာဏာစက္ကိုု စၾကာ၀ဠာ ကုုေဋတစ္သိန္းတြင္ ရွိၾကကုုန္ေသာ နတ္အေပါင္းတုုိ႕က ခံယူၾကကုုန္၏။ ဤပရိတ္ေတာ္သည္ ေ၀သာလီျပည္တြင္ က်ေရာက္ေသာ အနာေရာဂါေဘး၊ ဘီလူးေဘး၊ အစာငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္း ေဘးဟူေသာ ေဘးအႏၱရာယ္ႀကီး သံုုးမ်ိဳးကိုု လ်င္ျမန္စြာ ကြယ္ေပ်ာက္ေစႏုုိင္ခဲ့၏။ ယခုုအခါတြင္ ဤရတနသုုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကိုု ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ စုုေပါင္း ရြတ္ဆုုိၾကပါကုုန္စိုု႕။
၄။ ယာနီဓ ဘူတာနိ သမာဂတာနိ၊ ဘုမၼာနိ ၀ါယာနိ ၀ အႏၲလိေကၡ။
သေဗၺ၀ ဘူတာ သုမနာ ဘ၀ႏၲဳ ၊ အေထာပိ သကၠစၥ သုဏႏၲဳ ဘာသိတံ။
၄) ေျမတြင္ တည္ကုုန္ေသာ ဘုုမၼစုုိး၊ ရုုကၡစိုုး၊ စတုုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တိ ံသာနတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖစ္ကုုန္ေသာ ယာမာ၊ တုုသိတာစေသာ နတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဤပရိတ္ရြတ္ရာ ေနရာအရပ္တြင္ အညီအညြတ္ ေရာက္ရွိလာၾကကုုန္ၿပီး နတ္ပရိသတ္အားလံုုး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကပါကုုန္။ ျမတ္စြာဘုုရားေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ပရိတ္တရားေတာ္ကိုုလည္း ရိုုေသေလးျမတ္စြာ နာယူၾကပါကုုန္။
၅။ တသၼာ ဟိ ဘူတာ နိသာေမတ သေဗၺ၊ ေမတၱံ ကေရာထ မာႏုသိယာ ပဇာယ၊
ဒိ၀ါ စ ရေတၱာ စ ဟရႏၲိ ေယ ဗလႎ၊ တသၼာ ဟိ ေန ရကၡထ အပၸမတၱာ။
၅) အိုု နတ္အေပါင္းတုုိ႕ ဤေနရာတြင္ အညီအညြတ္ အစည္းအေ၀းေရာက္ရွိၾကေသာ အသင္နတ္အမ်ား နားဆင္ၾကပါကုုန္။ လူတုုိ႕သည္ ေန႕ည မဟူ ၾကည္ျဖဴေလးျမတ္စြာ အသင္နတ္တုုိ႕အား ပူေဇာ္ပသမႈ ျပဳၾကပါသည္။ သိုု႕ျဖစ္ပါ၍ သင္တုုိ႕သည္ လူတုုိ႕အား ခ်စ္ခင္ၾကပါကုုန္။ မေမ့မေလ်ာ့ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါကုုန္။
၆။ ယံကိဥၥိ ၀ိတၱံ ဣဓ ၀ါ ဟုရံ ၀ါ၊ သေဂၢသု ၀ါ ယံ ရတနံ ပဏီတံ။
နေနာ သမံ အတၳိ တထာဂေတန၊ ဣဒမၸိ ဗုေဒၶ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၆) လူ႕ျပည္တြင္ ျဖစ္ေစ၊ နဂါးျပည္ ဂဠဳန္ျပည္တြင္ ျဖစ္ေစ၊ နတ္ျပည္တြင္ျဖစ္ေစ၊ အျမင့္အျမတ္ သတ္မွတ္သံုုးေဆာင္ၾကေသာ ဥစၥာရတနာတုုိ႕သည္ ရွိၾကကုုန္၏။ ထိုုရတနာတုုိ႕အနက္ ဘုုရားတည္းဟူေသာ ရတနာႏွင့္တူေသာ ရတနာဟူ၍ မရွိေခ်။ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ အရဟံစေသာ ဂုုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တုုိ႕ႏွင့္ ျပည့္စံုုေသာ ရတနာျမတ္ျဖစ္ပါေပသည္။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအမ်ား စီးပြားတုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစ သတည္း။
၇။ ခယံ ၀ိရာဂံ အမတံ ပဏီတံ၊ ယဒဇ ၥ်ဂါ သက်မုနီ သမာဟိေတာ။
န ေတန ဓေမၼန သမတၳိ ကိဥၥိ၊ ဣဒမၸိ ဓေမၼ ရတနံ ပဏိတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၇) သာကီ၀င္မင္းတုုိ႕၏ အထြတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ တည္ၾကည္လွေသာ သမာဓိစိတ္ ရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကိေလသာတုုိ႕၏ ကုုန္ရာ ကင္းရာ မေသရာျဖစ္ေသာ အျမတ္နိဗၺာန္ကိုု သိရွိေတာ္ မူေလ၏။ (ေလာကတြင္) ထုုိနိဗၺာန္ဓါတ္ျမတ္ႏွင့္ ႏိႈင္းတုုစရာ ရတနာတစ္ခုုမွ မရွိပါေခ်။ နိဗၺာန္သည္ ကိေလသာ ကုုန္စင္ျခင္း စသည့္ ဂုုဏ္ေၾကာင့္ ရတနာျမတ္ျဖစ္ပါေပ၏။
ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သူေတာ္တကာ သတၱ၀ါမ်ား စီးပြားတုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း။
၈။ ယံ ဗုဒၶေသေ႒ာ ပရိ၀ဏၰယီ သုစႎ၊ သမာဓိ မာနႏၲရိက ညမာဟဳ၊
သမာဓိနာ ေတန သေမာ န ၀ဇၨတိ၊ ဣဒမၸိ ဓေမၼ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၈) ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္သိေသာ အပိုုင္းအျခားကိုု မလြန္ဘဲ သိတတ္ေသာ စင္လည္း စင္ၾကယ္လွေသာ အရဟတၱမဂ္ႏွင့္ ယွဥ္သည့္ သမာဓိကိုု ျမတ္စြာဘုုရား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူ၏။ မဂ္၏ အျခားမဲ့တြင္ အက်ိဳးေပးတတ္၏ ဟူ၍လည္း ေဟာေတာ္မူ၏။
ထိုု အရဟတၱမဂ္ သမာဓိႏွင့္တူေသာ မည္သည့္ သမာဓိမ်ိဳးမွမရွိေခ်။ ထုုိသမာဓိသည္ စင္စစ္ျမတ္လွ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအမ်ား ပြားစီးတုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း။
၉။ ေယ ပုဂၢလာ အ႒ သတံ ပသတၳာ၊ စတၱာရိ ဧတာနိ ယုဂါနိ ေဟာႏၲိ။
ေတ ဒကၡိေဏယ်ာ သုဂတႆ သာ၀ကာ၊ ဧေတသု ဒိႏၷာနိ မဟပၹလာနိ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၉) အရိယာပုုဂၢိဳလ္ (၈)ေယာက္တုုိ႕ကိုု ဘုုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုုိ႕ ခ်ီးမြမ္းၾကကုုန္၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ပုုဂၢိဳလ္ (၁၀၈)ေယာက္တုုိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုုရားခ်ီးမြမ္းထုုိက္ေသာ ပုုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾကကုုန္၏။ ပုုဂၢိဳလ္အားျဖင့္ (၈)ေယာက္ (၄)စံုု ျဖစ္ၾကကုုန္၏။
ျမတ္စြာဘုုရား၏ တပည့္ သာ၀က ျဖစ္ၾကကုုန္ေသာ ထိုုပုုဂၢိဳလ္ ရွစ္ေယာက္ (၁၀၈)ေယာက္တုုိ႕သည္ ျမတ္ေသာအလွဴကိုု ခံယူထုုိက္ၾကကုုန္၏။ ထိုုပုုဂၢိဳလ္ျမတ္ (၈)ဦးတုုိ႕အား ေပးလွဴေသာ အလဴွ၀တၳဳတုုိ႕သည္ အက်ိဳးမ်ားစြာ ရွိၾကကုုန္၏။ ဘုုရားရွင္ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေသာ ထိုုအရိယာသံဃာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား စီးပြားတုုိးတက္ ခ်မ္းသာပါေစသတည္း။
၁၀။ ေယ သုပၸယုတၱာ မနသာ ဒေဠႇန၊ နိကၠာမိေနာ ေဂါတမသာသနမွိ။
ေတ ပတၱိပတၱာ အမတံ ၀ိဂယွ၊ လဒၶါ မုဓာ နိဗၺဳတႎ ဘုဥၥမာနာ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၀) ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္တုုိ႕သည္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္တြင္ ခုုိင္ၿမဲျပင္းတန္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းစြာ အားထုုတ္ၾက၍ ၀ဋ္ဒုုကၡမွလြတ္ေျမာက္ၾကရေလသည္။ နိဗၺာန္ကိုု အာရံုုျပဳေသာအားျဖင့္ ျဖစ္၍ ကိေလသာတုုိ႕မွကင္းကုုန္လ်က္ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာကိုု ခံစားၾကရကုုန္၏။
အရဟတၱဖုုိလ္သိုု႕ေရာက္ၾကရကုုန္၏။ ရဟႏၱာ အရိယာသံဃာေတာ္တည္းဟူေသာ ရတနာသည္လညး္ ျမတ္လွေပ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား တုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း။
၁၁။ ယထိႏၵခီေလာ ပထ၀ိႆိေ တာ သိယာ၊
စတုဗၻိ ၀ါေတဟိ အသမၸကမၸိေယာ။
တထူပမံ သပၸဳရိသံ ၀ဒါမိ၊ ေယာ အရိယသစၥာနိ အေ၀စၥ ပႆ တိ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၁) ေျမတြင္ ျမဳပ္ထားေသာ ေက်ာက္စာတုုိင္သည္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေလျပင္းမုုန္တုုိင္းတုုိက္ခတ္မႈဒဏ္ေၾကာင့္ တုုန္လႈပ္ျခင္း မရွိေခ်။ အရိယာသစၥာေလးပါးကိုု ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ သက္၀င္၍ သိျမင္ၿပီးေသာ ေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္ကိုု ထိုုေက်ာက္စာတုုိင္ႏွင့္ တူ၏ဟူ၍ျမတ္စြာဘုုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူေလ၏။ ဤသိုု႕လ ွ်င္ တုုန္လႈပ္ျခင္းကင္းေသာ ေသာတာပန္ အရိယာ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤသစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား စီးပြားတုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း။
၁၂။ ေယ အရိယသစၥာနိ ၀ိဘာ၀ယႏၲိ၊
ဂမၻီရ ပေညန သုေဒသိတာနိ။
ကိဥၥာပိ ေတ ေဟာႏၲိ ဘုသံ ပမတၱာ၊
န ေတ ဘ၀ အ႒မ မာဒိယႏၲိ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၂) နက္နဲေသာ ပညာရွိေသာ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ ေကာင္းစြာေဟာၾကားေတာ္မူထားေသာ အရိယာသစၥာတုုိ႕ကိုု သိျမင္ၿပီးျဖစ္၍ သတၱကၡတၱဳပရမေသာတာပန္ (ခုုႏွစ္ဘ၀က်န္ ေသာတာပန္) တုုိ႕သည္ တရားကိုု ပြားမ်ား အားထုုတ္ရန္ လြန္စြာ ေမ့ေလ်ာ့ေနပါျငားေသာ္လည္း ရွစ္ဘ၀ေျမာက္အထိ မျဖစ္ေတာ့ေခ်။ (ခုုႏွစ္ဘ၀မွာပင္ သတိျပန္ရ တရားအားထုုတ္ ရဟႏၱာျဖစ္၍ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေလသည္) ဤသိုု႕လ ွ်င္ ရွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ဘ၀ကိုု ယူျခင္းမရွိေသာ သတၱကၡတၱဳပရမေသာတာပန္တည္းဟူေသာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ေကာင္းေသာ အစီးအပြားျဖစ္ထြန္းပါေစသတည္း။
၁၃။ သဟာ၀ႆ ဒႆန သမၸဒါယ၊
တယႆု ဓမၼာ ဇဟိတာ ဘ၀ႏၲိ။
သကၠာယ ဒိ႒ိ ၀ိစိကိစၧိတဥၥ၊
သီလဗၺတံ ၀ါပိ ယဒတၳိ ကိဥၥိ။
၁၃) အတၱဟူေသာ မိမိကိုုယ္ရွိ၏ဟူ၍ ခံယူျခင္း၊ ရွစ္ပါးေသာ ႒ာနတုုိ႕တြင္ ယံုုမွားျခင္း ႏြားလိုု၊ ေခြးလိုု က်င့္ၾကံျခင္းျဖင့္ သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ႏုုိင္၏ဟုု အထင္မွားျခင္း၊ ဤအမွားသံုုးရပ္ကိုု ေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္သည္ ေသာတာပန္ ျဖစ္လ်င္ျဖစ္ျခင္း ပယ္စြန္႕ၿပီး ျဖစ္ေလ၏။ မည္သည့္မွားေသာ အယူကိုု မဆိုု ပယ္စြန္႕ေလ၏။
၁၄။ စတူဟပါေယဟိ စ ၀ိပၸမုေတၱာ၊
ဆစၥာဘိ ဌာနာနိ အဘဗၺ ကာတုံ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၄) ထိုုေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္ျမတ္သည္ အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ေလ၏။ လြန္ကဲေသာ အေၾကာင္းေျခာက္ရပ္တုုိ႕ကိုုလည္း မျပဳထုုိက္ေတာ့ေပ။ ဤသိုု႕လ ွ်င္ အယူမွား အယံုုမွား တရားသံုုးပါးကိုု ပယ္ႏုုိင္ေသာ ေသာတာပန္ အရိယာသံဃာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤသစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျဖစ္လာပါေစသတည္း။
၁၅။ ကိဥၥာပိ ေသာ ကမၼကေရာတိ ပါပကံ၊
ကာေယန ၀ါစာ ဥဒ ေစတသာ ၀ါ။
အဘဗၺေသာ တႆ ပဋိစၧဒါယ၊
အဘဗၺတာ ဒိ႒ပဒႆ ၀ုတၱာ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သစၥာန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၅) ေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္သည္ ကိုုယ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ထဲက ျဖစ္ေစ မေကာင္းမႈ တစ္ခုုခုုကိုု အကယ္၍ ျပဳမိျငားအံ့ သူသည္ ထုုိ မေကာင္းမႈကိုု ဖံုုးကြယ္ဖုုိ႕ရာ မက်ိဳးစားေတာ့ေခ်။ ေသာတာပန္ဟူသည္ နိဗၺာန္ကိုု မဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ ျမင္ၿပီးသူျဖစ္၍ မေကာင္းမႈကိုု သိုု၀ွက္ျခင္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏ ။
ဤသိုု႕လ ွ်င္ ျပဳမိေသာ မေကာင္းမႈကိုု ဖံုုးကြယ္ျခင္း မရွိေသာ ေသာတာပန္ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤမွန္ကုုန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ခ်မ္းသာသုုခ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၁၆။ ၀နပၸဂုေမၺ ယထ ဖုႆိ တေဂၢ၊
ဂိမွာန မာေသ ပဌမသၼႎ ဂိေမွ။
တထူပမံ ဓမၼ၀ရံ အေဒသယိ၊
နိဗၺာနဂါမႎ ပရမံ ဟိတာရ။
ဣဒမၸိ ဗုေဒၶ ရတနံ ပဏီတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၆) ေႏြဥတုု ေလးလတြင္ အဦးအစျဖစ္ေသာ (တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္မွ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္အထိ) ေႏြလအတြင္းတြင္ အပင္တုုိင္း အပင္တုုိင္း ပင္လံုုးကၽြတ္ ပြင့္လ်က္ရွိေသာ ေတာအုုပ္သည္ အသေရ ရွိလွဘိသကဲ့သိုု႕ ထိုု ေတာအုုပ္နည္းတူ အသေရ ရွိလွေသာ နိဗၺာန္သိုု႕လည္း ေရာက္ေစတတ္ေသာ ပရိယတၳိတရားေတာ္ကိုု ျမတ္ေသာ ေလာကုုတၱရာအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ျမတ္စြာဘုုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ေလသည္။ ယင္းသိုု႕ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ေဒသနာေတာ္ရွင္ ဘုုရားရတနာေတာ္သည္လည္း မြန္ျမတ္လွေပ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းအား ေကာင္းေသာ စီးပြားခ်မ္းသာ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၁၇။၀ေရာ ၀ရညဴ ၀ရေဒါ ၀ရာဟေရာ။
အႏုတၱေရာ ဓမၼ၀ရံ အေဒသယိ။
ဣဒမၸိ ဗုေဒၶ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၇) မိမိကိုုယ္တုုိင္ ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူ၍ျမတ္ေသာ တရားကိုုလည္း သိျမင္ေတာ္မူေသာ ေလာကုုတၱရာ တရားျမတ္ကိုုလည္း သတၱ၀ါတုုိ႕အား ေပးေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်ိဳးစီးပြားကိုုလည္း ေဆာင္ၾကဥ္းေတာ္ မူတတ္ေသာ မိမိထက္ သာလြန္သူ မရွိေသာ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ ျမတ္ေသာ တရားေတာ္ကိုုပင္ ေဟာၾကားေတာ္မူေလ၏။ ဤသိုု႕လ ွ်င္ သတၱ၀ါတုုိ႕၏ အိေျႏၵ အႏုုအရင့္ကိုု သိရွိ နားလည္လ်က္ တရားျမတ္ကိုု ေဟာၾကားတတ္ေသာ ဘုုရားတည္းဟူေသာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပသည္။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိင္း ေကာင္းေသာ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းပါေစသတည္း။
၁၈။ ခီဏံ ပုရာဏံ န၀ နတၳိ သမၻ၀ံ၊
၀ိရတၱစိတၱာ ယတိေက ဘ၀သၼႎ။
ေတ ခီဏဗီဇာ အ၀ိ႐ုဠႇိ စႏၵာ၊
နိဗၺႏၲိ ဓီရာ ယထာယံ ပဒီေပါ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၈)ရဟႏၱာအရွင္သူျမတ္တုုိ႕သည္ တမလြန္ ဘ၀ကိုု လွမ္း၍ တပ္မက္ျခင္းစိတ္ မရွိကုုန္။ ရဟႏၱာတိုု႕အား ေရွ႕ေရွ႕ေသာ ဘ၀မ်ားစြာက ျပဳလုုပ္အားထုုတ္ခဲ့ဖူးသည့္ ကံေဟာင္း ကံၾကြင္းဟူသမ ွ် ကံေလၿပီ။ ဘ၀သစ္တြင္ ျဖစ္စရာကလည္း မရွိေတာ့ေပ။ ပညာဥာဏ္လည္း ရင့္သန္ႀကီးမားၾကကုုန္၏။ ထုုိရဟႏၱာ အရွင္သူျမတ္တုုိ႕သည္ (ေသေသာအခါ) ဤဆီမီးသည္ ၿငိမ္းေလသကဲ့သိုု႕ ၿငိမ္းေတာ္ မူၾကကုုန္၏ ဤသိုု႕လ ွ်င္ ဘ၀သစ္ျဖစ္ျပန္ျခင္း မရွိေသာ ရဟႏၱာ သံဃာေတာ္ျမတ္ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။
ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းအား ေကာင္းေသာ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္ၾကပါေစသတည္း။
၁၉။ ယာနီဓ ဘူတာနိ သမာဂထာနိ၊
ဘုမၼာနိ ၀ါယာနိ၀ အႏၲလိေကၡ။
တထာဂတံ ေဒ၀မႏုႆ ပူဇိတံ။
ဗုဒၶံ နမႆ ာမ သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၉ ) ေျမႏွင့္စပ္၍တည္ကုုန္ေသာ ဘုုမၼစိုုး၊ ရုုကၡစိုုး၊ စတုုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တၱိ ံသာ နတ္တုုိ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖစ္ကုုန္ေသာ ယာမာ၊ တုုသိတာ စေသာ နတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဤအရပ္ ဤေဒသတြင္ ညီညြတ္ေပါင္းစံုုမိၾကကုုန္၏။
ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ နတ္အေပါင္းက ေရွးေရွးေသာ ဘုုရားရွင္မ်ား နည္းတူ ပြင့္ေတာ္မူလာေသာ နတ္လူအေပါင္းတုုိ႕က ပူေဇာ္ထုုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုုရားကိုု ရွစ္ခုုိးၾကကုုန္၏။ သတၱ၀ါအေပါင္းအား ေကာင္းေသာ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၂၀။ ယာနီဓ ဘူတာနိ သမာဂတာနိ
ဘုမ္မာနိ ၀ါ ယာနိ၀ အႏၲလိေကၡ၊
တထာဂတံ ေဒ၀မႏုႆ ပူဇိတံ။
ဓမ္မံ နမႆ ာမ သု၀တၳိ ေဟာတု။
၂၀) ေျမႏွင့္စပ္၍တည္ကုုန္ေသာ ဘုုမၼစိုုး၊ ရုုကၡစိုုး၊ စတုုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တၱိ ံသာ နတ္တုုိ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖစ္ကုုန္ေသာ ယာမာ၊ တုုသိတာ စေသာ နတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဤအရပ္ ဤေဒသတြင္ ညီညြတ္ေပါင္းစံုုမိၾကကုုန္၏။
ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ နတ္အေပါင္းက ေရွးေရွးေသာ ဘုုရားရွင္မ်ား ေဟာၾကားသည့္နည္းတူ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ လူအေပါင္း နတ္အေပါင္းတုုိ႕က ႏွစ္ေထာင္းအားရစြာ ပူေဇာ္ထုုိက္ေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကိုု ရွစ္ခိုုး ဦးညြတ္ၾကကုုန္၏။ သတၱ၀ါအေပါင္းလည္း ခ်မ္းသာသုုခ ရွိၾကပါေစသတည္း။
၂၁။ ယာနီဓ ဘူတာနိ သမာဂတာနိ၊
ဘုမ္မာနိ ၀ါ ယာနိ၀ အႏၲလိေကၡ၊
တထာဂတံ ေဒ၀မႏုႆ ပူဇိတံ၊
သံဃံ နမႆ ာမ သု၀တၳိ ေဟာတု။
၂၁) ေျမႏွင့္စပ္၍တည္ကုုန္ေသာ ဘုုမၼစိုုး၊ ရုုကၡစိုုး၊ စတုုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တၱိ ံသာ နတ္တုုိ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖစ္ကုုန္ေသာ ယာမာ၊ တုုသိတာ စေသာ နတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဤအရပ္ ဤေဒသတြင္ ညီညြတ္ေပါင္းစံုုမိၾကကုုန္၏။
ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ နတ္အေပါင္းက ေရွးေရွးေသာ ဘုုရားရွင္မ်ားေခတ္မွာကဲ့သိုု႕ ေကာင္းစြာေပၚေပါက္လာေသာ နတ္လူတုုိ႕က ပူေဇာ္ထိုုက္ေသာ သံဃာေတာ္ျမတ္ရတနာကိုုလည္း ဦးညြတ္ရွိခိုုးၾကကုုန္၏။ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ေကာင္းေသာ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းပါေစသတည္း။
ဒသ ဥပပါရမိေယာ၊ ဒသ ပရမတၱ ပါရမိေယာတိ၊ သမတႎ သ ပါရမိေယာ၊
ပဥၥ မဟာပရိစၥာေဂ၊ ေလာကတၳ စရိယံ ဉာတတၳ စရိယံ၊
ဗုဒၶတၳ စရိယႏၲိ တိေႆ ာ စရိယာေယာ၊ ပစၧိမဘေ၀ ဂဗၻေ၀ါကၠႏၲႎ၊
ဇာတႎ အဘိ နိကၡမနံ၊ ပဓာနစရိယံ ေဗာဓိပလႅေကၤ မာရ၀ိဇယံ၊
သဗၺညဳတညာဏပၸဋိေ၀ဓံ၊ ဓမၼစကၠပၸ၀တၱနံ၊
န၀ ေလာကုတၱရဓေမၼတိ၊ သဗၺပိေမ ဗုဒၶဂုေဏ၊
အာ၀ေဇၨတြာ
ေ၀သာလိယာ တီသု ပါကာရႏၲ ေရသု၊
တိယာမရတၱႎ ပရိတၱံ ကေရာေႏၲာ၊
အာယသၼာ အာနႏၵတၳေရာ ၀ိယ၊
ကာ႐ုညစိတၱံ ဥပ႒ေပတြာ
၁) ဒီပကၤရာ ထြက္ခ်ာေသဌ္နင္း တရားမင္း၏ ေျခရင္းေတာ္တြင္ ဘုုရားဆုုကိုု ေတာင္းသည့္ကာလမွ အစျပဳ၍ ျမတ္စြာဘုုရား ျဖည့္ဆည္းပူးခဲ့ေသာ ပါရမီ (၁၀)ပါး၊ ဥပပါရမီ (၁၀)ပါး၊ ပရမတၳပါရမီ (၁၀)အားျဖင့္ အမ ွ် (၃၀)ေသာ ပါရမီတုုိ႕ကိုု လည္းေကာင္း၊ စြန္႕ျခင္းၾကီး ငါးပါးတုုိ႕ကိုု လည္းေကာင္း၊ ေလာက၏ အက်ိဳးစီးပြားအလုုိ႕ငွာ က်င့္ျခင္း၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုုိ႕၏ အက်ိဳးစီးပြားအလိုု႕ငွာ က်င့္ျခင္း၊ ဘုုရားျဖစ္ျခင္း အက်ိဳးငွာ က်င့္ျခင္းဟုူေသာ စရိယသံုုးပါးတုုိ႕ကိုုလည္းေကာင္း ေနာက္ဆံုုးဘ၀တြင္ အမိ၀မ္းတြင္းတြင္ ပဋိသေႏၼယူေတာ္မူျခင္း၊ ေမြးဖြားျခင္း၊ ျမတ္ေသာ ေတာထြက္ျခင္း၊ ျပင္းစြာေသာ လံုု႕လျဖင့္ ကမၼ႒ာန္းအက်င့္ကိုု က်င့္ျခင္း၊ ေဗာဓိပလႅင္တြင္ မာန္ငါးပါးကိုု ေအာင္ျမင္ေတာ္မူျခင္း၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ကိုု ထုုိးထြင္း သိျမင္ရရွိျခင္း၊ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္ကုုိ ေဟာၾကားျခင္း၊ ကိုုးပါးေသာ ေလာကုုတၱရာတရားတုုိ႕ကိုုလည္းေကာင္း၊ ဤသိုု႕လ ွ်င္ ျမတ္စြာဘုုရား၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုုဏ္ေတာ္အားလံုုးတုုိ႕ကိုုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ ေ၀သာလီျပည္၏ ၿမိဳ႕တံတုုိင္း သံုုးထပ္တုုိ႕၏ အၾကားတုုိ႕တြင္ ညဥ့္သံုုးယံ ကာလပတ္လံုုး ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ အရံအတားျပဳခဲ့ေသာ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ျမတ္ကဲ့သုုိ႕ (သတၱ၀ါ)တုုိ႕အေပၚ သနားဂရုုဏာ စိတ္ထားလ်က္ (ရတနသုုတ္ပရိတ္ေတာ္)ကိုု ရြတ္ဖတ္ၾကပါကုုန္စိုု႕။
၂။ ေကာဍီ သတဟေႆ သု စကၠ၀ါေဠသု ေဒ၀တာ။
ယႆ ာဏံ ပဋဂၢဏွႏၲိ၊ ယဥၥ ေ၀သာလိယာ ပုေရ။
၃။ ေရာဂါ မႏုႆ ဒု ဗၻိကၡ သမၻဴတံ တိ၀ိဓံ ဘယံ။
ခိပၸ မႏၲရ ဓာေပသိ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ၊
၂-၃) ရတနသုုတ္ ပရိတ္ေတာ္၏ အာဏာစက္ကိုု စၾကာ၀ဠာ ကုုေဋတစ္သိန္းတြင္ ရွိၾကကုုန္ေသာ နတ္အေပါင္းတုုိ႕က ခံယူၾကကုုန္၏။ ဤပရိတ္ေတာ္သည္ ေ၀သာလီျပည္တြင္ က်ေရာက္ေသာ အနာေရာဂါေဘး၊ ဘီလူးေဘး၊ အစာငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္း ေဘးဟူေသာ ေဘးအႏၱရာယ္ႀကီး သံုုးမ်ိဳးကိုု လ်င္ျမန္စြာ ကြယ္ေပ်ာက္ေစႏုုိင္ခဲ့၏။ ယခုုအခါတြင္ ဤရတနသုုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကိုု ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ စုုေပါင္း ရြတ္ဆုုိၾကပါကုုန္စိုု႕။
၄။ ယာနီဓ ဘူတာနိ သမာဂတာနိ၊ ဘုမၼာနိ ၀ါယာနိ ၀ အႏၲလိေကၡ။
သေဗၺ၀ ဘူတာ သုမနာ ဘ၀ႏၲဳ ၊ အေထာပိ သကၠစၥ သုဏႏၲဳ ဘာသိတံ။
၄) ေျမတြင္ တည္ကုုန္ေသာ ဘုုမၼစုုိး၊ ရုုကၡစိုုး၊ စတုုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တိ ံသာနတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖစ္ကုုန္ေသာ ယာမာ၊ တုုသိတာစေသာ နတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဤပရိတ္ရြတ္ရာ ေနရာအရပ္တြင္ အညီအညြတ္ ေရာက္ရွိလာၾကကုုန္ၿပီး နတ္ပရိသတ္အားလံုုး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကပါကုုန္။ ျမတ္စြာဘုုရားေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ပရိတ္တရားေတာ္ကိုုလည္း ရိုုေသေလးျမတ္စြာ နာယူၾကပါကုုန္။
၅။ တသၼာ ဟိ ဘူတာ နိသာေမတ သေဗၺ၊ ေမတၱံ ကေရာထ မာႏုသိယာ ပဇာယ၊
ဒိ၀ါ စ ရေတၱာ စ ဟရႏၲိ ေယ ဗလႎ၊ တသၼာ ဟိ ေန ရကၡထ အပၸမတၱာ။
၅) အိုု နတ္အေပါင္းတုုိ႕ ဤေနရာတြင္ အညီအညြတ္ အစည္းအေ၀းေရာက္ရွိၾကေသာ အသင္နတ္အမ်ား နားဆင္ၾကပါကုုန္။ လူတုုိ႕သည္ ေန႕ည မဟူ ၾကည္ျဖဴေလးျမတ္စြာ အသင္နတ္တုုိ႕အား ပူေဇာ္ပသမႈ ျပဳၾကပါသည္။ သိုု႕ျဖစ္ပါ၍ သင္တုုိ႕သည္ လူတုုိ႕အား ခ်စ္ခင္ၾကပါကုုန္။ မေမ့မေလ်ာ့ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါကုုန္။
၆။ ယံကိဥၥိ ၀ိတၱံ ဣဓ ၀ါ ဟုရံ ၀ါ၊ သေဂၢသု ၀ါ ယံ ရတနံ ပဏီတံ။
နေနာ သမံ အတၳိ တထာဂေတန၊ ဣဒမၸိ ဗုေဒၶ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၆) လူ႕ျပည္တြင္ ျဖစ္ေစ၊ နဂါးျပည္ ဂဠဳန္ျပည္တြင္ ျဖစ္ေစ၊ နတ္ျပည္တြင္ျဖစ္ေစ၊ အျမင့္အျမတ္ သတ္မွတ္သံုုးေဆာင္ၾကေသာ ဥစၥာရတနာတုုိ႕သည္ ရွိၾကကုုန္၏။ ထိုုရတနာတုုိ႕အနက္ ဘုုရားတည္းဟူေသာ ရတနာႏွင့္တူေသာ ရတနာဟူ၍ မရွိေခ်။ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ အရဟံစေသာ ဂုုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တုုိ႕ႏွင့္ ျပည့္စံုုေသာ ရတနာျမတ္ျဖစ္ပါေပသည္။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအမ်ား စီးပြားတုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစ သတည္း။
၇။ ခယံ ၀ိရာဂံ အမတံ ပဏီတံ၊ ယဒဇ ၥ်ဂါ သက်မုနီ သမာဟိေတာ။
န ေတန ဓေမၼန သမတၳိ ကိဥၥိ၊ ဣဒမၸိ ဓေမၼ ရတနံ ပဏိတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၇) သာကီ၀င္မင္းတုုိ႕၏ အထြတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ တည္ၾကည္လွေသာ သမာဓိစိတ္ ရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကိေလသာတုုိ႕၏ ကုုန္ရာ ကင္းရာ မေသရာျဖစ္ေသာ အျမတ္နိဗၺာန္ကိုု သိရွိေတာ္ မူေလ၏။ (ေလာကတြင္) ထုုိနိဗၺာန္ဓါတ္ျမတ္ႏွင့္ ႏိႈင္းတုုစရာ ရတနာတစ္ခုုမွ မရွိပါေခ်။ နိဗၺာန္သည္ ကိေလသာ ကုုန္စင္ျခင္း စသည့္ ဂုုဏ္ေၾကာင့္ ရတနာျမတ္ျဖစ္ပါေပ၏။
ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သူေတာ္တကာ သတၱ၀ါမ်ား စီးပြားတုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း။
၈။ ယံ ဗုဒၶေသေ႒ာ ပရိ၀ဏၰယီ သုစႎ၊ သမာဓိ မာနႏၲရိက ညမာဟဳ၊
သမာဓိနာ ေတန သေမာ န ၀ဇၨတိ၊ ဣဒမၸိ ဓေမၼ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၈) ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္သိေသာ အပိုုင္းအျခားကိုု မလြန္ဘဲ သိတတ္ေသာ စင္လည္း စင္ၾကယ္လွေသာ အရဟတၱမဂ္ႏွင့္ ယွဥ္သည့္ သမာဓိကိုု ျမတ္စြာဘုုရား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူ၏။ မဂ္၏ အျခားမဲ့တြင္ အက်ိဳးေပးတတ္၏ ဟူ၍လည္း ေဟာေတာ္မူ၏။
ထိုု အရဟတၱမဂ္ သမာဓိႏွင့္တူေသာ မည္သည့္ သမာဓိမ်ိဳးမွမရွိေခ်။ ထုုိသမာဓိသည္ စင္စစ္ျမတ္လွ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအမ်ား ပြားစီးတုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း။
၉။ ေယ ပုဂၢလာ အ႒ သတံ ပသတၳာ၊ စတၱာရိ ဧတာနိ ယုဂါနိ ေဟာႏၲိ။
ေတ ဒကၡိေဏယ်ာ သုဂတႆ သာ၀ကာ၊ ဧေတသု ဒိႏၷာနိ မဟပၹလာနိ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၉) အရိယာပုုဂၢိဳလ္ (၈)ေယာက္တုုိ႕ကိုု ဘုုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုုိ႕ ခ်ီးမြမ္းၾကကုုန္၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ပုုဂၢိဳလ္ (၁၀၈)ေယာက္တုုိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုုရားခ်ီးမြမ္းထုုိက္ေသာ ပုုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾကကုုန္၏။ ပုုဂၢိဳလ္အားျဖင့္ (၈)ေယာက္ (၄)စံုု ျဖစ္ၾကကုုန္၏။
ျမတ္စြာဘုုရား၏ တပည့္ သာ၀က ျဖစ္ၾကကုုန္ေသာ ထိုုပုုဂၢိဳလ္ ရွစ္ေယာက္ (၁၀၈)ေယာက္တုုိ႕သည္ ျမတ္ေသာအလွဴကိုု ခံယူထုုိက္ၾကကုုန္၏။ ထိုုပုုဂၢိဳလ္ျမတ္ (၈)ဦးတုုိ႕အား ေပးလွဴေသာ အလဴွ၀တၳဳတုုိ႕သည္ အက်ိဳးမ်ားစြာ ရွိၾကကုုန္၏။ ဘုုရားရွင္ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေသာ ထိုုအရိယာသံဃာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား စီးပြားတုုိးတက္ ခ်မ္းသာပါေစသတည္း။
၁၀။ ေယ သုပၸယုတၱာ မနသာ ဒေဠႇန၊ နိကၠာမိေနာ ေဂါတမသာသနမွိ။
ေတ ပတၱိပတၱာ အမတံ ၀ိဂယွ၊ လဒၶါ မုဓာ နိဗၺဳတႎ ဘုဥၥမာနာ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၀) ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္တုုိ႕သည္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္တြင္ ခုုိင္ၿမဲျပင္းတန္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းစြာ အားထုုတ္ၾက၍ ၀ဋ္ဒုုကၡမွလြတ္ေျမာက္ၾကရေလသည္။ နိဗၺာန္ကိုု အာရံုုျပဳေသာအားျဖင့္ ျဖစ္၍ ကိေလသာတုုိ႕မွကင္းကုုန္လ်က္ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာကိုု ခံစားၾကရကုုန္၏။
အရဟတၱဖုုိလ္သိုု႕ေရာက္ၾကရကုုန္၏။ ရဟႏၱာ အရိယာသံဃာေတာ္တည္းဟူေသာ ရတနာသည္လညး္ ျမတ္လွေပ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား တုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း။
၁၁။ ယထိႏၵခီေလာ ပထ၀ိႆိေ တာ သိယာ၊
စတုဗၻိ ၀ါေတဟိ အသမၸကမၸိေယာ။
တထူပမံ သပၸဳရိသံ ၀ဒါမိ၊ ေယာ အရိယသစၥာနိ အေ၀စၥ ပႆ တိ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၁) ေျမတြင္ ျမဳပ္ထားေသာ ေက်ာက္စာတုုိင္သည္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေလျပင္းမုုန္တုုိင္းတုုိက္ခတ္မႈဒဏ္ေၾကာင့္ တုုန္လႈပ္ျခင္း မရွိေခ်။ အရိယာသစၥာေလးပါးကိုု ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ သက္၀င္၍ သိျမင္ၿပီးေသာ ေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္ကိုု ထိုုေက်ာက္စာတုုိင္ႏွင့္ တူ၏ဟူ၍ျမတ္စြာဘုုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူေလ၏။ ဤသိုု႕လ ွ်င္ တုုန္လႈပ္ျခင္းကင္းေသာ ေသာတာပန္ အရိယာ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤသစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား စီးပြားတုုိးတက္ ခ်မ္းသာၾကပါေစသတည္း။
၁၂။ ေယ အရိယသစၥာနိ ၀ိဘာ၀ယႏၲိ၊
ဂမၻီရ ပေညန သုေဒသိတာနိ။
ကိဥၥာပိ ေတ ေဟာႏၲိ ဘုသံ ပမတၱာ၊
န ေတ ဘ၀ အ႒မ မာဒိယႏၲိ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၂) နက္နဲေသာ ပညာရွိေသာ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ ေကာင္းစြာေဟာၾကားေတာ္မူထားေသာ အရိယာသစၥာတုုိ႕ကိုု သိျမင္ၿပီးျဖစ္၍ သတၱကၡတၱဳပရမေသာတာပန္ (ခုုႏွစ္ဘ၀က်န္ ေသာတာပန္) တုုိ႕သည္ တရားကိုု ပြားမ်ား အားထုုတ္ရန္ လြန္စြာ ေမ့ေလ်ာ့ေနပါျငားေသာ္လည္း ရွစ္ဘ၀ေျမာက္အထိ မျဖစ္ေတာ့ေခ်။ (ခုုႏွစ္ဘ၀မွာပင္ သတိျပန္ရ တရားအားထုုတ္ ရဟႏၱာျဖစ္၍ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေလသည္) ဤသိုု႕လ ွ်င္ ရွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ဘ၀ကိုု ယူျခင္းမရွိေသာ သတၱကၡတၱဳပရမေသာတာပန္တည္းဟူေသာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ေကာင္းေသာ အစီးအပြားျဖစ္ထြန္းပါေစသတည္း။
၁၃။ သဟာ၀ႆ ဒႆန သမၸဒါယ၊
တယႆု ဓမၼာ ဇဟိတာ ဘ၀ႏၲိ။
သကၠာယ ဒိ႒ိ ၀ိစိကိစၧိတဥၥ၊
သီလဗၺတံ ၀ါပိ ယဒတၳိ ကိဥၥိ။
၁၃) အတၱဟူေသာ မိမိကိုုယ္ရွိ၏ဟူ၍ ခံယူျခင္း၊ ရွစ္ပါးေသာ ႒ာနတုုိ႕တြင္ ယံုုမွားျခင္း ႏြားလိုု၊ ေခြးလိုု က်င့္ၾကံျခင္းျဖင့္ သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ႏုုိင္၏ဟုု အထင္မွားျခင္း၊ ဤအမွားသံုုးရပ္ကိုု ေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္သည္ ေသာတာပန္ ျဖစ္လ်င္ျဖစ္ျခင္း ပယ္စြန္႕ၿပီး ျဖစ္ေလ၏။ မည္သည့္မွားေသာ အယူကိုု မဆိုု ပယ္စြန္႕ေလ၏။
၁၄။ စတူဟပါေယဟိ စ ၀ိပၸမုေတၱာ၊
ဆစၥာဘိ ဌာနာနိ အဘဗၺ ကာတုံ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၄) ထိုုေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္ျမတ္သည္ အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ေလ၏။ လြန္ကဲေသာ အေၾကာင္းေျခာက္ရပ္တုုိ႕ကိုုလည္း မျပဳထုုိက္ေတာ့ေပ။ ဤသိုု႕လ ွ်င္ အယူမွား အယံုုမွား တရားသံုုးပါးကိုု ပယ္ႏုုိင္ေသာ ေသာတာပန္ အရိယာသံဃာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤသစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျဖစ္လာပါေစသတည္း။
၁၅။ ကိဥၥာပိ ေသာ ကမၼကေရာတိ ပါပကံ၊
ကာေယန ၀ါစာ ဥဒ ေစတသာ ၀ါ။
အဘဗၺေသာ တႆ ပဋိစၧဒါယ၊
အဘဗၺတာ ဒိ႒ပဒႆ ၀ုတၱာ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သစၥာန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၅) ေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္သည္ ကိုုယ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ထဲက ျဖစ္ေစ မေကာင္းမႈ တစ္ခုုခုုကိုု အကယ္၍ ျပဳမိျငားအံ့ သူသည္ ထုုိ မေကာင္းမႈကိုု ဖံုုးကြယ္ဖုုိ႕ရာ မက်ိဳးစားေတာ့ေခ်။ ေသာတာပန္ဟူသည္ နိဗၺာန္ကိုု မဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ ျမင္ၿပီးသူျဖစ္၍ မေကာင္းမႈကိုု သိုု၀ွက္ျခင္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏ ။
ဤသိုု႕လ ွ်င္ ျပဳမိေသာ မေကာင္းမႈကိုု ဖံုုးကြယ္ျခင္း မရွိေသာ ေသာတာပန္ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။ ဤမွန္ကုုန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ခ်မ္းသာသုုခ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၁၆။ ၀နပၸဂုေမၺ ယထ ဖုႆိ တေဂၢ၊
ဂိမွာန မာေသ ပဌမသၼႎ ဂိေမွ။
တထူပမံ ဓမၼ၀ရံ အေဒသယိ၊
နိဗၺာနဂါမႎ ပရမံ ဟိတာရ။
ဣဒမၸိ ဗုေဒၶ ရတနံ ပဏီတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၆) ေႏြဥတုု ေလးလတြင္ အဦးအစျဖစ္ေသာ (တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္မွ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္အထိ) ေႏြလအတြင္းတြင္ အပင္တုုိင္း အပင္တုုိင္း ပင္လံုုးကၽြတ္ ပြင့္လ်က္ရွိေသာ ေတာအုုပ္သည္ အသေရ ရွိလွဘိသကဲ့သိုု႕ ထိုု ေတာအုုပ္နည္းတူ အသေရ ရွိလွေသာ နိဗၺာန္သိုု႕လည္း ေရာက္ေစတတ္ေသာ ပရိယတၳိတရားေတာ္ကိုု ျမတ္ေသာ ေလာကုုတၱရာအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ျမတ္စြာဘုုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ေလသည္။ ယင္းသိုု႕ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ေဒသနာေတာ္ရွင္ ဘုုရားရတနာေတာ္သည္လည္း မြန္ျမတ္လွေပ၏။ ဤသိုု႕ မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းအား ေကာင္းေသာ စီးပြားခ်မ္းသာ ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၁၇။၀ေရာ ၀ရညဴ ၀ရေဒါ ၀ရာဟေရာ။
အႏုတၱေရာ ဓမၼ၀ရံ အေဒသယိ။
ဣဒမၸိ ဗုေဒၶ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၇) မိမိကိုုယ္တုုိင္ ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူ၍ျမတ္ေသာ တရားကိုုလည္း သိျမင္ေတာ္မူေသာ ေလာကုုတၱရာ တရားျမတ္ကိုုလည္း သတၱ၀ါတုုိ႕အား ေပးေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်ိဳးစီးပြားကိုုလည္း ေဆာင္ၾကဥ္းေတာ္ မူတတ္ေသာ မိမိထက္ သာလြန္သူ မရွိေသာ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ ျမတ္ေသာ တရားေတာ္ကိုုပင္ ေဟာၾကားေတာ္မူေလ၏။ ဤသိုု႕လ ွ်င္ သတၱ၀ါတုုိ႕၏ အိေျႏၵ အႏုုအရင့္ကိုု သိရွိ နားလည္လ်က္ တရားျမတ္ကိုု ေဟာၾကားတတ္ေသာ ဘုုရားတည္းဟူေသာ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပသည္။ ဤသိုု႕ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုုိင္း ေကာင္းေသာ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းပါေစသတည္း။
၁၈။ ခီဏံ ပုရာဏံ န၀ နတၳိ သမၻ၀ံ၊
၀ိရတၱစိတၱာ ယတိေက ဘ၀သၼႎ။
ေတ ခီဏဗီဇာ အ၀ိ႐ုဠႇိ စႏၵာ၊
နိဗၺႏၲိ ဓီရာ ယထာယံ ပဒီေပါ။
ဣဒမၸိ သံေဃ ရတနံ ပဏီတံ၊
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၈)ရဟႏၱာအရွင္သူျမတ္တုုိ႕သည္ တမလြန္ ဘ၀ကိုု လွမ္း၍ တပ္မက္ျခင္းစိတ္ မရွိကုုန္။ ရဟႏၱာတိုု႕အား ေရွ႕ေရွ႕ေသာ ဘ၀မ်ားစြာက ျပဳလုုပ္အားထုုတ္ခဲ့ဖူးသည့္ ကံေဟာင္း ကံၾကြင္းဟူသမ ွ် ကံေလၿပီ။ ဘ၀သစ္တြင္ ျဖစ္စရာကလည္း မရွိေတာ့ေပ။ ပညာဥာဏ္လည္း ရင့္သန္ႀကီးမားၾကကုုန္၏။ ထုုိရဟႏၱာ အရွင္သူျမတ္တုုိ႕သည္ (ေသေသာအခါ) ဤဆီမီးသည္ ၿငိမ္းေလသကဲ့သိုု႕ ၿငိမ္းေတာ္ မူၾကကုုန္၏ ဤသိုု႕လ ွ်င္ ဘ၀သစ္ျဖစ္ျပန္ျခင္း မရွိေသာ ရဟႏၱာ သံဃာေတာ္ျမတ္ ရတနာသည္လည္း ျမတ္လွေပ၏။
ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းအား ေကာင္းေသာ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္ၾကပါေစသတည္း။
၁၉။ ယာနီဓ ဘူတာနိ သမာဂထာနိ၊
ဘုမၼာနိ ၀ါယာနိ၀ အႏၲလိေကၡ။
တထာဂတံ ေဒ၀မႏုႆ ပူဇိတံ။
ဗုဒၶံ နမႆ ာမ သု၀တၳိ ေဟာတု။
၁၉ ) ေျမႏွင့္စပ္၍တည္ကုုန္ေသာ ဘုုမၼစိုုး၊ ရုုကၡစိုုး၊ စတုုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တၱိ ံသာ နတ္တုုိ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖစ္ကုုန္ေသာ ယာမာ၊ တုုသိတာ စေသာ နတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဤအရပ္ ဤေဒသတြင္ ညီညြတ္ေပါင္းစံုုမိၾကကုုန္၏။
ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ နတ္အေပါင္းက ေရွးေရွးေသာ ဘုုရားရွင္မ်ား နည္းတူ ပြင့္ေတာ္မူလာေသာ နတ္လူအေပါင္းတုုိ႕က ပူေဇာ္ထုုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုုရားကိုု ရွစ္ခုုိးၾကကုုန္၏။ သတၱ၀ါအေပါင္းအား ေကာင္းေသာ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ပါေစသတည္း။
၂၀။ ယာနီဓ ဘူတာနိ သမာဂတာနိ
ဘုမ္မာနိ ၀ါ ယာနိ၀ အႏၲလိေကၡ၊
တထာဂတံ ေဒ၀မႏုႆ ပူဇိတံ။
ဓမ္မံ နမႆ ာမ သု၀တၳိ ေဟာတု။
၂၀) ေျမႏွင့္စပ္၍တည္ကုုန္ေသာ ဘုုမၼစိုုး၊ ရုုကၡစိုုး၊ စတုုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တၱိ ံသာ နတ္တုုိ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖစ္ကုုန္ေသာ ယာမာ၊ တုုသိတာ စေသာ နတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဤအရပ္ ဤေဒသတြင္ ညီညြတ္ေပါင္းစံုုမိၾကကုုန္၏။
ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ နတ္အေပါင္းက ေရွးေရွးေသာ ဘုုရားရွင္မ်ား ေဟာၾကားသည့္နည္းတူ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ လူအေပါင္း နတ္အေပါင္းတုုိ႕က ႏွစ္ေထာင္းအားရစြာ ပူေဇာ္ထုုိက္ေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကိုု ရွစ္ခိုုး ဦးညြတ္ၾကကုုန္၏။ သတၱ၀ါအေပါင္းလည္း ခ်မ္းသာသုုခ ရွိၾကပါေစသတည္း။
၂၁။ ယာနီဓ ဘူတာနိ သမာဂတာနိ၊
ဘုမ္မာနိ ၀ါ ယာနိ၀ အႏၲလိေကၡ၊
တထာဂတံ ေဒ၀မႏုႆ ပူဇိတံ၊
သံဃံ နမႆ ာမ သု၀တၳိ ေဟာတု။
၂၁) ေျမႏွင့္စပ္၍တည္ကုုန္ေသာ ဘုုမၼစိုုး၊ ရုုကၡစိုုး၊ စတုုမဟာရာဇ္၊ တာ၀တၱိ ံသာ နတ္တုုိ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖစ္ကုုန္ေသာ ယာမာ၊ တုုသိတာ စေသာ နတ္တုုိ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဤအရပ္ ဤေဒသတြင္ ညီညြတ္ေပါင္းစံုုမိၾကကုုန္၏။
ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ နတ္အေပါင္းက ေရွးေရွးေသာ ဘုုရားရွင္မ်ားေခတ္မွာကဲ့သိုု႕ ေကာင္းစြာေပၚေပါက္လာေသာ နတ္လူတုုိ႕က ပူေဇာ္ထိုုက္ေသာ သံဃာေတာ္ျမတ္ရတနာကိုုလည္း ဦးညြတ္ရွိခိုုးၾကကုုန္၏။ သတၱ၀ါတုုိ႕အား ေကာင္းေသာ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းပါေစသတည္း။
Saturday 1 October 2016
မဂၤလသုုတ္
၁။ ယံ မဂၤလံ ဒြါဒသ ဟိ၊ စိႏၲယႎ သု သေဒ၀ကာ၊
ေသာတၳာနံ နာဓိ ဂစၧႏၲိ၊ အ႒တၱႎ သဥၥ မဂၤလံ။
၁) မည္သည့္တရားသည္ မဂၤလာတရားနည္းဟူ၍ လူႏွင့္ နတ္တုုိ႕သည္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တိုုင္တိုုင္ ေတြးေခၚၾကေသာ္လည္း အေျဖမွန္ မရခဲ့ၾကေပ။ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းမွန္ျဖစ္ေသာ မဂၤလာတရားေပါင္း ၃၈ပါးရွိလိမ့္မည္ဟူ၍လည္း မသိမျမင္ႏုုိင္ခဲ့ၾကေပ။
၂။ ေဒသိတံ ေဒ၀ေဒေ၀န၊ သဗၺပါပ၀ိနာသနံ။
သဗၺေလာက ဟိတတၳာယ၊ မဂၤလံ တံ ပဏာမ ေဟ။
၂) လူတစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီေသာ္လည္းေကာင္း၊ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူသားအားလံုုးတုုိ႕ထက္ လည္းေကာင္း၊ နတ္တစ္ပါးစီ တစ္ပါးစီထက္လည္းေကာင္း၊ နတ္အားလံုုးထက္ လည္းေကာင္း၊ သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ ေလာကအက်ိဳးကိုု ေရွ႕ရႈလ်က္ မဂၤလာတရား ၃၈ပါးကိုု ထုုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ မဂၤလာတရားသည္ လူမႈဒုုစရုုိက္တရားကိုု ပယ္ေဖ်ာက္တတ္၏။ ယခုုအခါ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုုိ႕ႏွင့္အတူ ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕သည္ ထိုု မဂၤလာတရားေတာ္ျမတ္ကိုု ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ၾကပါကုုန္စိုု႕။
၃။ ဧ၀ံ ေမ သုတံ၊ ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၳိယံ၊ ၀ိဟရတိ ေဇတ၀ေန၊ အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။
အထေခါ အညတရာ ေဒ၀ေတာ အဘိကၠႏၲ ၀ဏၰာ ေက၀လကပၸံ ေဇတ၀နံ ၾသဘာေသတြာ ေယန ဘဂ၀ါ၊ ေတႏုပသကႋမ။
ဥပသကႋမတြာ ဘဂ၀ႏၲံ – အဘိ၀ါေဒတြာ။
ဧကမႏၲံ အ႒ာသိ။
ဧကမႏၲံ ႒ိထာ ေခါ သာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ႏၲံ ဂါထာယ အဇၥ်ဘာသိ။
၃) ပထမ သံဂါယနာပြဲေတာ္ႀကီး၏ သံဃဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မဟာကႆ ပ အရွင္ဘုုရား - ဤမဂၤလသုုတ္ေတာ္ကိုု အကၽြႏ္ုုုုပ္အာနႏၵာသည္ ေနာင္ေတာ္ျမတ္စြာဘုုရားထံမွ တုုိက္ရိုုက္ ဤသိုု႕ ၾကားနာလုုိက္ရပါ၏။ မွတ္သားလုုိက္ရပါ၏။ ေဆာင္ထားလိုုက္ရပါ၏။
အခါတပါးတြင္ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ သာ၀တၱိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္းသံုုးေနပါသည္။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းသည္ အနာထပိဏ္သူေ႒းႀကီး ေဆာက္လုုပ္လွဴဒါန္းေသာ ႏွလံုုးေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာေကာင္းေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ တညတြင္ ညဥ့္ဦးယံလြန္၍ သန္းေခါင္ယံအေရာက္တြင္ အမ်ိဳးအမည္ မထင္ရွား မသိသာေသာ နတ္သားတစ္ပါး ေရာက္လာပါသည္။ သူသည္ အလြန္ ႏွစ္လိုုဖြယ္ ရုုပ္အဆင္းရွိပါသည္။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုုက္ တစ္ခုုလံုုးကိုုလည္း သူ၏ ကုုိယ္မွအေရာင္အ၀ါျဖင့္ ထြန္းလင္းေစပါသည္။
ယင္းသိုု႕ ထြန္းလင္းေစၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုုရားသခင္ရွိရာသိုု႕ ခ်ဥ္းကပ္လာပါသည္။ ျမတ္စြာဘုုရားကိုု အလြန္ရိုုေသ ေလးျမတ္စြာ ရွိခုုိးပါသည္။ ရွိခုုိးၿပီးေနာက္ တင့္အပ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာေနရာတြင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ေနပါသည္။ ယင္းသိုု႕ ေနရာယူၿပီးမွ ထိုုနတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုုရားကိုု ဤကဲ့သိုု႕ ဂါထာျဖင့္ နားေတာ္ေလ ွ်ာက္ပါသည္။
၄။ ဗဟူ ေဒ၀ါ မႏုႆ ာစ၊ မဂၤလာနိ အစိႏၲ ယံု။
အာကခၤမာနာ ေသာတၳာနံ၊ ျဗဴဟိ မဂၤလ မုတၱမံ။
၄) ဘုုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္လွေသာ ျမတ္စြာဘုုရား နတ္အေပါင္းတိုု႕သည္လည္းေကာင္း၊ လူအေပါင္းတုုိ႕သည္လည္းေကာင္း စင္ၾကယ္စြာေသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုု လုုိခ်င္ၾကသည္။ ေတာင့္တၾကသည္ျဖစ္ပါ၍ မည္သည့္တရားသည္ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ မဂၤလာတရားေတာ္ ျဖစ္သလဲဟူ၍ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တုုိင္တုုိင္ အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားေတြးေခၚ ႀကံဆခဲ့ၾကပါသည္ ဘုုရား။
ယင္းသိုု႕ ႀကံစည္ေတြးဆ ၾကပါေသာ္လည္း မဂၤလာတရားမွန္ကိုု မည္သူမ ွ် ေတြးႀကံ၍ မသိႏိုုင္ၾကပါဘုုရား။ သိုု႕အတြက္ေၾကာင့္ မဂၤလာတရားဟူသည္ မည္သည့္တရားျဖစ္ေၾကာင္း အရွင္ဘုုရားက စတင္ထုုတ္ေဖာ္၍ ေဟာၾကားေတာ္မူပါ ဘုုရား။
ျမတ္စြာဘုုရား၏ ေဟာၾကားခ်က္
၅။ အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ။
ပူဇာ စ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၅) အိုု… နတ္သား
သူမုုိက္ကိုု မမွီ၀ဲ မဆည္းကပ္ျခင္း၊ ပညာရွိသူကိုု မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ျခင္း ပူေဇာ္ထုုိက္သူကိုု ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဤတရား သံုုးပါး ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္မွတ္သားေလာ့။
၆။ ပတိ႐ူပ ေဒသ၀ါေသာ စ၊ ပုေဗၺ စ ကတ ပုညတာ။
အတၱသမၼာပဏိဓိ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၆) အိုု…နတ္သား
တင့္အပ္ေလ ွ်ာက္ပတ္ေသာ အရပ္ေဒသတြင္ ေနျခင္း၊ ေရွးဘ၀က ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ေကာင္းမႈရွိျခင္း၊ မိမိကိုုယ္ကိုု ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္းေဆာက္တည္ျခင္း၊ ဤတရားသံုုးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၇။ ဗာဟုသစၥဥၥ သိပၸဥၥ၊ ၀ိနေယာစ သုကိကၡိေတာ။
သုဘာသိတာ စ ယာ ၀ါစာ။
ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၇) အိုု…နတ္သား
အၾကားအျမင္ ဗဟုုသုုတရွိျခင္း၊ စက္မႈ လက္မႈစေသာ သိပၺံပညာတတ္ေျမာက္ျခင္း၊ ကိုုယ္ႏႈတ္ႏွလံုုးကိုု ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုုးမတတ္သည့္ ၀ိနည္းတရားကုုိ ေကာင္းစြာသင္ယူျခင္း၊ ေကာင္းေသာစကားကိုု ေျပာျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၈။ မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ၊ ပုတၱဒါရႆ သဂၤေဟာ။
အနာကုလာ စ ကမၼႏၲာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၈) အုုိ…နတ္သား
အမိအဘကိုု လုုပ္ေကၽြး ေမြးျမဴျခင္း၊ သားမယားကိုု ေထာက္ပံ့ေပးကမ္း ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း၊ မည္သူ႕ကိုုမ ွ် မထိခိုုက္ေသာ အလုုပ္မ်ိဳးကိုု လုုပ္ျခင္း၊ ဤတရားသံုုးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာမဂၤလာဟူ၍ သင္မွတ္ဦးေလာ့။
၉။ ဒါနဥၥ ဓမၼစရိယာ စ၊ ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ။
အန၀ဇၨာနိ ကမၼာနိ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၉ ) အိုု…နတ္သား
အလွဴေပးျခင္း၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုု က်င့္ျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳးတုုိ႕အား ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ အကုုသိုုလ္ကင္းေသာ အလုုပ္ကိုု လုုပ္ျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၀။ အာရတီ ၀ိရတီ ပါပါ၊ မဇၨပါနာ စ သံယေမာ။
အပၸမာေဒါ စ ဓေမၼသု၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၀) အုုိ…နတ္သား
မေကာင္းမႈဟူသမ ွ်ေ၀းေ၀းေရွာင္ႏုုိင္ျခငး္၊ မေကာင္းမႈကိုု မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္ မက်ဴးလြန္ျဖစ္ေအာင္ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ႏုုိင္ျခင္း၊ ေသရည္ေသရက္ မူးယစ္ေဆး၀ါးတုုိ႕ကိုု မေသာက္မစားျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုုိင္ျခင္း၊ ကုုသိုုလ္ရမည့္ ေကာင္းမႈ အလုုပ္တုုိ႕ကိုု မျပတ္ သတိရၿပီး မေမ့မေလ ွ်ာ့ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၁။ ဂါရေ၀ါ စ နိ၀ါေတာ စ၊ သႏၲဳ႒ိ စ ကတညဳတာ။
ကာေလန ဓမၼႆ ၀နံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၁) အိုု…နတ္သား
ရိုုေသထုုိက္သူကိုု ရိုုေသျခင္း၊ မိမိကိုုယ္ကိုု ေမာက္မာသမႈ မျပဳဘဲ ႏွိမ္ခ်ျခင္း၊ ကိေလသာ အာရံုု ကာမဂုုဏ္တုုိ႕တြင္ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း၊ သူတပါးက မိမိအေပၚ ျပဳဖူးေသာ ေက်းဇူးကိုု သိတတ္ျခင္း၊ အခါအခြင့္သင့္တုုိင္း တရားနာျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္မွတ္ဦးေလာ့။
၁၂။ ခႏၲီစ ေသာ၀စႆ တာ၊ သမဏာနဥၥ ဒႆ နံ၊ ကာေလန ဓမၼသာကစၧာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၂) အိုု…နတ္သား
သည္းခံတတ္ျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းတုုိ႕က ဆံုုးမသည့္စကားကိုု နာယူလြယ္ျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္းပုု႑ားတုုိ႕အား ဖူးေျမာ္ရျခင္း၊ အခါအခြင့္သင့္တုုိင္း တရားေဆြးေႏြး ေမးျမန္းျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၃။ တေပါ စျဗဟၼစရိယဥၥ အရိယာသစၥာန ဒႆ နံ၊ နိဗၺာန သစၧိကိရိယာ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၃) အိုု….နတ္သား
ၿခိဳးျခံစြာ က်င့္ျခင္း၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုု က်င့္ျခင္း၊ အရိယာသစၥာတရားကိုု သိျမင္ရျခင္း၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုု မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုုိင္ျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၄။ ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံ ယႆ န ကမၸတိ၊ အေသာကံ ၀ိရဇံ ေခမံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၄) အိုု….နတ္သား
ေလာကဓံ ရွစ္ပါးတုုိ႕ႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳရေသာ ရဟႏၱာ အရွင္သူျမတ္၏ စိတ္သည္ မတုုန္မလႈပ္၊ မစုုိးမရိမ္၊ ရမၼက္ကင္း၏။ ေဘးကင္း၏။ ဤတရားေလးပါးတုုိ႕သည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၅။ ဧတာဒိသာနိ ကတြာန၊ သဗၺတၳ မပရာဇိတာ။
သဗၺတၳ ေသာတၳႎ ဂစၧႏၲိ၊ တံ ေတသံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၅) အိုု….နတ္သား
ဤကဲ့သိုု႕ေသာ ၃၈-ပါး မဂၤလာတရားကိုု လက္ေတြ႕လုုိက္နာ က်င့္ႀကံျပဳလုုပ္ထားသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေနေန မိမိအား ရန္သူတုုိ႕က မေအာင္ႏုုိင္ ကိစၥခပ္သိမ္းတြင္ ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းသာျခင္းသိုု႕ ေရာက္ကုုန္၏။ ထိုု ၃၈-ပါးေသာ တရားသည္သာလ ွ်င္ လူတကာ၊ နတ္တကာတုုိ႕အတြက္ ျမတ္ေသာမဂၤလာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သင္မွတ္သားေလေလာ့။
***မဂၤလသုတၱံ နိ႒ိတံ။***
ေသာတၳာနံ နာဓိ ဂစၧႏၲိ၊ အ႒တၱႎ သဥၥ မဂၤလံ။
၁) မည္သည့္တရားသည္ မဂၤလာတရားနည္းဟူ၍ လူႏွင့္ နတ္တုုိ႕သည္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တိုုင္တိုုင္ ေတြးေခၚၾကေသာ္လည္း အေျဖမွန္ မရခဲ့ၾကေပ။ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းမွန္ျဖစ္ေသာ မဂၤလာတရားေပါင္း ၃၈ပါးရွိလိမ့္မည္ဟူ၍လည္း မသိမျမင္ႏုုိင္ခဲ့ၾကေပ။
၂။ ေဒသိတံ ေဒ၀ေဒေ၀န၊ သဗၺပါပ၀ိနာသနံ။
သဗၺေလာက ဟိတတၳာယ၊ မဂၤလံ တံ ပဏာမ ေဟ။
၂) လူတစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီေသာ္လည္းေကာင္း၊ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူသားအားလံုုးတုုိ႕ထက္ လည္းေကာင္း၊ နတ္တစ္ပါးစီ တစ္ပါးစီထက္လည္းေကာင္း၊ နတ္အားလံုုးထက္ လည္းေကာင္း၊ သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ ေလာကအက်ိဳးကိုု ေရွ႕ရႈလ်က္ မဂၤလာတရား ၃၈ပါးကိုု ထုုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ မဂၤလာတရားသည္ လူမႈဒုုစရုုိက္တရားကိုု ပယ္ေဖ်ာက္တတ္၏။ ယခုုအခါ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုုိ႕ႏွင့္အတူ ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕သည္ ထိုု မဂၤလာတရားေတာ္ျမတ္ကိုု ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ၾကပါကုုန္စိုု႕။
၃။ ဧ၀ံ ေမ သုတံ၊ ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၳိယံ၊ ၀ိဟရတိ ေဇတ၀ေန၊ အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။
အထေခါ အညတရာ ေဒ၀ေတာ အဘိကၠႏၲ ၀ဏၰာ ေက၀လကပၸံ ေဇတ၀နံ ၾသဘာေသတြာ ေယန ဘဂ၀ါ၊ ေတႏုပသကႋမ။
ဥပသကႋမတြာ ဘဂ၀ႏၲံ – အဘိ၀ါေဒတြာ။
ဧကမႏၲံ အ႒ာသိ။
ဧကမႏၲံ ႒ိထာ ေခါ သာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ႏၲံ ဂါထာယ အဇၥ်ဘာသိ။
၃) ပထမ သံဂါယနာပြဲေတာ္ႀကီး၏ သံဃဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မဟာကႆ ပ အရွင္ဘုုရား - ဤမဂၤလသုုတ္ေတာ္ကိုု အကၽြႏ္ုုုုပ္အာနႏၵာသည္ ေနာင္ေတာ္ျမတ္စြာဘုုရားထံမွ တုုိက္ရိုုက္ ဤသိုု႕ ၾကားနာလုုိက္ရပါ၏။ မွတ္သားလုုိက္ရပါ၏။ ေဆာင္ထားလိုုက္ရပါ၏။
အခါတပါးတြင္ ျမတ္စြာဘုုရားသည္ သာ၀တၱိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္းသံုုးေနပါသည္။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းသည္ အနာထပိဏ္သူေ႒းႀကီး ေဆာက္လုုပ္လွဴဒါန္းေသာ ႏွလံုုးေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာေကာင္းေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ တညတြင္ ညဥ့္ဦးယံလြန္၍ သန္းေခါင္ယံအေရာက္တြင္ အမ်ိဳးအမည္ မထင္ရွား မသိသာေသာ နတ္သားတစ္ပါး ေရာက္လာပါသည္။ သူသည္ အလြန္ ႏွစ္လိုုဖြယ္ ရုုပ္အဆင္းရွိပါသည္။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုုက္ တစ္ခုုလံုုးကိုုလည္း သူ၏ ကုုိယ္မွအေရာင္အ၀ါျဖင့္ ထြန္းလင္းေစပါသည္။
ယင္းသိုု႕ ထြန္းလင္းေစၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုုရားသခင္ရွိရာသိုု႕ ခ်ဥ္းကပ္လာပါသည္။ ျမတ္စြာဘုုရားကိုု အလြန္ရိုုေသ ေလးျမတ္စြာ ရွိခုုိးပါသည္။ ရွိခုုိးၿပီးေနာက္ တင့္အပ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာေနရာတြင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ေနပါသည္။ ယင္းသိုု႕ ေနရာယူၿပီးမွ ထိုုနတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုုရားကိုု ဤကဲ့သိုု႕ ဂါထာျဖင့္ နားေတာ္ေလ ွ်ာက္ပါသည္။
၄။ ဗဟူ ေဒ၀ါ မႏုႆ ာစ၊ မဂၤလာနိ အစိႏၲ ယံု။
အာကခၤမာနာ ေသာတၳာနံ၊ ျဗဴဟိ မဂၤလ မုတၱမံ။
၄) ဘုုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္လွေသာ ျမတ္စြာဘုုရား နတ္အေပါင္းတိုု႕သည္လည္းေကာင္း၊ လူအေပါင္းတုုိ႕သည္လည္းေကာင္း စင္ၾကယ္စြာေသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုု လုုိခ်င္ၾကသည္။ ေတာင့္တၾကသည္ျဖစ္ပါ၍ မည္သည့္တရားသည္ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ မဂၤလာတရားေတာ္ ျဖစ္သလဲဟူ၍ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တုုိင္တုုိင္ အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားေတြးေခၚ ႀကံဆခဲ့ၾကပါသည္ ဘုုရား။
ယင္းသိုု႕ ႀကံစည္ေတြးဆ ၾကပါေသာ္လည္း မဂၤလာတရားမွန္ကိုု မည္သူမ ွ် ေတြးႀကံ၍ မသိႏိုုင္ၾကပါဘုုရား။ သိုု႕အတြက္ေၾကာင့္ မဂၤလာတရားဟူသည္ မည္သည့္တရားျဖစ္ေၾကာင္း အရွင္ဘုုရားက စတင္ထုုတ္ေဖာ္၍ ေဟာၾကားေတာ္မူပါ ဘုုရား။
ျမတ္စြာဘုုရား၏ ေဟာၾကားခ်က္
၅။ အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ။
ပူဇာ စ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၅) အိုု… နတ္သား
သူမုုိက္ကိုု မမွီ၀ဲ မဆည္းကပ္ျခင္း၊ ပညာရွိသူကိုု မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ျခင္း ပူေဇာ္ထုုိက္သူကိုု ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဤတရား သံုုးပါး ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္မွတ္သားေလာ့။
၆။ ပတိ႐ူပ ေဒသ၀ါေသာ စ၊ ပုေဗၺ စ ကတ ပုညတာ။
အတၱသမၼာပဏိဓိ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၆) အိုု…နတ္သား
တင့္အပ္ေလ ွ်ာက္ပတ္ေသာ အရပ္ေဒသတြင္ ေနျခင္း၊ ေရွးဘ၀က ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ေကာင္းမႈရွိျခင္း၊ မိမိကိုုယ္ကိုု ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္းေဆာက္တည္ျခင္း၊ ဤတရားသံုုးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၇။ ဗာဟုသစၥဥၥ သိပၸဥၥ၊ ၀ိနေယာစ သုကိကၡိေတာ။
သုဘာသိတာ စ ယာ ၀ါစာ။
ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၇) အိုု…နတ္သား
အၾကားအျမင္ ဗဟုုသုုတရွိျခင္း၊ စက္မႈ လက္မႈစေသာ သိပၺံပညာတတ္ေျမာက္ျခင္း၊ ကိုုယ္ႏႈတ္ႏွလံုုးကိုု ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုုးမတတ္သည့္ ၀ိနည္းတရားကုုိ ေကာင္းစြာသင္ယူျခင္း၊ ေကာင္းေသာစကားကိုု ေျပာျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၈။ မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ၊ ပုတၱဒါရႆ သဂၤေဟာ။
အနာကုလာ စ ကမၼႏၲာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၈) အုုိ…နတ္သား
အမိအဘကိုု လုုပ္ေကၽြး ေမြးျမဴျခင္း၊ သားမယားကိုု ေထာက္ပံ့ေပးကမ္း ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း၊ မည္သူ႕ကိုုမ ွ် မထိခိုုက္ေသာ အလုုပ္မ်ိဳးကိုု လုုပ္ျခင္း၊ ဤတရားသံုုးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာမဂၤလာဟူ၍ သင္မွတ္ဦးေလာ့။
၉။ ဒါနဥၥ ဓမၼစရိယာ စ၊ ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ။
အန၀ဇၨာနိ ကမၼာနိ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၉ ) အိုု…နတ္သား
အလွဴေပးျခင္း၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုု က်င့္ျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳးတုုိ႕အား ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ အကုုသိုုလ္ကင္းေသာ အလုုပ္ကိုု လုုပ္ျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၀။ အာရတီ ၀ိရတီ ပါပါ၊ မဇၨပါနာ စ သံယေမာ။
အပၸမာေဒါ စ ဓေမၼသု၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၀) အုုိ…နတ္သား
မေကာင္းမႈဟူသမ ွ်ေ၀းေ၀းေရွာင္ႏုုိင္ျခငး္၊ မေကာင္းမႈကိုု မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္ မက်ဴးလြန္ျဖစ္ေအာင္ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ႏုုိင္ျခင္း၊ ေသရည္ေသရက္ မူးယစ္ေဆး၀ါးတုုိ႕ကိုု မေသာက္မစားျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုုိင္ျခင္း၊ ကုုသိုုလ္ရမည့္ ေကာင္းမႈ အလုုပ္တုုိ႕ကိုု မျပတ္ သတိရၿပီး မေမ့မေလ ွ်ာ့ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၁။ ဂါရေ၀ါ စ နိ၀ါေတာ စ၊ သႏၲဳ႒ိ စ ကတညဳတာ။
ကာေလန ဓမၼႆ ၀နံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၁) အိုု…နတ္သား
ရိုုေသထုုိက္သူကိုု ရိုုေသျခင္း၊ မိမိကိုုယ္ကိုု ေမာက္မာသမႈ မျပဳဘဲ ႏွိမ္ခ်ျခင္း၊ ကိေလသာ အာရံုု ကာမဂုုဏ္တုုိ႕တြင္ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း၊ သူတပါးက မိမိအေပၚ ျပဳဖူးေသာ ေက်းဇူးကိုု သိတတ္ျခင္း၊ အခါအခြင့္သင့္တုုိင္း တရားနာျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္မွတ္ဦးေလာ့။
၁၂။ ခႏၲီစ ေသာ၀စႆ တာ၊ သမဏာနဥၥ ဒႆ နံ၊ ကာေလန ဓမၼသာကစၧာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၂) အိုု…နတ္သား
သည္းခံတတ္ျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းတုုိ႕က ဆံုုးမသည့္စကားကိုု နာယူလြယ္ျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္းပုု႑ားတုုိ႕အား ဖူးေျမာ္ရျခင္း၊ အခါအခြင့္သင့္တုုိင္း တရားေဆြးေႏြး ေမးျမန္းျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၃။ တေပါ စျဗဟၼစရိယဥၥ အရိယာသစၥာန ဒႆ နံ၊ နိဗၺာန သစၧိကိရိယာ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၃) အိုု….နတ္သား
ၿခိဳးျခံစြာ က်င့္ျခင္း၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုု က်င့္ျခင္း၊ အရိယာသစၥာတရားကိုု သိျမင္ရျခင္း၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုု မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုုိင္ျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးကိုုလည္း ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၄။ ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံ ယႆ န ကမၸတိ၊ အေသာကံ ၀ိရဇံ ေခမံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၄) အိုု….နတ္သား
ေလာကဓံ ရွစ္ပါးတုုိ႕ႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳရေသာ ရဟႏၱာ အရွင္သူျမတ္၏ စိတ္သည္ မတုုန္မလႈပ္၊ မစုုိးမရိမ္၊ ရမၼက္ကင္း၏။ ေဘးကင္း၏။ ဤတရားေလးပါးတုုိ႕သည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာဟူ၍ သင္ မွတ္ဦးေလာ့။
၁၅။ ဧတာဒိသာနိ ကတြာန၊ သဗၺတၳ မပရာဇိတာ။
သဗၺတၳ ေသာတၳႎ ဂစၧႏၲိ၊ တံ ေတသံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၅) အိုု….နတ္သား
ဤကဲ့သိုု႕ေသာ ၃၈-ပါး မဂၤလာတရားကိုု လက္ေတြ႕လုုိက္နာ က်င့္ႀကံျပဳလုုပ္ထားသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေနေန မိမိအား ရန္သူတုုိ႕က မေအာင္ႏုုိင္ ကိစၥခပ္သိမ္းတြင္ ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းသာျခင္းသိုု႕ ေရာက္ကုုန္၏။ ထိုု ၃၈-ပါးေသာ တရားသည္သာလ ွ်င္ လူတကာ၊ နတ္တကာတုုိ႕အတြက္ ျမတ္ေသာမဂၤလာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သင္မွတ္သားေလေလာ့။
***မဂၤလသုတၱံ နိ႒ိတံ။***
Friday 30 September 2016
ပရိတ္နိဒါန္း
၁။ သမႏၱာ စကၠ၀ါေဠွသု၊ အၾတာဂစၦႏၳဳေဒ၀တာ။
သဒၶမၼံ မုနိရာဇႆ ၊ သုဏႏၱဳ သဂၢေမာကၡဒံ။
၁) လူတုုိ႕ေနထိုုင္လ်က္ရွိေသာ ဤစၾက၀ဠာႏွင့္အတူ တဲြဖက္တည္ရွိေသာ ပတ္၀န္းက်င္ စၾက၀ဠာတစ္ေသာင္းမွ ေသာင္းေလာကဓါတ္ နတ္ျမတ္အေပါင္းတုုိ႕ ရဟန္းတုုိ႕၏ မင္းျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုုရား၏ နတ္ရြာနိဗာန္ ခ်မ္းသာမွန္ကိုု ေပးစြမ္းႏိုုင္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား (ပရိတ္တရား)ကိုု နာၾကား အံ့ေသာငွာ ဤေနရာ ဤေဒသသိုု႕ လာေရာက္ၾကပါကုုန္ေလာ့ လာေရာက္၍ နာယူၾကပါကုုန္ေလာ့။
၂ ဓမၼႆ ၀နကာေလာ အယံ ဘဒၵႏ ၱာ
၂) အိုု ေသာင္းေလာကဓါတ္ နတ္ျမတ္အေပါင္းတုုိ႕ ယခုုအခါသည္ကား ျမတ္စြာဘုုရား၏ တရားေတာ္ကိုု နာၾကားရမည့္ မဂၤလာအခါေတာ္ ျဖစ္ေလသည္။
၃။ နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ
၃) ကၽြႏုု္ပ္တုုိ႕သည္ ပစၥည္းေလးပါး အလွဴကိုု ခံယူေတာ္မူထုုိက္ေသာ၊ လူသူေလးပါး မသိမျမင္ႏုုိင္သည့္ ဆိတ္ကြယ္ရာေနရာတြင္ ျဖစ္ေစကာမူ မေကာင္းမႈ ဒုုစရိုုက္ကိုု ျပဳလုုပ္ျခင္း အလ ွ်င္းမရွိေသာ၊ ကိေလသာတုုိ႕ကိုု အၿပီးသတ္ဖယ္ရွားၿပီး မိမိအလိုုလိုု ကိုုယ္ေတာ္တုုိင္ သစၥာေလးရပ္ တရားျမတ္ကိုု ထုုိးထြင္း သိျမင္ေတာ္မူၿပီးေသာ ဘုုန္းေတာ္အနႏၱ၏အရွင္ ဘုုရားသခင္အား ဦးညႊတ္ ရွိခိုုးၾကပါကုုန္၏။
၄။ ေယ သႏၳာ သႏၱစိတၱာ, တိသရဏသရဏာ, ဧတၳ ေလာကႏၱေရ၀ါ။ ။ ဘုမၼာ ဘုမၼာစ ေဒ၀ါ, ဂုဏ ဂဟ ဂဟဏ, ဗ်ာ၀ဋာ သဗၺကာလံ။
ဧေတ အာယႏၱဳ ေဒ၀ါ, ၀ရ ကနကမေယ, ေမရုရာေဇ ၀သေႏာၱ။ ။ သေႏာၱသေႏာၱသ ေဟတံု, မုနိ၀ရ၀စနံ, ေသာတုမဂံၢ သမဂၢါ။
၄) ဤစၾကာ၀ဠာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ျပင္ပစၾက၀ဠာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ေနထုုိင္လ်က္ရွိၾကကုုန္ေသာ ကိုုယ္အိေျႏၵလည္း ၿငိမ္သက္၊ စိတ္ဓါတ္လည္း ၿငိမ္းသက္လ်က္ ရွိၾကကုုန္ေသာ ရတနာသံုုးပါးကိုု ဆည္းကပ္ ကိုုးကြယ္ၿပီး ေလာကီေက်းဇူး ေလာကုုတၱရာ ေက်းဇူးတုုိ႕ကိုု ရရွိႏုုိင္ရင္ အၿမဲတမ္း လံုု႕လစိုုက္လ်က္ ရွိၾကေသာ ဘုုမၼစိုုးနတ္ (ေျမမွီနတ္)၊ အာကာစုုိးနတ္ (ေကာင္းကင္ေနနတ္) အေပါင္းႏွင့္တကြ ျမတ္ေသာ ေရႊစိုုင္အတိၿပီးေသာ ျမင္းမုုိရ္ေတာ္မင္းတြင္ မွီတင္းေနၾကေသာ နတ္သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုုိ႕သည္ ေသာကကင္းေ၀း ေနထုုိင္ေရးအတြက္ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဘုုရားစကားေတာ္ျမတ္ကိုု နာယူပန္ဆင္ရန္အလုုိ႕ငွာ တညီတညြတ္တည္း စုုေ၀းေရာက္လာၾကပါကုုန္ေလာ့။
၅။ သေဗၺသု စကၠ၀ါေဠသု၊ ယကၡာ ေဒ၀ါ စ ျဗဟၼေနာ။
ယံ အေမွဟိ ကတံ ပုညံ၊ သဗၺသမၸတၱိသာဓကံ။
၆။ သေဗၺတံ အႏုေမာဒိတြာ၊ သမဂၢါ သာသေန ရတာ။
ပမာဒရဟိတာ ေဟာႏၱဳ၊ အာရကၡာသု ၀ိေသသေတာ။
၅၊ ၆) စၾကာ၀ဠာဟူသမ ွ်တြင္ ဘီလူးမ်ား၊ နတ္မ်ားႏွင့္ ျဗဟၼာမ်ား ရွိၾကကုုန္သည္ပင္ ျဖစ္၏။ ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕သည္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာအလံုုးစံုုကိုု ျဖစ္ေပၚေစႏုုိင္သည့္ ေကာင္းမႈကုုသိုု္လ္ကိုု ျပဳလုုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ အသင္ဘီလူး၊ နတ္၊ ျဗဟၼာတိုု႕သည္ ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ ျပဳလုုပ္ေသာ ကုုသိုုလ္ေကာင္းမႈကိုု ၀မ္းေျမာက္ ၾကည္ႏူးၾကပါ။ ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ႏွင့္ တစိတ္တ၀မ္းတည္းထားကာ ျမတ္စြာဘုုရား၏ အဆံုုးအမသာသနာေတာ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကပါ။
ေစာင့္ေရွာက္ထုုိက္သူမ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္ၾကည့္ရႈ႕ရသည့္ သင္တုုိ႕၏ လုုပ္ငန္းတုုိ႕ကိုု မေမ့မေလ်ာ့ အထူးေဆာင္ရြက္ေတာ္မူၾကပါ။
၇။ သာသနႆ စ ေလာကႆ၊ ၀ုၯီ ဘ၀တု သဗၺဒါ။
သာသနမၸိ စ ေလာကဥၥ၊ ေဒ၀ါ ရကၡႏ ၱဳ သဗၺဒါ။
၇) ျမတ္စြာဘုုရား၏ အဆံုုးအမ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ လည္းေကာင္း လူတုုိ႕၏ ကမၻာေလာကႀကီးသည္ လည္းေကာင္း ထာ၀ရ တုုိးတက္ႀကီးျမင့္ပါေစ၊ သာသနာေတာ္ႏွင့္ လူ႕ေလာကကိုု နတ္အေပါင္းတုုိ႕က အၿမဲမျပတ္ ၾကည့္ရႈ႕ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစ။
၈။ သဒၶိ ံ ေဟာႏၱဳ သုခီ သေဗၺ၊ ပရိ၀ါေရဟိ အတၱေနာ။
အနီဃာ သုမနာ ေဟာႏၱဳ၊ သဟ သေဗၺဟိ ဉာတိဘိ။
၈) မည္သူမဆိုု သူ၏ အသိုုင္းအ၀ိုုင္းႏွင့္ အတူတကြ ခ်မ္းသာၾကပါေစ ၀မ္းေျမာက္ ရႊင္ၿပံဳး ႏွလံုုး ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။
၉။ ရာဇေတာ ၀ါ ေစာရေတာ ၀ါ
မႏုႆ ေတာ ၀ါ အမႏုႆ ေတာ ၀ါ
အဂၢိေတာ ၀ါ ဥဒကေတာ ၀ါ
ပိသာစေတာ ၀ါ ခါဏုကေတာ ၀ါ
ကဏကေတာ ၀ါ နကၡတၱေတာ ၀ါ
ဇနပဒရာဂေတာ ၀ါ အသဒၶမၼေတာ ၀ါ
အသႏၵိ႒ိေတာ ၀ါ အသပၸဳရိသေတာ ၀ါ
စ႑ ဟတၳိ အႆ မိဂ ေဂါဏ ကုကၠဳရ အဟိ၀ိစၦိကမဏိသပၸ ဒီပိ အစၦ တရစ ၦသူကရ မဟိ ံ သ ယကၡ ရကၡသာဒီဟိ
နာနာဘယေတာ ၀ါ နာနာေရာဂေတာ ၀ါ
နာနာဥပဒၵ၀ေတာ ၀ါ အာရကၡံ ဂဏွႏ ၳဳ။
၉ ) မင္းေဘး၊ ခုုိးသူေဘး၊ လူေဘး၊ ဘီလူးေဘး၊ မီးေဘး၊ ေရေဘး၊ ေျမဘုုတ္ ဘီလူးေဘး၊ သစ္ငုုတ္ေဘး၊ ဆုူးေျငာင့္ေဘး၊ မေကာင္းေသာ နကၡတ္ေဘး၊ ဇနပုုဒ္ ေရာဂါေဘး၊ မမွန္ကန္ေသာ တရားေဘး၊ မွားေသာ အယူ၀ါဒေဘး၊ လူယုုတ္မာတုုိ႕၏ ေဘး၊ ဤကဲ့သိုု႕ ေဘးဆုုိး အႏၱရာယ္ဆုုိးတုုိ႕မွလည္းေကာင္း၊ ဆင္ဆိုုး၊ ျမင္းဆုုိး၊ သားေကာင္းဆိုုး၊ ႏြားဆုုိး၊ ေခြးဆိုုး၊ ေျမြဆုုိး၊ ကင္းဆိုုး၊ ေျမြစိမ္းဆုုိး၊ သစ္ဆုုိး (က်ားသစ္ဆုုိး)၊ ၀ံဆုုိး၊ ေအာင္းဆုုိး၊ ၀က္ဆုုိး၊ ကၽြဲြဆုုိး၊ ဘီလူးဆိုုး၊ ေရေစာင့္ဘီလူးဆိုုး စသည္တုုိ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္ေသာ ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဥပဒ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတုုိ႕မွ လည္းေကာင္း၊ (လူတုုိ႕ ကင္းေ၀းေအာင္ မျမင္ရေအာင္ နတ္အေပါင္းတုုိ႕က) အေစာင့္အေရွာက္ တာ၀န္ယူၾကပါကုုန္။
သဒၶမၼံ မုနိရာဇႆ ၊ သုဏႏၱဳ သဂၢေမာကၡဒံ။
၁) လူတုုိ႕ေနထိုုင္လ်က္ရွိေသာ ဤစၾက၀ဠာႏွင့္အတူ တဲြဖက္တည္ရွိေသာ ပတ္၀န္းက်င္ စၾက၀ဠာတစ္ေသာင္းမွ ေသာင္းေလာကဓါတ္ နတ္ျမတ္အေပါင္းတုုိ႕ ရဟန္းတုုိ႕၏ မင္းျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုုရား၏ နတ္ရြာနိဗာန္ ခ်မ္းသာမွန္ကိုု ေပးစြမ္းႏိုုင္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား (ပရိတ္တရား)ကိုု နာၾကား အံ့ေသာငွာ ဤေနရာ ဤေဒသသိုု႕ လာေရာက္ၾကပါကုုန္ေလာ့ လာေရာက္၍ နာယူၾကပါကုုန္ေလာ့။
၂ ဓမၼႆ ၀နကာေလာ အယံ ဘဒၵႏ ၱာ
၂) အိုု ေသာင္းေလာကဓါတ္ နတ္ျမတ္အေပါင္းတုုိ႕ ယခုုအခါသည္ကား ျမတ္စြာဘုုရား၏ တရားေတာ္ကိုု နာၾကားရမည့္ မဂၤလာအခါေတာ္ ျဖစ္ေလသည္။
၃။ နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ
၃) ကၽြႏုု္ပ္တုုိ႕သည္ ပစၥည္းေလးပါး အလွဴကိုု ခံယူေတာ္မူထုုိက္ေသာ၊ လူသူေလးပါး မသိမျမင္ႏုုိင္သည့္ ဆိတ္ကြယ္ရာေနရာတြင္ ျဖစ္ေစကာမူ မေကာင္းမႈ ဒုုစရိုုက္ကိုု ျပဳလုုပ္ျခင္း အလ ွ်င္းမရွိေသာ၊ ကိေလသာတုုိ႕ကိုု အၿပီးသတ္ဖယ္ရွားၿပီး မိမိအလိုုလိုု ကိုုယ္ေတာ္တုုိင္ သစၥာေလးရပ္ တရားျမတ္ကိုု ထုုိးထြင္း သိျမင္ေတာ္မူၿပီးေသာ ဘုုန္းေတာ္အနႏၱ၏အရွင္ ဘုုရားသခင္အား ဦးညႊတ္ ရွိခိုုးၾကပါကုုန္၏။
၄။ ေယ သႏၳာ သႏၱစိတၱာ, တိသရဏသရဏာ, ဧတၳ ေလာကႏၱေရ၀ါ။ ။ ဘုမၼာ ဘုမၼာစ ေဒ၀ါ, ဂုဏ ဂဟ ဂဟဏ, ဗ်ာ၀ဋာ သဗၺကာလံ။
ဧေတ အာယႏၱဳ ေဒ၀ါ, ၀ရ ကနကမေယ, ေမရုရာေဇ ၀သေႏာၱ။ ။ သေႏာၱသေႏာၱသ ေဟတံု, မုနိ၀ရ၀စနံ, ေသာတုမဂံၢ သမဂၢါ။
၄) ဤစၾကာ၀ဠာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ျပင္ပစၾက၀ဠာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ေနထုုိင္လ်က္ရွိၾကကုုန္ေသာ ကိုုယ္အိေျႏၵလည္း ၿငိမ္သက္၊ စိတ္ဓါတ္လည္း ၿငိမ္းသက္လ်က္ ရွိၾကကုုန္ေသာ ရတနာသံုုးပါးကိုု ဆည္းကပ္ ကိုုးကြယ္ၿပီး ေလာကီေက်းဇူး ေလာကုုတၱရာ ေက်းဇူးတုုိ႕ကိုု ရရွိႏုုိင္ရင္ အၿမဲတမ္း လံုု႕လစိုုက္လ်က္ ရွိၾကေသာ ဘုုမၼစိုုးနတ္ (ေျမမွီနတ္)၊ အာကာစုုိးနတ္ (ေကာင္းကင္ေနနတ္) အေပါင္းႏွင့္တကြ ျမတ္ေသာ ေရႊစိုုင္အတိၿပီးေသာ ျမင္းမုုိရ္ေတာ္မင္းတြင္ မွီတင္းေနၾကေသာ နတ္သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုုိ႕သည္ ေသာကကင္းေ၀း ေနထုုိင္ေရးအတြက္ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဘုုရားစကားေတာ္ျမတ္ကိုု နာယူပန္ဆင္ရန္အလုုိ႕ငွာ တညီတညြတ္တည္း စုုေ၀းေရာက္လာၾကပါကုုန္ေလာ့။
၅။ သေဗၺသု စကၠ၀ါေဠသု၊ ယကၡာ ေဒ၀ါ စ ျဗဟၼေနာ။
ယံ အေမွဟိ ကတံ ပုညံ၊ သဗၺသမၸတၱိသာဓကံ။
၆။ သေဗၺတံ အႏုေမာဒိတြာ၊ သမဂၢါ သာသေန ရတာ။
ပမာဒရဟိတာ ေဟာႏၱဳ၊ အာရကၡာသု ၀ိေသသေတာ။
၅၊ ၆) စၾကာ၀ဠာဟူသမ ွ်တြင္ ဘီလူးမ်ား၊ နတ္မ်ားႏွင့္ ျဗဟၼာမ်ား ရွိၾကကုုန္သည္ပင္ ျဖစ္၏။ ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕သည္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာအလံုုးစံုုကိုု ျဖစ္ေပၚေစႏုုိင္သည့္ ေကာင္းမႈကုုသိုု္လ္ကိုု ျပဳလုုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ အသင္ဘီလူး၊ နတ္၊ ျဗဟၼာတိုု႕သည္ ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ ျပဳလုုပ္ေသာ ကုုသိုုလ္ေကာင္းမႈကိုု ၀မ္းေျမာက္ ၾကည္ႏူးၾကပါ။ ကၽြႏ္ုုပ္တုုိ႕ႏွင့္ တစိတ္တ၀မ္းတည္းထားကာ ျမတ္စြာဘုုရား၏ အဆံုုးအမသာသနာေတာ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကပါ။
ေစာင့္ေရွာက္ထုုိက္သူမ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္ၾကည့္ရႈ႕ရသည့္ သင္တုုိ႕၏ လုုပ္ငန္းတုုိ႕ကိုု မေမ့မေလ်ာ့ အထူးေဆာင္ရြက္ေတာ္မူၾကပါ။
၇။ သာသနႆ စ ေလာကႆ၊ ၀ုၯီ ဘ၀တု သဗၺဒါ။
သာသနမၸိ စ ေလာကဥၥ၊ ေဒ၀ါ ရကၡႏ ၱဳ သဗၺဒါ။
၇) ျမတ္စြာဘုုရား၏ အဆံုုးအမ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ လည္းေကာင္း လူတုုိ႕၏ ကမၻာေလာကႀကီးသည္ လည္းေကာင္း ထာ၀ရ တုုိးတက္ႀကီးျမင့္ပါေစ၊ သာသနာေတာ္ႏွင့္ လူ႕ေလာကကိုု နတ္အေပါင္းတုုိ႕က အၿမဲမျပတ္ ၾကည့္ရႈ႕ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစ။
၈။ သဒၶိ ံ ေဟာႏၱဳ သုခီ သေဗၺ၊ ပရိ၀ါေရဟိ အတၱေနာ။
အနီဃာ သုမနာ ေဟာႏၱဳ၊ သဟ သေဗၺဟိ ဉာတိဘိ။
၈) မည္သူမဆိုု သူ၏ အသိုုင္းအ၀ိုုင္းႏွင့္ အတူတကြ ခ်မ္းသာၾကပါေစ ၀မ္းေျမာက္ ရႊင္ၿပံဳး ႏွလံုုး ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။
၉။ ရာဇေတာ ၀ါ ေစာရေတာ ၀ါ
မႏုႆ ေတာ ၀ါ အမႏုႆ ေတာ ၀ါ
အဂၢိေတာ ၀ါ ဥဒကေတာ ၀ါ
ပိသာစေတာ ၀ါ ခါဏုကေတာ ၀ါ
ကဏကေတာ ၀ါ နကၡတၱေတာ ၀ါ
ဇနပဒရာဂေတာ ၀ါ အသဒၶမၼေတာ ၀ါ
အသႏၵိ႒ိေတာ ၀ါ အသပၸဳရိသေတာ ၀ါ
စ႑ ဟတၳိ အႆ မိဂ ေဂါဏ ကုကၠဳရ အဟိ၀ိစၦိကမဏိသပၸ ဒီပိ အစၦ တရစ ၦသူကရ မဟိ ံ သ ယကၡ ရကၡသာဒီဟိ
နာနာဘယေတာ ၀ါ နာနာေရာဂေတာ ၀ါ
နာနာဥပဒၵ၀ေတာ ၀ါ အာရကၡံ ဂဏွႏ ၳဳ။
၉ ) မင္းေဘး၊ ခုုိးသူေဘး၊ လူေဘး၊ ဘီလူးေဘး၊ မီးေဘး၊ ေရေဘး၊ ေျမဘုုတ္ ဘီလူးေဘး၊ သစ္ငုုတ္ေဘး၊ ဆုူးေျငာင့္ေဘး၊ မေကာင္းေသာ နကၡတ္ေဘး၊ ဇနပုုဒ္ ေရာဂါေဘး၊ မမွန္ကန္ေသာ တရားေဘး၊ မွားေသာ အယူ၀ါဒေဘး၊ လူယုုတ္မာတုုိ႕၏ ေဘး၊ ဤကဲ့သိုု႕ ေဘးဆုုိး အႏၱရာယ္ဆုုိးတုုိ႕မွလည္းေကာင္း၊ ဆင္ဆိုုး၊ ျမင္းဆုုိး၊ သားေကာင္းဆိုုး၊ ႏြားဆုုိး၊ ေခြးဆိုုး၊ ေျမြဆုုိး၊ ကင္းဆိုုး၊ ေျမြစိမ္းဆုုိး၊ သစ္ဆုုိး (က်ားသစ္ဆုုိး)၊ ၀ံဆုုိး၊ ေအာင္းဆုုိး၊ ၀က္ဆုုိး၊ ကၽြဲြဆုုိး၊ ဘီလူးဆိုုး၊ ေရေစာင့္ဘီလူးဆိုုး စသည္တုုိ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္ေသာ ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဥပဒ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတုုိ႕မွ လည္းေကာင္း၊ (လူတုုိ႕ ကင္းေ၀းေအာင္ မျမင္ရေအာင္ နတ္အေပါင္းတုုိ႕က) အေစာင့္အေရွာက္ တာ၀န္ယူၾကပါကုုန္။
Monday 26 September 2016
မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္၏ ေလာကဓံတရား ၈ပါး
[လာက = ဓမၼတာ (ထံုးစံ)။]
ထုိေလာကဓံသည္
၁။ လာဘ = ပစည္းဥစၥာရျခင္း
၂။ အလာဘ = ပစၥည္းဥစၥာမရျခင္း
၃။ ယသ = အေျခြအရံမ်ားျခင္း
၄။ အယသ = အေျခြအရံမရွိျခင္း
၅။ နိႏၵာ = အကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္း
၆။ ပသံသာ = ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း
၇။ သုခ = ကိုယ္-စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း
၈။ ဒုကၡ = ကိုယ္-စိတ္ဆင္းရဲျခင္း
ဤသို႔အားျဖင့္ ရွစ္ပါးရွိသည္။
ဤေလာကဓံမ်ား၌ မေကာင္း ၄-ပါး၊ ေကာင္း ၄-ပါး ပါ၏။ ေကာင္းေသာ ေလာကဓံႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳရေသာအခါ ၀မ္းသာရႊင္ပ်တၾကြၾကြျဖစ္ေနျခင္း၊ မေကာင္းေသာေလာကဓံႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေသာအခါ စိတ္အားႏြဲ႕၍ တမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနျခင္းသည္ ေလာကဓံေၾကာင့္ တုန္လူပ္ျခင္းတည္း။
၀မ္းသာလြယ္သူသည္ ၀မ္းနည္းလြယ္၏။ ၀မ္းသာအားၾကီးသူသည္ ၀မ္းနည္းအားၾကီး၏။ ၀မ္းနည္းမူမွာ ျပခဲ့ေသာ ေဒါမနႆ သေဘာတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အျမဲစိတ္ခ်မ္းသာျခင္းကို အလုိရွိလွ်င္ ေလာကဓံ ရွစ္ပါး ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ တရားေၾကာင့္ (ဆုိးဆုိးေကာင္းေကာင္း) သိသိသာသာၾကီး စိတ္မေျပာင္းဖုိ႔ အထူးသတိထား သင့္ၾကေပသည္။ ခ်ဲ႕ဦးအံ့။
"လာဘ-အလာဘ"
မိမိႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာ လာဘ္ကို တရားသျဖင့္ ရေအာင္ ၾကိဳးစားရမည္။ ရသည့္အခါလည္း သူတစ္ပါး ျမင္ျပင္းကတ္ေအာင္ ၀မ္းသာရႊင္ပ် တၾကြၾကြ မရွိေစသင့္။ တခ်ိဳ႕ ရွာေဖြမႈကား ရွာေဖြ၍ မရသည့္အျပင္ “ဘူးထဲကေရပါ၍” အရင္းပင္ ရူံးတတ္ေသးသည္။ ထုိကဲ့သို႔ ဆံုးရူံးမူေၾကာင့္လည္း ၀မ္းနည္းပူေဆြး၍ မေနႏွင့္။
ထုိသို႔ ဆံုးရူံးသူေတြ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ရွိၾကသည့္အျပင္ ထီးနန္းကိုပင္ စြန္႔လႊတ္၍ တစ္မ်ိဳးလံုး သခင္ဘ၀မွ ကြ်န္ဘ၀သို႔ဆင္းကာ ေမာင္ေမာင္လုိ႔ ေခၚတုန္းက “ဗ်ာ”လုိ႔မွ် ထူးေဖာ္မရဘဲ ေအာင္ေက်ာ္လုိ႔ ေခၚကာမွ “ဘုရား” ထူးရသူေတြ အမ်ားပင္ ရွိရွာၾကေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ရမူ မရမူ ေလာကဓံႏွစ္ခုေၾကာင့္ မတုန္လူပ္ဖုိ႔ရာ ခိုင္မာေသာ စိတ္ကိုသာ အျမဲထားသင့္ၾကေပသည္။
"ယသ-အယသ"
ဆရာသမား လူၾကီးလူေကာင္းတုိ႔၌ အထုိက္အလုိက္ အေျခြအရံရွိမွ တင့္တယ္သည္။ အျခံအရံဟူသည္ အိမ္၀င္းအိမ္ျခံတုိ႔ ကဲ့သို႔ေဘးဆီးရန္ကာ အရာရာမွာပင္ ေစာင့္ေရွာက္လုပ္ေကြ်း အကူအညီေပးသူမ်ားပတည္း။
ထုိကဲ့သို႔ အျခံအရံ ေပါမ်ားေအာင္ မိမိ၏ ပစၥည္းမ်ားကိုု ေခြ်တာေ၀ငွ မစခ်ီးေျမွာက္ရမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ေျခြမွရံသည္”ဟုေျပာေလ့ရွိသည္။ ထုိအေျခြအရံမ်ားကိုလည္း အေစခံလုိသေဘာထား၍ အားမနာပါးမနာ မ်ားစြာ မေစခုိင္းသင့္။
မိမိကို မွီခို၍ ၾကီးပြားေစလုိေသာစိတ္သာ ရွိသင့္ေပသည္။ အခုိင္းအေစကို ခုိင္းဖုိ႔ရာ ငွားရမ္းထားေသာ အေစခံမ်ားကိုပင္ အေျခြအရံလုိ သေဘာထားလ်က္ မိမိကို အမွီျပဳ၍ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ၾကီးပြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္သင့္ေပသည္။ ထုိကဲ့သို႔ သေဘာထားေကာင္းပါလ်က္ အေျခြအရံ မရွိျပန္လွ်င္ စိတ္ႏွလံုး မပူပန္ေလႏွင့္။ အေျခြအရံေပါမ်ားသည့္အတြက္လည္း မာန္မာန မတက္ေစသင့္။
ေက်ာ္ေစာမူ၊ ဂုဏ္သတင္းပ်ံ႕ႏွံ႕မူမ်ားလည္း ယခုဘ၀သာမက ဘ၀တိုင္း အေရးၾကီး၏။ ျမင့္ျမတ္ေသာ အလုပ္ကို လုပ္မည္ၾကံလွ်င္ ဂုဏ္ရွိမွ နာမည္ၾကီးမွ အထေျမာက္ႏုိင္သည္ကို ေရွးဦးစြာ သတိျပဳသင့္ေပသည္။ “ဂုဏ၀ေႏၱ ပႆႏၱိ ဇနာ = ဂုဏ္ရွိသူမွ လူထင္ၾကေသာအခါ” ျဖစ္သည္။
သို႔ျဖစ္၍ ရသင့္ေသာ ေက်ာ္ၾကားမူဂုဏ္ကို ရေအာင္ ဉာဏ္၀ီရိယျဖင့္ ထူေထာင္ရမည္။ ရခဲ့ျပန္ေသာ္ ထုိဂုဏ္အတြက္ မၾကြားမေမာ္ေလႏွင့္။ ရသင့္ပါလ်က္ မရျပန္လွ်င္လည္း စိတ္အား မငယ္ေလႏွင့္။
"နိႏၵာ-ပသံသာ"
မလုိမုန္းထား ဣႆာမ်ားသူ သို႔မဟုတ္ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ၍ ကဲ့ရဲ႕စရာ ၾကံစည္သူေတြ ေပါမ်ားေသာ ယခုကာလ၀ယ္ အခ်ီးမြမ္းခံရဖုိ႔ ခဲယဥ္းေသာ္လည္း အကဲ့ရဲ႕ခံရဖုိ႔မွာ ေသခ်ာျပီးျဖစ္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကဲ့ရဲ႕စရာ မရွိေအာင္ ေရွးဦးစြာ သတိထားရမည္။ သို႔ရာတြင္ သိၾကားမင္း ဖန္ဆင္းအပ္ေသာ ႏြားေသာ္မွ မစင္ေပ်ာ့သည္ဟု ေနာ့ေတာ့ေတာ့ အဆုိခံရေသးေသာေၾကာင့္ “မုန္းအျပစ္၊ ခ်စ္အက်ိဳး၊ ျမတ္ႏုိးသဒၶါ” ႏုိင္ေသာ ယခုကာလ၀ယ္ မုန္းသူလည္း မရွားသျဖင့္ အျပစ္ျမင္သူေတြလည္း အမ်ားပင္ ရွိေပမည္။
သို႔ေသာ္ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကို လြယ္ကူစြာ ျမင္ႏုိင္ေသာ ထုိသူမ်ားသည္ အမရာ၊ ကိႏၷရီ၊ မဒၵီ၊ သမၺဳလ တုိ႔အလား သို႔မဟုတ္ မေဟာ္သဓာ၊ ေ၀ႆႏၱရာ တုိ႔တမွ် သို႔မဟုတ္ အရွင္မဟာကႆပ၊ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္အာနႏၵတုိ႔လုိ “ေျခာက္ျပစ္ကင္း၍ စင္းလံုးေခ်ာ” ဟုဆုိႏုိင္ပါမည္ေလာ၊
ရြာတစ္ရြာ၌ ေတာင္ဘက္အိမ္က မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ စကားထစ္ေၾကာင္း ေျပာလာေသာ သားငယ္က “အ---အ---အေဖ၊ ဟို---ဟုိ---ဟုိ ဘက္အိမ္က၊ မိန္း---မိန္း---မိန္းမၾကီးဟာ၊ စ---စ--- စကားထစ္ --- ထစ္---ထစ္---ထစ္လုိက္တာ” ဟုေျပာသလုိ ထုိသူကိုယ္တုိင္မွာလည္း အကဲ့ရဲ႕ခံရျပီးျဖစ္၍ “သူခိုးေသေဖာ္ညွိမ်ား” ျဖစ္တတ္ၾကသည္။
သို႔မဟုတ္ မိမိကဲ့ရဲ႕ဖြယ္မ်ားကို အစြမ္းကုန္ ဖံုးကြယ္ထားေသာ “ေၾကာင္သူေတာ္မ်ား” ျဖစ္တတ္ၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္နည္း။ “ခိုးတတ္လွ်င္ ရုိးတတ္”ေသာေၾကာင့္တည္း။ တခ်ိဳ႕အခ်က္မ်ားကား “ကိုယ့္ထက္သာ၍ မနာလုိ” ကဲ့ရဲ႕ေသာ္လည္း ထုိအကဲ့ရဲ႕မ်ိဳးကို သူကိုယ္တုိင္ပင္ ခံခ်င္ေကာင္း ခံခ်င္ပါလိမ့္မည္။
ဘာေၾကာင့္နည္း။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အိမ္သို႔ ဂုဏ္ရွိသေရရွိ ေယာက္်ားကေလး ထြက္၀င္ေနရာ၀ယ္ တစ္နယ္လံုး ကဲ့ရဲ႕ၾကရာ၌ အမွန္စင္စစ္မွာ မိမိတုိ႔ဆီ မလာေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သကဲ့သို႔တည္း။ ဤသို႔လွ်င္ အကဲ့ရဲ႕ခံရမူသည္ မကင္းႏုိင္ေသာ ေလာကဓံ ျဖစ္သည့္အျပင္ အမွန္အားျဖင့္ ကဲ့ရဲ႕သေလာက္ အျပစ္ရွိခ်င္မွ ရွိမည္။ အျပစ္ရွိသည္ပင္ ထားဦးေတာ့။ ေၾကာက္သင့္ ရွက္သင့္သေလာက္ထက္ မိမိစိတ္ကို မိမိေျခာက္ေနျခင္းက ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။
တေစၦေၾကာက္တတ္သူသည္ ညဥ္႔ေမွာင္မုိက္ထဲတြင္ ထန္းပင္ငုတ္တိုကိုျမင္ရာ၌ ထန္းပင္ငုတ္တိုက လံုး၀မေျခာက္ေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲက “တေစၦပဲ တေစၦပဲ”ဟု အေသအလဲစြဲလမ္း၍ တေစၦကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းေသာေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္းေပါက္ျပီးလွ်င္ သူ႔ေနာက္သို႔ လုိက္ေနသည္ထင္ကာ မစင္ပါေအာင္ ေျပးရွာသကဲ့သို႔တည္း။
ထုိ႔အတူ အခ်ိဳ႕ကိစၥ၌ မိမိစိတ္မွ မိမိေျခာက္ကာ အလြန္႔ အလြန္ေၾကာက္စရာဟု ထင္လာတတ္ေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သံယုတ္ပါဠိေတာ္၌ “ေတာထဲမွာ ခြ်တ္ခြ်တ္သံၾကားတုိင္း ေမာၾကီးပန္းၾကီး ေျပးရွာေသာ သမင္ပ်ိဳကဲ့သို႔ အကဲ့ရဲ႕ခံရမည္ကို ေၾကာက္ေနသူကိုလည္း စိတ္မတည္သူ၊ စိတ္မခိုင္သူ၊ ေပါ့ဆစိတ္ရွိသူ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ခြ်တ္ခြ်တ္သံၾကားတိုင္း ေျပးရသျဖင့္ သမင္ပ်ိဳမွာ အစာေရစာ မ၀သကဲ့သို႔ ထုိေၾကာက္တတ္သူမွာလည္း မည္သည့္အက်ိဳးကိုမွ် မရေခ်။ နဂုိကပင္ အရွက္ရေစေတာ့ဟု သေဘာထား၍ ကဲ့ရဲ႕ရကား ထုိကဲ့သို႔ ရွက္မွန္းေၾကာက္မွန္း သိလွ်င္ ကဲ့ရဲ႕သူတုိ႔အတြက္ “မ်က္ျဖဴဆုိက္ေလ ဆရာၾကိဳက္ေလ” ျဖစ္ေပလတၱံ႕။
တစ္နည္းတစ္ဖံု စဥ္းစားျပန္လွ်င္ အကဲ့ရဲ႕ခံေနရသည္မွာ တစ္မ်ိဳးအားတက္စရာ ျဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ေခြးေလွးၾကမ္းပိုး အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ အစားမ်ိဳးကို အေရးလုပ္၍ မေျပာလိုၾက၊ အေတာ္ထင္ရွားသူကိုမွ ကဲ့ရဲ႕ၾကေသာေၾကာင့္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သစ္ပင္အမ်ားရွိရာတြင္ အျမင့္ဆံုးသစ္ပင္သည္ ေလတုိက္အခံရဆံုး ျဖစ္သကဲ့သို႔ ထုိ႔အတူ အထက္တန္းက်ေလ ေလာကဓံေလမုန္တုိင္း အတုိက္ခံရေလ ျဖစ္ရကား အကဲ့ရဲ႕ခံရမူကို ဂရုစိုက္၍ ၀မ္းမနည္းထုိက္လွသည့္အျပင္ တခ်ိဳ႕ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းမွာ မိမိအထက္တန္း ေရာက္ေနျခင္း၏ အမွတ္လကၡဏာျဖစ္၍ ၀မ္းသာဖြယ္ေကာင္းေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သူမဆုိ ကဲ့ရဲ႕မူမ်ားကို အေရးစိုက္ကာ အရာရာ မတုန္လူပ္ေအာင္ “ေခြးေဟာင္တုိင္း ထ၍ မၾကည့္မိရန္” ျမဲျမံေသာ စိတ္ထား၊ ခိုင္မာေသာ သမာဓိ တရားရွိေအာင္ ၾကိဳးစား၍ ေလ့လာၾကရမည္။
အကဲ့ရဲ႕ခံရသည့္အခါတုိင္း “ငါ၏စိတ္မ်ား ဘယ္အေျခ ေရာက္ေအာင္ ခိုင္မာေနပါလိမ့္မည္နညး္”ဟု စဥ္းစဥ္းစားစား သတိထားကာ အကဲ့ရဲ႕ဒဏ္ကို အရသာခံၾကည့္ပါေလ။
ကဲ့ရဲ႕ရာ၌ မတုန္လူပ္သကဲ့သို႔ ခ်ီးမြမ္းသည့္အခါ၌လည္း သိသိသာသာၾကီး မျပံဳးမိေစဘဲ “အလုပ္ေကာင္း၍ အက်ိဳးရသည္မွာ ဓမၼတာပဲ”ဟု ႏွလံုးသြင္းလ်က္ သန္႔ရွင္းေသာ စိတ္ထားျဖင့္ “အျခားသူမ်ားလည္း ငါ့ကဲ့သို႔ ဂုဏ္ရွိကာ အခ်ီးမြမ္းခံရပါေစ”ဟု အမွ်ေ၀သေဘာျဖင့္ စိတ္မေနာ ေကာင္းသင့္ၾကေပသည္။ (သုခ ဒုကၡတုိ႔သေဘာကား ထင္ရွားျပီ။)
အခ်ဳပ္ကား - ေလာကဓံ ၈-ပါးတြင္ အေကာင္း ၄-ပါးကို “ဣ႒ာရုံ(အလိုရွိအပ္ေသာအာရုံ)” ဟုေခၚသည္။ မေကာင္း ၄-ပါးကို “အနိ႒ာရုံ(အလိုမရွိအပ္ေသာအာရုံ)” ဟုေခၚသည္။ ေရွးေရွးဘ၀မ်ားစြာ သံသရာက ကံေကာင္းကံဆုိး (ကုသိုလ္ အကုသိုလ္) ၂-မ်ိဳးကို ျပဳလာခဲ့ေသာ ငါတုိ႔မွာ ထုိဣ႒ာရုံ အနိ႒ာရုံ အမ်ိဳးစံုႏွင့္ အမွန္ေတြ႕ၾကံဳၾကရေတာ့မည္။
ထိုကဲ့သို႔ ေတြ႕ၾကံဳရာ၌ ထုိဣ႒ာရုံ အနိ႒ာရုံ ေလာကဓံ ေလမုန္တိုင္းကို မိမိ၏ လံု႔လစြမ္း ဉာဏ္စြမ္းတုိ႔ျဖင့္ နည္းလမ္းရွိသမွ် ခုခံကာကြယ္ၾကျပီးလွ်င္ အၾကင္သို႔ေသာ နိဗၺာန္ဆိပ္ကမ္းသို႔ ေမွ်ာ္မွန္းကူးခပ္ရမည္။
ဥပမာ - ပင္လယ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနေသာ မာလိန္မွဴးတုိ႔၌ အခါခပ္သိမ္း ျငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းစြာ ေက်ာ္လြန္ရလိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္။ မၾကာမၾကာပင္ သာမန္လွဳိင္းေလး၊ ျပင္းထန္ေသာလွဳိင္းေလး၊ သေဘာၤာကိုပင္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏုိင္ေသာ လူိင္းေလးမ်ားကို ေတြ႕ၾကံဳရေပသည္။ ထိုသို႔ ေတြ႕ၾကံဳရာ၀ယ္ ကြ်မး္က်င္ေသာ မာလိန္မွဴးတုိ႔မွာ မိမိတုိ႔ လံု႔လစြမ္း၊ ဉာဏ္စြမ္းတုိ႔ျဖင့္ ထုိလူိင္းေလးမ်ားကို ခုခံ၍ မိမိလုိရာ ဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ႏုိင္ၾကသကဲ့သို႔တည္း။
ကတတၱာ နာနာကမၼာနံ,
ဣ႒ာနိေ႒ပိ အာဂေတ။
ေယာနိေသာ တိတၳံ သႏၶာယ,
တေရယ် နာ၀ိေကာ ယထာ။
နာနာကမၼာနံ = ကံေကာင္းကံဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ကို၊
ကတတၱာ = ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာ မကြာထက္ၾကပ္ ျပဳအပ္ခဲ့ေလေသာေၾကာင့္၊
ဣ႒ာနိေ႒ = အေကာင္းအဆုိး အာရုံ ၂-မ်ိဳးသည္၊
အာဂေတပ = အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ေပၚလာခဲ့ပါေသာ္လည္း၊
နာ၀ိေကာ ယထာ = ပင္လယ္ကိုကူး မာလိန္္မွဴးကဲ့သို႔၊
ေယာနိေသာ = သင့္တင့္ေလ်ာ္ကန္ ေတာ္မွန္ထံုးအရ အသံုးက်မည့္ လံု႔လပညာ အလိမၼာျဖင့္၊
တိတၳံ = ဒုကၡမီးစက္ ဆူဆူပြက္သည့္ ဤဘက္ကမ္းမွ စခန္းထဖုိ႔ နန္းမေခမံ ေနရဗဏ္နန္း ဟိုဘက္ကမ္းကို၊
သႏၶာယ = စိတ္စဥ္ေျဖာင့္တန္း ေကာင္းစြာမွန္း၍၊
တေရယ် = ေလာကဓံလူိင္း ေလမုန္တုိင္းေၾကာင့္ မဆုိင္းမလူပ္ ဉာဏ္အားထုတ္လ်က္ သုတ္သုတ္လ်င္စြာ ကူးခပ္ရာသတည္း။
ဤသို႔လွ်င္ ေလာကဓံ ၈-ပါးေၾကာင့္ စိတ္လူပ္ရွားျခင္း မရွိ၊ အရွည္ကို ေျမာ္ျမင္၍ ၾကိဳတင္စီမံေလ့လည္းရွိ။ မိမိစီမံသည့္အတုိင္း အက်ိဳးရွိေအာင္ ၀ီရိယလည္းရွိသူတို႔မွာ ကိုယ္ဆင္းရဲမူ ဒုကၡ၊ စိတ္ဆင္းရဲမူ ေဒါမနႆတုိ႔မွ ကင္းကြာ၍ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာႏွင့္ ပါရမီကုသိုလ္မ်ားကို ၾကိဳးစားျဖည့္က်င့္ကာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္သူ ျဖစ္ပါလိမ့္သတည္း။
“ေလာကဓံေတြ႕ရုိးမုိ႔၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႕ရမယ္။
စိတ္အေန မတုန္လူပ္ေအာင္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ပါ့ကြယ္”
မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္၏ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာမွ
ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ ေလာကဓမၼသုတ္ တရားေတာ္
ျမတ္စြာဘုရား က ေလာကသဘာ၀ကို ရွစ္မ်ိဳးခြဲၿပီး "ေလာကဓမၼသုတ္" မွာ ေဟာထားတာ ...
ဒါ ... ျမန္မာ ပရိသတ္ေတြ ေလာကဓံ ရွစ္မ်ိဳး ဆိုတာကိုေတာ့ လူတိုင္းသိၾကတယ္ ...
ျမတ္စြာဘုရားက -
“ေလာကဓမၼာ ေလာကံအႏုပရိ၀တၱ ႏၱိ” ေဟာဒီေလာကရဲ႕ သဘာ၀တရားေတြ က ေလာကေနာက္ အစဥ္မျပတ္ လိုက္ေနတယ္တဲ့ ...
တစ္ခါ အျပန္အားျဖင့္ -
“ေလာေကာ စ ေလာကဓေမၼ အႏုပရိ၀တၱတိ” ေလာက, ကလည္း၊ ေလာက သဘာ၀ေနာက္ အၿမဲ လိုက္ေနတယ္လို႔၊ ေလာကသားနဲ႔ ေဟာဒီေလာကရဲ႕ သဘာ၀ေတြဟာ အျပန္ အလွန္ဆက္သြယ္ေန တယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုေျပာတာေနာ္ ...
အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္ေနတယ္ .....။
"ေလာက"ကို ပါဠိစာေပမွာ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသေလာက လို႔ (၃)မ်ိဳး ခြဲတယ္ ...
"သတၱေလာက" ဆိုတာ သတၱ၀ါေတြအားလံုးကို ရည္ညႊန္းၿပီးေျပာတဲ့စကားးး
"သခၤါရေလာက" ဆိုတာ သက္ရွိသက္မဲ့အားလံုး ျခံဳၿပီးေခၚတာ ...
အေၾကာင္းတရားေတြက ဖန္တီးျပဳလုပ္ထားလို႔၊ အေၾကာင္းတရား ေတြေပၚမွာ မွီတည္ၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ အရာ မွန္သမွ် သခၤါရေလာက ...
"ၾသကာသေလာက" ဆိုတာသက္ရွိသတၱ၀ါ ေတြ၊ သက္မဲ့အရာေတြ တည္ရွိရာဘံုျဖစ္တယ္ ...
သတၱေလာက...သခၤါရေလာက...ၾသကာသေလာက ဒီေလာက (၃)မ်ိဳးထဲမွာအခု ေလာကဓမၼသုတ္ မွာသံုးထားတဲ့ ေလာက,က သတၱေလာက- သက္ရွိသတၱ၀ါေတြကို ရည္ညႊန္းၿပီးေျပာတယ္လို႔ ဒီလို မွတ္ရမယ္ ...
သက္ရွိသတၱ၀ါေတြ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ ရွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ ...
အဲဒီ (ရွစ္မ်ိဳး)က ဘာတုန္းဆိုရင္ -
၁။ “လာေဘာ” ကိုယ္လိုခ်င္တာ ရတယ္ ...
၂။ “အလာေဘာ” ကိုယ္လိုခ်င္တာ မရဘူးးး
၃။ “ယေသာ” အျခံအရံရွိတယ္ (သို႔) ေက်ာ္ေစာထင္ရွားတယ္...
၄။ “အယေသာ” အျခံအရံကင္းမဲ့တယ္၊ မေက်ာ္ေစာဘူးးး
၅။ “နိႏၵာ” ကဲ့ရဲ႕မႈကိုခံရတယ္ ...
၆။ “ပသံသာ” ခ်ီးမြမ္းခံရတယ္ ...
၇။ “သုခ” ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာတယ္ ... အဆင္ေျပတယ္ ...
၈။ “ဒုကၡ” ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး မခ်မ္းသာဘူး ... ဆင္းရဲတယ္ အဆင္မေျပဘူးးး
ေဟာ အားလံုးေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေလာကဓံရွစ္မ်ိဳး တဲ့ ...
ေလာကမွာ သတၱ၀ါ ေတြၾကံဳ ေတြ႔ေန ရတဲ့ လူသားေတြ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ သဘာ၀ရွစ္မ်ိဳးရွိတယ္လို႔ ဒီလိုေျပာတာေနာ္။
အဲဒီ သဘာ၀ရွစ္မ်ိဳးသည္ သတၱေလာကနဲ႔ အၿမဲတမ္း ဆက္သြယ္ေနတယ္၊ သတၱေလာက, ကလည္း အဲဒီ ရွစ္မ်ိဳးနဲ႕ အၿမဲတမ္း ဆက္သြယ္မႈ ရွိေနတယ္တဲ့ ...
အဲဒီလို အၿမဲတမ္း ဆက္သြယ္မႈရွိေနတဲ့၊မတည္ျငိမ္ တဲ့ အေနအထားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ စိတ္ဓာတ္ တည္ၿငိမ္မႈ ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔က အလုပ္ပဲေနာ္ ...
ေလာကထဲမွာ ေနထိုင္တာျဖစ္ေတာ့ ေလာကဓံရွစ္မ်ိဳးက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လူေတြႀကံဳေတြ႔မွာပဲ ...
မႀကံဳ ေတြ႔တဲ့လူ မရွိဘူးးး
ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးလည္း ေလာကဓံနဲ႔ ႀကံဳရတာပဲ ...
အရွင္သာရိပုတၱရာ, အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ စတဲ့ ရဟႏၱာေတြလည္း ေလာကဓံနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရတာပဲ ...
မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္၊မည္သည့္သတၱ၀ါျဖစ္ေစ၊ ေလာကထဲမွာေနရင္ ေလာကရဲ႕သဘာ၀နဲ႔ဆက္စပ္ေနမွာပဲလို႔ ေျပာတာေနာ္ ...
အဲဒီလို ဆက္စပ္ေနတဲ့အခါမွာ မဆက္စပ္ရေအာင္ လုပ္လို႔မရဘူးးး
ရပါ့မလား ???
ေအး .... ေလာကရဲ႕ သဘာ၀ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔ မရဘူးးး
ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာ ဘာတုန္းဆုိရင္ ႀကံ့ခိုင္တဲ့ စိတ္ထားရွိေအာင္ လုပ္ဖို႔ပဲ ...
ဒါ ကိုယ္လုပ္လို႔ ရတာပဲ ... အဲဒီေတာ့ ကုိယ္လုပ္လို႔ ရတာကို လုပ္ရမယ္လို႔ဆုိလိုတယ္ ...။
(ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ နႏၵမာလာဘိ၀ံသ)
~~~ ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္စင္အေပါင္း က်န္းမာရႊင္လန္း ျငိမ္းေအးႏိုင္ၾက ပါေစ ~~~
original creator - ႏွလုံးသား၏ ဓမၼသံစဥ္
Tuesday 20 September 2016
သီလဝႏၲသုတ္
☆ အခါတပါး အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္မဟာေကာ႒ိကတို႔ဟာ ဗာရာဏသီျပည္ မိဂဒါဝုန္ေတာမွာ သီတင္းသံုး စံေနေတာ္မူၾကတယ္။
တစ္ခုေသာာ ညခ်မ္းမွာ အရွင္ေကာ႒ိကဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာထံ ႂကြသြားျပီး ဒီလို တရားေဆြးေႏြးၾကပါသတဲ့။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ ငါ့ရွင္ သာရိပုတၱရာ...သီလရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါေသးသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ သီလရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔ကို မျမဲဟူ၍, ဆင္းရဲဟူ၍, ေရာဂါဟူ၍, အနာဟူ၍, ေျငာင့္ဟူ၍, ပင္ပန္းမႈဟူ၍, နာက်င္မႈဟူ၍, သူစိမ္းျပင္ပဟူ၍, အပ်က္တရားဟူ၍, ဆိတ္သုဥ္းေသာတရားဟူ၍, အတၱမရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါတယ္၊ ဤတရားတို႔ကို ဤသို႔ ႏွလံုးသြင္းခဲ့လွ်င္ ေသာတာပန္ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးေတာ့ေကာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါေသးသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ ေသာတပန္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔ကိုပဲ မျမဲစေသာအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါတယ္၊
ဤသို႔ ႏွလံုးသြင္းခဲ့လွ်င္ ေသာတာပန္ဟာ သကဒါဂါမ္အျဖစ္ကို ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ သကဒါဂါမ္ကေကာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါေသးသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ သကဒါဂါမ္ဟာလည္း ဤခႏၶာငါးပါးကိုပဲ မျမဲစေသာအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါတယ္၊ ဤလိုႏွလံုးသြင္းလွ်င္ အနာဂါမ္အျဖစ္ ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ ႏို႔ အနာဂါမ္ကေကာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ အနာဂါမ္လည္း ခႏၶာငါးပါးတို႔ကို မျမဲစေသာအားျဖင့္ပဲ ႏွလံုးသြင္းရပါမယ္။ ဤလို ႏွလံုးသြင္းလွ်င္ ရဟႏၲာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ ရဟႏၲာကေကာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ ရဟႏၲာကလည္း ဤခႏၶာငါးပါးတို႔ကိုပဲ မျမဲစေသာအားျဖင့္ ႏွလံုသြင္းအပ္ပါတယ္၊
သို႔ေသာ္ရဟႏၲာမွာ ေနာက္ထပ္ျပဳဖို႔ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ရဟန္းကိစၥဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ျပဳျပီးတဲ့ တရားကိုလည္း ထပ္ျပဳဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး၊
ဒါေပမယ့္ မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရဖို႔ သတိသမၸဇဥ္ျဖစ္ဖိုႊအတြက္သာ ႏွလံုးသြင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
☆ ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ သီလဝႏၲသုတ္ကလာတဲ့ ဤေမးေျဖခန္းကို ေထာက္ရႈလို႔ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးေနာက္ ျဖည့္က်င့္ရမည့္ တရားကေတာ့ အထူးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊
မူလ က်င့္ျပီးတရားကိုပဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖည့္က်င့္ႏွလံုးသြင္းရံုသာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္ဘဝမွာ အေရးၾကီးေနတာက ေသာတာပန္ျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။
ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးလွ်င္ ေနာင္ အဆင့္ဆင့္အတြက္ကေတာ့ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ လာမွာမို႔ အေရးတၾကီး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
¤ ထီးခ်ိဳင့္ျမိဳ႕တည္ေတာဆရာေတာ္ ¤
တစ္ခုေသာာ ညခ်မ္းမွာ အရွင္ေကာ႒ိကဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာထံ ႂကြသြားျပီး ဒီလို တရားေဆြးေႏြးၾကပါသတဲ့။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ ငါ့ရွင္ သာရိပုတၱရာ...သီလရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါေသးသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ သီလရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔ကို မျမဲဟူ၍, ဆင္းရဲဟူ၍, ေရာဂါဟူ၍, အနာဟူ၍, ေျငာင့္ဟူ၍, ပင္ပန္းမႈဟူ၍, နာက်င္မႈဟူ၍, သူစိမ္းျပင္ပဟူ၍, အပ်က္တရားဟူ၍, ဆိတ္သုဥ္းေသာတရားဟူ၍, အတၱမရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါတယ္၊ ဤတရားတို႔ကို ဤသို႔ ႏွလံုးသြင္းခဲ့လွ်င္ ေသာတာပန္ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးေတာ့ေကာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါေသးသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ ေသာတပန္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔ကိုပဲ မျမဲစေသာအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါတယ္၊
ဤသို႔ ႏွလံုးသြင္းခဲ့လွ်င္ ေသာတာပန္ဟာ သကဒါဂါမ္အျဖစ္ကို ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ သကဒါဂါမ္ကေကာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါေသးသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ သကဒါဂါမ္ဟာလည္း ဤခႏၶာငါးပါးကိုပဲ မျမဲစေသာအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါတယ္၊ ဤလိုႏွလံုးသြင္းလွ်င္ အနာဂါမ္အျဖစ္ ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ ႏို႔ အနာဂါမ္ကေကာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ အနာဂါမ္လည္း ခႏၶာငါးပါးတို႔ကို မျမဲစေသာအားျဖင့္ပဲ ႏွလံုးသြင္းရပါမယ္။ ဤလို ႏွလံုးသြင္းလွ်င္ ရဟႏၲာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အရွင္ေကာ႒ိက ။ ရဟႏၲာကေကာ ဘယ္တရားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါသလဲ။
အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ ရဟႏၲာကလည္း ဤခႏၶာငါးပါးတို႔ကိုပဲ မျမဲစေသာအားျဖင့္ ႏွလံုသြင္းအပ္ပါတယ္၊
သို႔ေသာ္ရဟႏၲာမွာ ေနာက္ထပ္ျပဳဖို႔ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ရဟန္းကိစၥဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ျပဳျပီးတဲ့ တရားကိုလည္း ထပ္ျပဳဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး၊
ဒါေပမယ့္ မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရဖို႔ သတိသမၸဇဥ္ျဖစ္ဖိုႊအတြက္သာ ႏွလံုးသြင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
☆ ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ သီလဝႏၲသုတ္ကလာတဲ့ ဤေမးေျဖခန္းကို ေထာက္ရႈလို႔ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးေနာက္ ျဖည့္က်င့္ရမည့္ တရားကေတာ့ အထူးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊
မူလ က်င့္ျပီးတရားကိုပဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖည့္က်င့္ႏွလံုးသြင္းရံုသာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္ဘဝမွာ အေရးၾကီးေနတာက ေသာတာပန္ျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။
ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးလွ်င္ ေနာင္ အဆင့္ဆင့္အတြက္ကေတာ့ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ လာမွာမို႔ အေရးတၾကီး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
¤ ထီးခ်ိဳင့္ျမိဳ႕တည္ေတာဆရာေတာ္ ¤
ဥပုသ္သီလ ဆိုသည္မွာ
ညစာ ဘာလို ့မစားရသလဲ..။
တဏွာနည္းေအာင္လို ့ဗ်။ မနက္စားတဲ့ အစာဟာ တစ္ေန ့လုပ္တဲ့ အားနဲ ့အတူတူ။ တို ့ရဟန္းမွာ တစ္ထပ္နဲ ့ တစ္ေန ့စာကို စားရပါတယ္။
ပိုစားရင္ သူက သုတ္ေသြးဘက္ကို သြားတာ။
ဒီမနက္စားတဲ့အစာသည္ တစ္ေန ့တာ လူသားလုပ္ဖို ့ တာ၀န္ျပီးျပီ။
ညစားတာက အဲဒါ တစ္ညလံုး ဘိန္းျဖဴခ်က္သလိုကို အိပ္ျပီးေတာ့ အစာခ်က္တာ။
ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီကို ပို ့ေပးရတဲ့ဟာ..ညစာက။ ဒါမို ့ ရဟန္းက ညစာမစားရတာ။
အဲဒီကကို သုတ္ေသြးကို သိုေလွာင္မွာစိုးလို ့။ တို ့အားထုတ္သာရုံ မနက္ပဲ စားရတယ္။
အဲေတာ့ ၀ိကာလ ေဘာဇနာ ..ညစာ ဘာလို ့မစားရတာလဲ.. တဏွာနည္းေအာင္လို ့။
သူသည္ ဘယ္သူ ့အတြက္တုန္း ... အျဗဟၼစရိယာ သိကၡာပုဒ္ရဲ ့က်ားကန္ဗ်။
အျဗဟၼစာရီဆိုတာ မျမတ္ေသာ ေမထုန္အက်င့္ကို က်င့္တာ မဟုတ္ဘူးလား။
ကာေမသုမိစၧာစာရက သူမ်ားလင္ သူမ်ားကာမပိုင္ေတြနဲ ့ သြားျပီးက်ဴးလြန္တာ။
အျဗဟၼ ဆိုတာ ကိုယ့္လင္ ကိုယ့္မယားနဲ ့က်ဴးလြန္တာကို ေျပာတာ။
ဒါမျမတ္တဲ ့ေမထုန္.. မျမတ္တာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာသိ။
အဲဒါက ဒီ ညစာစားလို ့ရာဂထၾကြေနရင္ ကိုယ့္နားမွာရွိတာ အၾကင္လင္မယား၊ ထျပီးအခုက်ဴးလြန္ အခုရတာပဲ။
က်ဴးလြန္လြယ္လို ့ ဒါေၾကာင့္မို ့အစာႏႈတ္ထားရတယ္ ဒီကေန ့။ တဏွာနည္းေအာင္လို ့။
ျပီးေတာ့ ကိစၥနည္းေအာင္လို ့။ ခံစစ္ကေန ထိုးစစ္လုပ္ခ်င္တာမလား.. ကိစၥနည္းေအာင္လုိ ့။
ျပီးေတာ့ အအိပ္နည္းေအာင္။
ညစာမစားရတာ ေဟာဒီ သံုးခ်က္ေၾကာင့္။
ညစာေတာ့ မစားဘူး.. ဆာဆာနဲ ့ေပအိပ္ရင္ ဘာထူးတုန္း။
အဲေတာ့ အျဗဟၼစရိယ မျမတ္တဲ့ေမထုန္ကို က်င့္မွာစိုးလို ့ ေဟာဒီ တဏွာနည္းေအာင္
၀ိကာလ ေဘာဇနာကို ပယ္ရတယ္။
ယူေနက် ငါးပါးထဲကေန နံပါတ္သံုးမွာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လို့ေနာက္မွာ သံုးခုတိုးရတာ။
နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ .ကျခင္း သီဆိုျခင္း ခ်စ္ေၾကာင္းၾကိဳက္ေၾကာင္းဖြဲ ့ႏြဲ ့ထားတာေတြ...
အဲဒါလည္း တပ္မက္ျခင္းရဲ ့အေၾကာင္းျဖစ္လို ့တဏွာထၾကြမွာ စိုးလို ့ပါ။ အျဗဟၼ ထိန္းတာပါပဲ။
ဥစၥာ သယန မဟာ သယနာ .. ျမင့္တဲ့ ျမတ္တဲ့ ေနရာမွာ မေနရဘူး..။
ဆိုဖာတို ့ ေမြ ့ယာတို ့ အိကနဲ ျငိမ့္ကနဲ .. ရာဂထမွာေပါ့။ ျမင့္တဲ့ေနရာ ေနေတာ့
မာန တက္မွေပါ့။ ဒင္းတို ့ငါနဲ ့တူလို ့လားဆိုတာ ျဖစ္မွာေပါ့ ။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီကေန ့ဥပုသ္ယူရင္ ပလႅင္ေပၚမတက္ေတာ့ဘူး။
ဥပုသ္ေဆာင္ ၾကမ္းျပင္မွာ ဘုရင္က သြားေနေတာ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ ျမင့္တဲ့ေနရာ မေနရဘူး.. မာနတက္မွာစိုးလို ့။
ျမတ္တဲ့ ေနရာ မေနရဘူး.. တဏွာထမွစိုးလို ့။ အဲေတာ့ က်န္တဲ့သုံးပုဒ္က
ကာေမသု မိစၧာစာရ မွာလဲတဲ့ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္အတြက္ က်ားကန္ယူရတာခ်ည္းပဲ။
ေန ့တိုင္းေတာ့ ကာေမသု မစၧာစာရ မေရွာင္ဘူးလားဗ်..
ဒီကေန ့ေတာ့ အျဗဟၼစရိယ မေရွာင္ၾကဥ္ဘူးလားဗ်။
ျပီးေတာ့ ေန ့တိုင္း ငါးပါးက်ေတာ့ သီလ ေနာ္။ ငါးပါးသီလ ဗ်။
ဒီကေန ့ေတာ့ ဥပုသ္ေတာ္သီလဗ်။ ဥပုသ္နဲ ့တြဲတယ္ဗ်။
အဲေတာ့ ဒီေန ့ဟာ ရုိးရုိးသီလလား၊
ဥပုသ္ေတာ္ သီလလား.. ဥပုသ္ေတာ္ သီလဗ်။
ဥပုသ္ေတာ္သီလမို ့ အျဗဟၼ ကို ေရွာင္ရတာ။
အျဗဟၼ ေရွာင္တဲ့အတြက္ ေနာက္သံုးခု ထပ္တုိးရတာဗ်။
ဒီကေန ့ ဘာသီလတုန္း ... ဥပုသ္ေတာ္ သီလ။
ေန ့တိုင္းငါးပါးသီလ .. ဒီကေန ့ ဥပုသ္နဲ ့သီလ တြဲတယ္။
အဲေတာ့ ဘယ္နယ္တုန္း.. သီလေစာင့္ရုံပဲလား.. ဥပုသ္ေကာ ယူမွာလား။
ဥပုသ္က ဘယ္သြားယူမတုန္း.. ေရွာင္ၾကဥ္တာ သီလဗ်...။
သီလက ကိုယ္နဲ ့ႏႈတ္နဲ ့ကို တာ၀န္ယူတယ္..
ဥပုသ္က စိတ္ကို တာ၀န္ယူတာဗ်။
ဥပုသ္က စိတ္နဲ ့ဆိုင္တယ္။ အာရုံကင္းဆိတ္ျပီး
ေနထိုင္တာကို ဥပုသ္လို ့ေခၚတယ္။
မ်က္စိရွိျမင္မွာပဲ ... ဘာလဲလို ့ အာရုံေနာက္ပါသြားရင္ ထြက္ျပီ ဥပုသ္။
နားၾကားလိုက္တယ္ ၾကားတာ ၾကားတာနဲ ့ျပီးရမယ္။
အာရုံေနာက္ စိတ္မပါေစနဲ ့။
အာရုံမခံစားရဘူးေပါ ့ အေကာင္းပဲ အဆိုးပဲ
အာရုံေနာက္ မခံစားရဘူး။
မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ ဆိုတာ စိတ္ရဲ ့ထြက္ေပါက္ေတြမဟုတ္လား..။
အဲေတာ့ မ်က္စိကျမင္တဲ့ အခ်ိန္ သတိ မ်က္စိမွာ အေစာင့္ခ်ထား။
နားကၾကားတဲ့အခ်ိန္ သတိ နားမွာ အေစာင့္ခ်ထား.ရမယ္.။
အဲဒါ ဥပုသ္ေစာင့္တာ .. စိတ္ လံုေအာင္ေစာင့္တာ။ နံရင္ ႏွာေခါင္းထိပ္..။
စားရင္ လွ်ာထိပ္ အာထိပ္..၊ ထိရင္လည္း သူထိတဲ့ေနရာေလးကို တို ့က
သတိ နဲ ့အေစာင့္ခ်ရမွာ။ အဲဒါ အာရုံလံုေအာင္ေစာင့္ ဥပုသ္ေစာင့္တာ။
ကိေလသာ .. အေတြးကလာတာ ..တျခားကလာတာ မဟုတ္ဘူး။
သတိမလြတ္လို ့ရွိရင္ ဘာမွတ္မွတ္ ဓမၼံသရဏံ ဂစၧာမိပဲ။
အာရုံလံုလိုက္ရင္ ၾကက္သတ္ဖို ့၀က္သတ္ဖို ့ရွိေသးလား..
မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်။ အလိုလို သီလလံုသြားတယ္။
ဆိုင္ရာတံခါးေပါက္က သတိနဲ ့ေစာင့္တာ၊
အဲဒါ အာရုံလံုေအာင္ေစာင့္တာ။
ကုိုယ္ထဲက စိတ္ အာရုံေနာက္ မပါေစရဘူး၊
အာရုံေနာက္က ကပ္ေျမွာင္လိုက္လာတဲ့
ကိေလသာ ကုိယ့္စိတ္ထဲမ၀င္ရဘူး။
ၾကားက ေစာင့္ရမယ္။ အဲဒါ ဥပုသ္ေစာင့္တာ။
ဥပုသ္ေစာင့္ရင္ ပါရမီတက္တယ္။
သီလကေတာ့ လြယ္တယ္ဗ်.. ကိုယ္နဲ ့ႏႈတ္ပဲေစာင့္တာ..။
သီလေလာက္နဲ ့ ခါးေတာင္းက်ိဳက္မေနၾကနဲ ့။ ဥပုသ္ရမွ ဗ်။
ေဟာဒီ သီလဟာ နတ္ျပည္သြားတဲ ့ေစာင္းတန္း၊ နိဗၺာန္ရဲ ့တံခါး၀။
သီလနဲ ့တူတာ ဘာမွမရွိဘူးလို ့ ဘုရားကေဟာတာ။
ဒါန နဲ ့သီလ ဒီတိုင္းေျပာတာ..။ တကယ္လို ့ တို ့သီလေတာ့ ယူပါတယ္။
အာရုံလံုေအာင္ ဥပုသ္မေစာင့္ရင္ သီလေတာ့ ျဖစ္မယ္.. နတ္ျပည္တက္ခ်င္တက္မယ္၊
နိဗၺာန္တံခါး၀ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္ဘူး၊ ပါရမီ မျဖစ္ေတာ့လို ့။
သီလေတာ့ျဖင့္ ကုိယ္နဲ ့ႏႈတ္နဲ ့လံုပါတယ္..
စိတ္မွမလံုလို ့ အာရုံမွ မလံုရင္
ဥပုသ္မေစာင့္ရင္ ပါရမီမျဖစ္ႏိုင္ဘူး..
ခင္ဗ်ားတို ့ နတ္ျပည္ေတာ့ ေရာက္ခ်င္ေရာက္မယ္၊
နိဗၺာန္တံခါး၀မဟုတ္။ အဲေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္တုန္း .. နတ္ျပည္ေလာက္ပဲလား။
မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး
(သရဏဂံု ဥပုသ္ေတာ္ႏွင့္ သီလရွင္းတမ္းတရားေတာ္မွ ေ၀မွ်ပါသည္။)
တဏွာနည္းေအာင္လို ့ဗ်။ မနက္စားတဲ့ အစာဟာ တစ္ေန ့လုပ္တဲ့ အားနဲ ့အတူတူ။ တို ့ရဟန္းမွာ တစ္ထပ္နဲ ့ တစ္ေန ့စာကို စားရပါတယ္။
ပိုစားရင္ သူက သုတ္ေသြးဘက္ကို သြားတာ။
ဒီမနက္စားတဲ့အစာသည္ တစ္ေန ့တာ လူသားလုပ္ဖို ့ တာ၀န္ျပီးျပီ။
ညစားတာက အဲဒါ တစ္ညလံုး ဘိန္းျဖဴခ်က္သလိုကို အိပ္ျပီးေတာ့ အစာခ်က္တာ။
ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီကို ပို ့ေပးရတဲ့ဟာ..ညစာက။ ဒါမို ့ ရဟန္းက ညစာမစားရတာ။
အဲဒီကကို သုတ္ေသြးကို သိုေလွာင္မွာစိုးလို ့။ တို ့အားထုတ္သာရုံ မနက္ပဲ စားရတယ္။
အဲေတာ့ ၀ိကာလ ေဘာဇနာ ..ညစာ ဘာလို ့မစားရတာလဲ.. တဏွာနည္းေအာင္လို ့။
သူသည္ ဘယ္သူ ့အတြက္တုန္း ... အျဗဟၼစရိယာ သိကၡာပုဒ္ရဲ ့က်ားကန္ဗ်။
အျဗဟၼစာရီဆိုတာ မျမတ္ေသာ ေမထုန္အက်င့္ကို က်င့္တာ မဟုတ္ဘူးလား။
ကာေမသုမိစၧာစာရက သူမ်ားလင္ သူမ်ားကာမပိုင္ေတြနဲ ့ သြားျပီးက်ဴးလြန္တာ။
အျဗဟၼ ဆိုတာ ကိုယ့္လင္ ကိုယ့္မယားနဲ ့က်ဴးလြန္တာကို ေျပာတာ။
ဒါမျမတ္တဲ ့ေမထုန္.. မျမတ္တာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာသိ။
အဲဒါက ဒီ ညစာစားလို ့ရာဂထၾကြေနရင္ ကိုယ့္နားမွာရွိတာ အၾကင္လင္မယား၊ ထျပီးအခုက်ဴးလြန္ အခုရတာပဲ။
က်ဴးလြန္လြယ္လို ့ ဒါေၾကာင့္မို ့အစာႏႈတ္ထားရတယ္ ဒီကေန ့။ တဏွာနည္းေအာင္လို ့။
ျပီးေတာ့ ကိစၥနည္းေအာင္လို ့။ ခံစစ္ကေန ထိုးစစ္လုပ္ခ်င္တာမလား.. ကိစၥနည္းေအာင္လုိ ့။
ျပီးေတာ့ အအိပ္နည္းေအာင္။
ညစာမစားရတာ ေဟာဒီ သံုးခ်က္ေၾကာင့္။
ညစာေတာ့ မစားဘူး.. ဆာဆာနဲ ့ေပအိပ္ရင္ ဘာထူးတုန္း။
အဲေတာ့ အျဗဟၼစရိယ မျမတ္တဲ့ေမထုန္ကို က်င့္မွာစိုးလို ့ ေဟာဒီ တဏွာနည္းေအာင္
၀ိကာလ ေဘာဇနာကို ပယ္ရတယ္။
ယူေနက် ငါးပါးထဲကေန နံပါတ္သံုးမွာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လို့ေနာက္မွာ သံုးခုတိုးရတာ။
နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ .ကျခင္း သီဆိုျခင္း ခ်စ္ေၾကာင္းၾကိဳက္ေၾကာင္းဖြဲ ့ႏြဲ ့ထားတာေတြ...
အဲဒါလည္း တပ္မက္ျခင္းရဲ ့အေၾကာင္းျဖစ္လို ့တဏွာထၾကြမွာ စိုးလို ့ပါ။ အျဗဟၼ ထိန္းတာပါပဲ။
ဥစၥာ သယန မဟာ သယနာ .. ျမင့္တဲ့ ျမတ္တဲ့ ေနရာမွာ မေနရဘူး..။
ဆိုဖာတို ့ ေမြ ့ယာတို ့ အိကနဲ ျငိမ့္ကနဲ .. ရာဂထမွာေပါ့။ ျမင့္တဲ့ေနရာ ေနေတာ့
မာန တက္မွေပါ့။ ဒင္းတို ့ငါနဲ ့တူလို ့လားဆိုတာ ျဖစ္မွာေပါ့ ။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီကေန ့ဥပုသ္ယူရင္ ပလႅင္ေပၚမတက္ေတာ့ဘူး။
ဥပုသ္ေဆာင္ ၾကမ္းျပင္မွာ ဘုရင္က သြားေနေတာ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ ျမင့္တဲ့ေနရာ မေနရဘူး.. မာနတက္မွာစိုးလို ့။
ျမတ္တဲ့ ေနရာ မေနရဘူး.. တဏွာထမွစိုးလို ့။ အဲေတာ့ က်န္တဲ့သုံးပုဒ္က
ကာေမသု မိစၧာစာရ မွာလဲတဲ့ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္အတြက္ က်ားကန္ယူရတာခ်ည္းပဲ။
ေန ့တိုင္းေတာ့ ကာေမသု မစၧာစာရ မေရွာင္ဘူးလားဗ်..
ဒီကေန ့ေတာ့ အျဗဟၼစရိယ မေရွာင္ၾကဥ္ဘူးလားဗ်။
ျပီးေတာ့ ေန ့တိုင္း ငါးပါးက်ေတာ့ သီလ ေနာ္။ ငါးပါးသီလ ဗ်။
ဒီကေန ့ေတာ့ ဥပုသ္ေတာ္သီလဗ်။ ဥပုသ္နဲ ့တြဲတယ္ဗ်။
အဲေတာ့ ဒီေန ့ဟာ ရုိးရုိးသီလလား၊
ဥပုသ္ေတာ္ သီလလား.. ဥပုသ္ေတာ္ သီလဗ်။
ဥပုသ္ေတာ္သီလမို ့ အျဗဟၼ ကို ေရွာင္ရတာ။
အျဗဟၼ ေရွာင္တဲ့အတြက္ ေနာက္သံုးခု ထပ္တုိးရတာဗ်။
ဒီကေန ့ ဘာသီလတုန္း ... ဥပုသ္ေတာ္ သီလ။
ေန ့တိုင္းငါးပါးသီလ .. ဒီကေန ့ ဥပုသ္နဲ ့သီလ တြဲတယ္။
အဲေတာ့ ဘယ္နယ္တုန္း.. သီလေစာင့္ရုံပဲလား.. ဥပုသ္ေကာ ယူမွာလား။
ဥပုသ္က ဘယ္သြားယူမတုန္း.. ေရွာင္ၾကဥ္တာ သီလဗ်...။
သီလက ကိုယ္နဲ ့ႏႈတ္နဲ ့ကို တာ၀န္ယူတယ္..
ဥပုသ္က စိတ္ကို တာ၀န္ယူတာဗ်။
ဥပုသ္က စိတ္နဲ ့ဆိုင္တယ္။ အာရုံကင္းဆိတ္ျပီး
ေနထိုင္တာကို ဥပုသ္လို ့ေခၚတယ္။
မ်က္စိရွိျမင္မွာပဲ ... ဘာလဲလို ့ အာရုံေနာက္ပါသြားရင္ ထြက္ျပီ ဥပုသ္။
နားၾကားလိုက္တယ္ ၾကားတာ ၾကားတာနဲ ့ျပီးရမယ္။
အာရုံေနာက္ စိတ္မပါေစနဲ ့။
အာရုံမခံစားရဘူးေပါ ့ အေကာင္းပဲ အဆိုးပဲ
အာရုံေနာက္ မခံစားရဘူး။
မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ ဆိုတာ စိတ္ရဲ ့ထြက္ေပါက္ေတြမဟုတ္လား..။
အဲေတာ့ မ်က္စိကျမင္တဲ့ အခ်ိန္ သတိ မ်က္စိမွာ အေစာင့္ခ်ထား။
နားကၾကားတဲ့အခ်ိန္ သတိ နားမွာ အေစာင့္ခ်ထား.ရမယ္.။
အဲဒါ ဥပုသ္ေစာင့္တာ .. စိတ္ လံုေအာင္ေစာင့္တာ။ နံရင္ ႏွာေခါင္းထိပ္..။
စားရင္ လွ်ာထိပ္ အာထိပ္..၊ ထိရင္လည္း သူထိတဲ့ေနရာေလးကို တို ့က
သတိ နဲ ့အေစာင့္ခ်ရမွာ။ အဲဒါ အာရုံလံုေအာင္ေစာင့္ ဥပုသ္ေစာင့္တာ။
ကိေလသာ .. အေတြးကလာတာ ..တျခားကလာတာ မဟုတ္ဘူး။
သတိမလြတ္လို ့ရွိရင္ ဘာမွတ္မွတ္ ဓမၼံသရဏံ ဂစၧာမိပဲ။
အာရုံလံုလိုက္ရင္ ၾကက္သတ္ဖို ့၀က္သတ္ဖို ့ရွိေသးလား..
မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်။ အလိုလို သီလလံုသြားတယ္။
ဆိုင္ရာတံခါးေပါက္က သတိနဲ ့ေစာင့္တာ၊
အဲဒါ အာရုံလံုေအာင္ေစာင့္တာ။
ကုိုယ္ထဲက စိတ္ အာရုံေနာက္ မပါေစရဘူး၊
အာရုံေနာက္က ကပ္ေျမွာင္လိုက္လာတဲ့
ကိေလသာ ကုိယ့္စိတ္ထဲမ၀င္ရဘူး။
ၾကားက ေစာင့္ရမယ္။ အဲဒါ ဥပုသ္ေစာင့္တာ။
ဥပုသ္ေစာင့္ရင္ ပါရမီတက္တယ္။
သီလကေတာ့ လြယ္တယ္ဗ်.. ကိုယ္နဲ ့ႏႈတ္ပဲေစာင့္တာ..။
သီလေလာက္နဲ ့ ခါးေတာင္းက်ိဳက္မေနၾကနဲ ့။ ဥပုသ္ရမွ ဗ်။
ေဟာဒီ သီလဟာ နတ္ျပည္သြားတဲ ့ေစာင္းတန္း၊ နိဗၺာန္ရဲ ့တံခါး၀။
သီလနဲ ့တူတာ ဘာမွမရွိဘူးလို ့ ဘုရားကေဟာတာ။
ဒါန နဲ ့သီလ ဒီတိုင္းေျပာတာ..။ တကယ္လို ့ တို ့သီလေတာ့ ယူပါတယ္။
အာရုံလံုေအာင္ ဥပုသ္မေစာင့္ရင္ သီလေတာ့ ျဖစ္မယ္.. နတ္ျပည္တက္ခ်င္တက္မယ္၊
နိဗၺာန္တံခါး၀ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္ဘူး၊ ပါရမီ မျဖစ္ေတာ့လို ့။
သီလေတာ့ျဖင့္ ကုိယ္နဲ ့ႏႈတ္နဲ ့လံုပါတယ္..
စိတ္မွမလံုလို ့ အာရုံမွ မလံုရင္
ဥပုသ္မေစာင့္ရင္ ပါရမီမျဖစ္ႏိုင္ဘူး..
ခင္ဗ်ားတို ့ နတ္ျပည္ေတာ့ ေရာက္ခ်င္ေရာက္မယ္၊
နိဗၺာန္တံခါး၀မဟုတ္။ အဲေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္တုန္း .. နတ္ျပည္ေလာက္ပဲလား။
မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး
(သရဏဂံု ဥပုသ္ေတာ္ႏွင့္ သီလရွင္းတမ္းတရားေတာ္မွ ေ၀မွ်ပါသည္။)
Sunday 18 September 2016
ျမင့္ျမတ္သူမ်ား၏ စနစ္က်ေသာ ဒါနလုပ္ငန္း
ဒါန ဟူသည္ ေပးကမ္းျခင္း ျဖစ္၏။ ေပးကမ္းျခင္း၌ ႐ိုေသေသာ အျခင္းအရာ ပါေသာအခါ ထို ေပးကမ္းျခင္းကို ျမန္မာေဝါဟာျဖင့္ စကားေျပာင္း၍သံုးရလွ်င္ လွဴဒါန္း ျခင္းဟုလည္းေကာင္း၊ ခ်ီးေျမႇာက္ ေထာက္ပံ့ျခင္းဟု လည္းေကာင္း သံုးစြဲၾကေလသည္။
မည္သို႔ျဖစ္ေစ ေပးကမ္းျခင္း ဒါနလုပ္ငန္းကို လုပ္ရာတြင္ လုပ္ရပ္ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ မ်ားစြာအေရးႀကီး၏။ ဒါန လုပ္ငန္း၏လုပ္ရပ္ပိုင္းအရ အျခားသူအား ေပးကမ္းျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ရည္ရြယ္ခ်က္အရ မိမိအက်ိဳးရရွိေရး ကို ဦးတည္ေသာအခါ လုပ္ရပ္ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ တစ္ထပ္တည္း မက်ေခ်။
အမွန္အားျဖင့္ လုပ္ရပ္ေရာ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ တစ္ထပ္တည္း တစ္သားတည္း က်မည္ ဆိုပါက ဤကမၻာေလာက၌ ထိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးေလာက္ အက်ိဳးအာနိသင္ႀကီးမား ေသာလုပ္ငန္းဟူ၍ မရွိႏိုင္ေကာင္း။ လုပ္ရပ္ကလည္း မွန္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ေကာင္းသည့္အခါ ႏွစ္ပါးစံုေသာအာနိသင္တို႔ေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားသည္ အတိုင္းအဆ မရွိႏိုင္။ ခ်ဲ႕၍ဆိုရလွ်င္ လုပ္ရပ္က လည္း မွန္၊ အက်ိဳးလည္းရွိၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ကပါ ေကာင္း၍ ဦးတည္ခ်က္လွပမည္ဆိုပါက ဘာမွ် ေျပာစရာမရွိေတာ့။ အားလံုး ျပည့္စံု၏။
ဒါနလုပ္ငန္းအရ အပိုင္း သံုးပိုင္း ရွိ၏။ ယင္းတို႔မွာ အလွဴ ပစၥည္းပိုင္း၊ ထိုအလွဴပစၥည္းကို လက္ခံမည့္သူအပိုင္းႏွင့္အလွဴပစၥည္း လွဴမည့္သူအပိုင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ယင္း အပိုင္း သံုးပိုင္းပါမွ ဒါနလုပ္ငန္းသည္ ၿပီးေျမာက္ႏိုင္၏။
အလွဴပစၥည္းပိုင္း အရ ဒါန လုပ္ငန္းကို လုပ္ရာတြင္ ဝတၳဳပစၥည္း သည္ တန္ဖိုးနည္းခ်င္လည္း နည္းႏိုင္၏။ တန္ဖိုးႀကီးခ်င္လည္း ႀကီး ႏိုင္၏။ သို႔ေသာ္ တန္ဖိုးႀကီးျခင္း၊ တန္ဖိုး နည္းျခင္းသည္ အဓိက မဟုတ္။ ဒါနျပဳေသာရည္ရြယ္ခ်က္ ကသာ အေရးႀကီး၏။ရည္ရြယ္ခ်က္အရ ဒါနျပဳသူတို႔သည္ မိမိအက်ိဳး ရရွိေရးအတြက္သာ ဦးတည္မိလွ်င္ အတၲေကာင္းစားေရးသို႔ ဦးတည္ ရာေရာက္၏။ အတၲသို႔ ဦးတည္မိ သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ထို ဦးတည္မႈ မွန္သမွ်သည္ အတၲကိုခင္တြယ္ေသာ တဏွာ၏ ေအာက္၌ လည္းေကာင္း၊ အတၲရွိျခင္းကို အားေပးလ်က္ အမွန္ကို ဖံုးကြယေ္သာ အဝိဇၨာ၏ ေအာက္၌ လည္းေကာင္း တည္ရွိရာ ေရာက္၏။ ထိုအခါ အက်ိဳးသည္ ရသင့္သေလာက္ မရဘဲတဏွာႏွင့္အဝိဇၨာတို႔က ဖ်က္ဆီးခံရၿပီးေသာ အျြကင္း အက်န္ အက်ိဳးမွ်ကိုသာ ရႏိုင္ ေလ၏။
(ဒါန ပါရမီ)
ဒါနလုပ္ငန္းဟူသည္ ျမင့္ျမတ္ သူတို႔ လုပ္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ိဳး ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သူမဆို ဒါန လုပ္ငန္းကိုလုပ္သည့္အခါ ျမင့္ျမတ္ သူတို႔လုပ္ေသာနည္းအတိုင္း လုပ္ ဖို႕လို၏။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔က ဒါနကို ျပဳၾကရာတြင္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အရ သူေတာင္းစားလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မည္။ ရွင္ဘုရင္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ မည္သူျဖစ္ျဖစ္ျမင့္ျမတ္ သူတို႔သည္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔အား တစ္တန္းတည္း တစ္စားတည္း ထား၏။ အားလံုး အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ မိမိ၏ ဒါနလုပ္ငန္းကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီမည့္သူခ်ည္း ျဖစ္၏။ တစ္တန္းတည္း တစ္စားတည္း ထားသည္ဆိုရာ၌ သူေတာင္းစားႏွင့္ ရွင္ဘုရင္ကိုလည္း တစ္ေနရာတည္း ထားသည္မ်ိဳးကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားကိုလည္း လူမ်ားႏွင့္ တန္းတူ ဆက္ဆံသည္ကို ဆိုသည္ မဟုတ္။ ႐ိုေသ ေလးစားမႈအားျဖင့္က သတ္သတ္၊ အလွဴပစၥည္းလွဴရာ၌ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားကို မိမိ၏ဒါနအား ခ်ီးေျမႇာက္မည့္သူမ်ားအျဖစ္ ေက်းဇူးရွင္သဖြယ္ တစ္သားတည္းထားျခင္းကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္၏။
အလွဴပစၥည္းပိုင္းအရဆိုလွ်င္ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမည့္ ပစၥည္းကို ျမင့္ျမတ္သူမ်ားက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖစ္ေအာင္ စီမံ၏။ ဆရာေတာ္ႀကီး မို႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ၊ ကိုရင္ေလးမို႔ သင့္ေလ်ာ္သလို၊ သူေတာင္းစားမို႔ ၿပီး, ၿပီးေရာ မလုပ္။ လွဴမွ လွဴၿပီ ဆိုလွ်င္ မည္သူ႕ကိုမဆို အလွဴ ပစၥည္းအတြက္ ေကာင္းသည္ထက္ ေကာင္းေအာင္ စီမံ၏။ သံုးေဆာင္ ခ်င္သည္ထက္ သံုးေဆာင္ခ်င္ဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ မြမ္းမံ၏။ တန္ဖိုးနည္းျခင္း မနည္းျခင္းကို အဓိကမထား၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖစ္ေရးကိုသာ အဓိကထား၏။ ျမင့္ျမတ္သူမ်ားသည္ အလွဴပစၥည္းကို လွဴဒါန္း ရာ၌ ေနရာကိုလည္း ၾကည့္၏။ ကာလကိုလည္း ၾကည့္၏။ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ၾကည့္၏။ မည္သည့္ေနရာ မည္သည့္အခ်ိန္၌ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ကို လွဴရမည္ ဆင္ျခင္တတ္ျခင္းကို ဆိုျခင္းျဖစ္၏။
ထို႔ျပင္ လူသည္ ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ကိုယ္ ေနၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ေနေသာအခါ မိသားစု အေရး ဟူသည္ ရွိေသး၏။ လူျဖစ္လွ်င္ လူ႕တာဝန္အရ ေလာက၏တာဝန္ကိုလည္း ထမ္းရမည္ျဖစ္၏။ မိမိ၏ မိသားစုႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း ႏိုင္သေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ရမည္ ျဖစ္၏။ မိမိ၏ ဘဝ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကိုလည္း လုပ္ရမည္ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ ေပးလွဴျခင္း ဒါနလုပ္ငန္းကို ျပဳေသာ္ လည္း အလွဴပစၥည္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မႏိုင္သည့္ ဝန္ကို မထမ္း။ မိမိ တတ္ႏိုင္သေလာက္သာ လွဴ၏။လူအထင္ႀကီးခံရေစေရးငွာ ေျြကး ပတ္လည္ဝိုင္းေနရေလာက္ေအာင္ လုပ္၍လည္း မလွဴ။ အျခားသူတို႔ ၏အလွဴထက္ သာေအာင္ လုပ္၍ လည္း မလွဴ။ သို႔ေသာ္ ျမင့္ျမတ္ သူမ်ားသည္ လိုအပ္လာလွ်င္ေတာ့ စည္းစိမ္ျပဳတ္ခ်င္ ျပဳတ္ပါေစ။ကိုယ္ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းမ်ားကို စြန္႔ခ်င္ စြန္႔ရပါေစ။ ေနာက္ဆံုး အသက္ပင္ အေသခံရပါေစ၊ အားလံုးကိုစြန္႔လႊတ္ ႏိုင္၏။ မလိုအပ္ေသးလွ်င္သာ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ေနခ်င္ေနမည္ ျဖစ္၏။
(သီလ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ အလွဴ ဝတၳဳႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္၏။ ဝတၳဳ ပစၥည္းသန္႔ရွင္းျခင္းဟူသည္ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။ ယင္းတို႔မွာ လွဴမည့္ ပစၥည္း ဝတၳဳကို အညစ္အေၾကးကင္းကင္း ျဖစ္ေအာင္၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖစ္ေအာင္ စီမံျခင္းႏွင့္ ထိုလွဴမည့္ ပစၥည္းကို တရားသျဖင့္ ရွာေဖြထားသျဖင့္ မတရားသျဖင့္ ရွာေဖြမႈမွ စင္ၾကယ္ သန္႔ရွင္းျခင္းတို႔ျဖစ္၏။ ေလာက၌ သူ႕အသက္သတ္ျခင္းျဖင့္ ရရွိလာေသာ စီးပြားဥစၥာကို အသံုးျပဳ၍ ေရာင္းဝယ္ လဲလွယ္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကို လွဴျခင္းလည္းရွိ၏။ ခိုးရာပါပစၥည္းျဖင့္ လွဴျခင္းမ်ိဳးလည္း ရွိ၏။ လိမ္လည္လွည့္ပတ္၍ ရလာေသာ ပစၥည္းမ်ားကို လွဴျခင္းမ်ိဳး လည္း ရွိ၏။ အျခားမတရားေသာ စီးပြားရွာေဖြမႈမွ ရရွိလာေသာ ေငြေၾကးတို႔ျဖင့္ လွဴျခင္းမ်ိဳးလည္း ရွိ ၏။ အမွန္အားျဖင့္ ထိုလွဴျခင္းမွန္ သမွ်သည္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏လွဴျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို အေလးမထားေသာ မိမိအက်ိဳးရရွိ ေရးကိုသာ ေမွ်ာ္တတ္သည့္သူမ်ား ၏လွဴျခင္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္၏။
ထိုလွဴျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ လွဴလွ်င္ အက်ိဳးကေတာ့ ဒါနလုပ္ငန္းအရ ရေတာ့ ရမည္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အလွဴက မျဖဴစင္သည့္အတြက္ အက်ိဳးကလည္း မျဖဴမစင္သာ ရမည္ျဖစ္၏။ ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ေတာ့ ရမည္ မဟုတ္။ လွဴေသာ ဝတၳဳ ပစၥည္းခ်င္းက တူေသာ္လည္း အက်ိဳးကို ျဖဴျဖဴစင္စင္ ရခ်င္လွ်င္ ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ရခ်င္လွ်င္ လွဴပံု လွဴနည္းကို ျဖဴျဖဴစင္စင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔လို၏။ ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ျဖစ္ ေအာင္လုပ္ဖို႔ လို၏။
ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏ ဒါနလုပ္နည္း သည္ မ်ားစြာမွတ္သားဖြယ္ေကာင္းပါ၏။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ ဒါန လုပ္ငန္းကို လုပ္ေသာအခါ မိမိ၏ စိတ္ အေျခအေနအရလည္း မိမိ အက်ိဳးကို မေမွ်ာ္။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၏ အေရးကိုသာ ေမွ်ာ္၏။ မိမိ လွဴေသာ ပစၥည္းကို အလွဴခံမည့္သူ အဆင္ေျပေျပ သံုးေဆာင္ရလွ်င္ ေက်နပ္ ၏။ ဘာကိုမွ မေမွ်ာ္ကိုး။ လွဴမည္ ဟု ဆံုးျဖတ္ထားလွ်င္ မည္သူက ဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ရေလေအာင္ ျဖစ္သည့္နည္းႏွင့္ ရေအာင္လွဴ၏။ ထို ဒါနလုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အလွဴပြဲ မၿပီးဆံုးမခ်င္း ကိုယ္က်င့္တရားကို ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ေစာင့္ထိန္း၏။ အေၾကာင္းမွာ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ သူတို႔လုပ္ငန္း မွန္သမွ်ကို ကိုယ္က်င့္ သိကၡာျမင့္မားမႈအေပၚတည္ေဆာက္ ထားလိုၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ (အလွဴပြဲ ၿပီးသြားလွ်င္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ပါေစဟု ရည္ရြယ္ျခင္း မဟုတ္။ သီလျပည့္စံုမႈ ကိုသာ ေဖာ္ျပလိုရင္း ျဖစ္ေပသည္)
(နိကၡမ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ မိမိ ျပဳေသာဒါနႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပစၥည္း ဝတၳဳအေပၚ တြယ္တာမႈကို အျပတ္ စြန္႔ပယ္ထားၾက၏။ မိမိခ်စ္ေသာသူ မ်ားကိုေတာ့ တန္ဖိုးႀကီးႀကီးလွဴၿပီး မိမိႏွင့္မပတ္သက္ေသာသူမ်ားကို ႐ိုး႐ိုးပစၥည္းလွဴ၍ မိမိမႀကိဳက္သည့္ သူမ်ားကိုကား မလွဴဘဲေနျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ၏။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ လွဴမည့္ဝတၳဳပစၥည္း၌ သာ တြယ္တာမႈကို စြန္႔ပယ္ထားသည္ မဟုတ္။ မိမိ ျပဳေသာဒါန ၏အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ရရွိလာႏိုင္ ေသာ သုဂတိအက်ိဳး၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာအက်ိဳး စသည္တို႔အေပၚလည္း တြယ္တာမႈကို စြန္႔ပယ္ထားၾကပါ၏။ ဒါနကိုျပဳလွ်င္ ပတ္ဝန္းက်င္က ျဖစ္ေစ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔က ျဖစ္ေစ ခ်ီးမြမ္းမႈမ်ားလည္း ဆိုလာႏိုင္၏။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ဟုလည္း ေျပာလာႏိုင္၏။ အလွဴအတန္း ရက္ေရာလိုက္တာ ဟု မိမိ ၾကားေအာင္ ျဖစ္ေစ၊ မၾကားတၾကား ျဖစ္ေစ၊ ကြယ္ရာ၌ျဖစ္ေစ ခ်ီးက်ဴး တတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုခ်ီးမြမ္းမႈ မ်ား စသည္တို႔ကိုလည္း မသာယာ တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သာယာမိလွ်င္လည္း သာယာျခင္း ဟူသည္ တဏွာပင္ ျဖစ္သည့္အတြက္ လိုခ်င္ မက္ေမာ၍ လွဴသည့္သေဘာမ်ိဳး ေရာက္သြားႏိုင္သည္ကို သိသျဖင့္ ထိုသာယာမႈကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္၏။
(ပညာ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ မိမိတို႔လုပ္ေသာ ဒါနလုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ လုပ္ငန္း၌ မည္သို႔မည္သို႔လုပ္လွ်င္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မည္ကိုကြ်မ္းက်င္ၾကပါသည္။ ရရွိလာႏိုင္ေသာအက်ိဳး၌လည္း နားလည္ထားၾကၿပီး ျဖစ္ပါ ၏။ မည္သည့္ အခ်ိန္၌ မည္သည့္ ဝတၳဳကို လွဴလွ်င္ မိမိ ေရြးခ်ယ္ထား ေသာပုဂၢိဳလ္အတြက္အသင့္ေလ်ာ္ဆံုး ျဖစ္မည္ကိုလည္း ပိုင္ႏိုင္ၾကပါ၏။ဒါန လုပ္ငန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သို႔ ေသာ စိတ္ထားကို ထား၍ မည္သို႔ ဦးတည္ခ်က္ ထားရမည္ကိုလည္း စနစ္တက် သိျမင္ၾကပါ၏။ အားလံုး က်က်နန စီမံႏိုင္၏။ ဟာကြက္ဟူ၍ ေျပာစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ လိမၼာ ၾကပါ၏။
(ဝီရိယ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔ ဒါနျပဳၾကၿပီဆို လွ်င္ အားစိုက္မႈအရလည္း သာမန္ လူတို႔ႏွင့္မတူ။ ေစာေစာ ထရမည္ဆိုလည္း ျပႆ နာမရွိ။ ေနဝင္ မိုးခ်ဳပ္ထိ လုပ္ရမည္ဆိုရင္လည္း လုပ္ႏိုင္၏။ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ရလွ်င္လည္း ကိစၥမရွိ။ ဝီရိယ နည္း မႈေၾကာင့္ေတာ့ မိမိ၏လုပ္ငန္းကို အပ်က္မခံ၊အလုပ္မွန္သမွ်ကို စိတ္ဝင္တစား လုပ္၏။ ပ်င္းပ်င္းရိရိ မလုပ္ခ်င္လုပ္ခ်င္ျဖင့္ လုပ္ျခင္း မ်ိဳးမရွိ။ တက္တက္ျြကျြကျဖင့္ ဒါနလုပ္ငန္းကို အားတက္သေရာ လုပ္ကိုင္ျခင္း ျဖစ္၏။ မည္သို႔ေသာ အခက္အခဲကိုေတြ႕သည္ ျဖစ္ေစ၊ မိမိ၏ဒါနလုပ္ငန္းကို ေအာင္ျမင္ ၿပီးေျမာက္သည္အထိ စြမ္းစြမ္းတမံ အားထုတ္ၾကျခင္းမွာ ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏ပံုသဏၭာန္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။
(ခႏီ ၱပါရမီ)
ဒါနလုပ္ငန္းကို လုပ္ၾကရာ တြင္ အခက္အခဲမ်ားကိုလည္းေတြ႕ ႏိုင္၏။ေစာ္ကားေမာ္ကားအျပဳအမူ မ်ားႏွင့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္လည္း ျပဳမူခံရႏိုင္၏။ အေျပာအဆို ခံရ ႏိုင္၏။ မိမိထက္ ရာထူးႀကီးသူ၊ အသက္ႀကီးသူ စေသာ အထက္ လူႀကီးတစ္ဦးဦး၏ မာန္မဲမႈမ်ိဳး ကိုလည္း ခံရႏိုင္၏။ အဆူအေငါက္ကိုလည္း ခံရႏိုင္၏။ မိမိက ေကာင္းရာ မြန္ရာ ျဖစ္ေသာ ဒါန လုပ္ငန္းကို လုပ္ေနပါေသာ္လည္း အကဲ့ရဲ႕ခံခ်င္ ခံရႏိုင္၏။ ႐ံႈ႕ခ်ျပစ္တင္ မႈမ်ိဳးလည္း ႀကံဳရႏိုင္၏။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဒါနလုပ္ငန္းကို အထိခိုက္မခံၾက။ ပ်က္ျပားမခံၾက။ အားလံုးကို သည္းခံ၍ မိမိ လုပ္စရာရွိေသာ အလုပ္ကိုသာ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္၏။ သည္းခံသည္ ဆိုေသာ္လည္း အထက္လူႀကီးမ်ားမို႔ မလႊဲ သာ၍ သည္းခံျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္။ လူႀကီးမ်ားမို႔ ေျပာမေကာင္းသျဖင့္ အားနာ၍ သည္းခံျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။ အမွန္အားျဖင့္ အျပစ္မျမင္ေသာ ခြင့္လႊတ္ နားလည္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ သည္းခံ၍ မိမိ၏ ဒါနလုပ္ငန္းကို ျပဳၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
(သစၥာ ပါရမီ)
ထို႔ျပင္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ မိမိတို႔ ရည္ရြယ္ထားသည့္အတိုင္း လွဴ၏။ ေျပာထားသည့္အတိုင္း ျဖစ္ ေအာင္ လုပ္၏။ အေျပာတစ္မ်ိဳး အလုပ္တစ္မ်ိဳး အျဖစ္မခံၾက။မည္ေရြ႕ မည္မွ်လွဴမည္ဟု ေလႀကီး ေလက်ယ္ေျပာ၍ တကယ္လွဴေသာအခါ၌ ေျပာသေလာက္ မလွဴဘဲ ဟန္ေလာက္သာ လွဴျခင္းမ်ိဳးမရွိ။ ဤေရြ႕ဤမွ် လွဴထားလွ်င္လည္း ဤေရြ႕ ဤမွ် လွဴထားပါသည္ဟုသာ ဆို၏။ အပိုလည္း မေျပာ၊ အလိုလည္း မေျပာ။ မိမိက အခ်ိဳ႕ ေနရာ၌ မွားမွားယြင္းယြင္း လုပ္မိသြား၍ တစ္စံုတစ္ဦးက မွားယြင္းေၾကာင္း ေျပာလာလွ်င္လည္း အမွားကို ျမတ္ႏိုးစြာဝန္ခံ၍ အမွန္ကိုျပင္၍ လုပ္ႏိုင္၏။ ငါသိပါတယ္ဟူေသာ မာန္ျဖင့္တင္း၍ အမွားကို ဆက္၍ မက်ဴးလြန္။ မိမိကိုမွားသည္ဟု ေျပာ ေသာေၾကာင့္လည္း မေက်နပ္ျခင္း မျဖစ္ဘဲ အမွန္ကိုဆိုလွ်င္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက္ခံႏိုင္၏။ မိမိျပဳေသာ ဒါန လုပ္ငန္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္ႏွင့္ အက်ိဳးရွိရွိ ျဖစ္ေစဖို႔ဆိုလွ်င္ ကိုယ္က ေမြးလွ်င္ ကိုယ့္သားေလာက္သာရွိ ေသာ အရြယ္မ်ားက ေျပာလာလွ်င္ လည္း ႐ို႐ိုေသေသ နာခံမွတ္သား ၏။ ျမင့္ျမတ္သူမ်ားသည္ အမွန္ တရားကို ဤသို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုး၍ မိမိ၏ ဒါနလုပ္ငန္းကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကပါ၏။
(အဓိ႒ာန္ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ ဒါန လုပ္ငန္းကို လုပ္ရာတြင္ ခိုင္မာေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ လုပ္ငန္းမၿပီးမခ်င္း စိတ္ဆုတ္နစ္မႈမ်ိဳးမရွိ။ မည္သည့္ အေၾကာင္းႏွင့္မွ် မိမိ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ကိုမျပင္။ ျပႆ နာေျမာက္ျမားစြာ ႏွင့္ႀကံဳရေသာ္လည္း အဓိ႒ာန္ကို မဖ်က္။ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္၏။ ထိုသို႔လုပ္ရာတြင္ တရားေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးကိုသာ ခ်၏။ မလုပ္ ခင္ကလည္း ၿပီးေျမာက္ေအာင္လုပ္ မည္ဟု သႏိၷ႒ာန္ခ်ထားၿပီးျဖစ္၏။ လုပ္ဆဲ၌လည္း ယင္းသႏၷိ႒ာန္ကို ပ်က္ျပားမသြားေအာင္ မိမိ၏စိတ္ ကို အစဥ္ျမႇင့္တင္ျခင္းျဖင့္ သတိေပး၏။
(ေမတၱာ ပါရမီ)
ထို႔ျပင္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အား ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ၾကည့္၍ မိမိတို႔၏အလွဴ ပစၥည္းကို လွဴၾကျခင္းျဖစ္၏။ သူေတာင္းစားကိုလည္း ေမတၲာထား ႏိုင္၏။ရန္သူကိုလည္း ေမတၲာထား ၍ လွဴႏိုင္၏။ အားလံုးအေပၚ တစ္သားတည္းေသာ ေမတၲာစိတ္ကို ေမြးျခင္းျဖင့္ အလွဴဒါနကို ျပဳ၏။ ေစာ္ေစာ္ကားကားအေျပာခံရေသာ္ လည္း ေမတၲာမပ်က္ေသာစိတ္ကို ေမြး၏။ မိမိအေနႏွင့္ ထိုအလွဴခံ တို႔၏လိုအပ္မႈကို ျဖည့္ဆည္းလိုက္ ရလွ်င္ ေက်နပ္ဝမ္းသာ၏။ ကဲ့ရဲ႕မႈ၊ ႐ံႈ႕ခ်မႈ၊ ေစာ္ကားမႈမ်ားႏွင့္ႀကံဳရေလ ေမတၲာစိတ္ကို ထက္ထက္သန္သန္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေလ ျဖစ္၏။
(ဥေပကၡာ ပါရမီ)
အကယ္၍ အလွဴကိုျပဳေနစဥ္ တစ္စံုတစ္ဦးကေသာ္လည္းေကာင္း၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကိုယ္တိုင္ကေသာ္ လည္းေကာင္း မိမိအား စိတ္ကသိ ကေအာက္ ျဖစ္ေစလွ်င္လည္း စိတ္ ပ်က္ျခင္းမရွိ။ အေကာင္းအဆိုးႀကံဳ လာသည့္အေပၚ တုန္လႈပ္မႈ မျဖစ္ ေစရန္ စိတ္ကို ေဆာက္တည္၏။ မည္သူ႕ထံမွလည္း ဘာမွေမွ်ာ္ကိုး ျခင္းမရွိ။ မိမိကို မည္သို႔ပင္ တိုက္ခိုက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ေျမႇာက္ပင့္ေနသည္ ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ဆိုးျခင္း မရွိ၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း မရွိဘဲ မိမိ၏ ဒါန လုပ္ငန္းအၿပီးသတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ သာ ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္၏။ စိတ္ တစ္ခုလံုးကို လုပ္ငန္းအေပၚ၌သာ ႏွစ္၍ အျခားဘာကိုမွ် ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္၏။
မိမိလုပ္ေသာ ဒါနလုပ္ငန္းသည္ ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္စင္ တို႔လုပ္ၾကသည့္ အလုပ္မ်ိဳးျဖစ္ သျဖင့္ တစ္ခုေသာကာလတြင္ ဘဝ နိေရာဓ၏အေထာက္အပံ့ေကာင္း ျဖစ္မည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္၏။ သံသရာခ်မ္းသာကိုလည္း မမက္ေမာ။ ရျခင္း၊ မရျခင္းကို လည္း စိတ္ဝင္စားျခင္း မရွိ။ လွဴခ်င္၍ လွဴျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ မိမိ ျပဳေသာဒါန၏ အက်ိဳးအာနိသင္ကို မိမိရမည္မွာ မုခ်ျဖစ္သည္ကိုလည္း ပညာျဖင့္ ျမင္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ေလာက၌ ဘာတစ္ခုမွ် အၿမဲမရွိသည္ကိုလည္း ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၏။ ႏွလံုးသြင္း၏။ တစ္ေလာကလံုး အတိဒုကၡ ျဖစ္သည္ကိုလည္း ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၏။ ႏွလံုးသြင္း ၏။ ေလာကသဘာဝ အားလံုး အနတၲျဖစ္သည္ကိုလည္း ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၏။ ႏွလံုးသြင္း၏။
ျမင့္ျမတ္ေသာ သူမ်ားသည္ ဒါနကို ျပဳရာတြင္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္, အဘက္ဘက္မွ ျပည့္စံုေအာင္ ဤသို႔ ဖန္တီးၾကပါ၏။ အတုယူဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
credit to: ဖိုးဥာဏ္(ေလာကနတ္)
မည္သို႔ျဖစ္ေစ ေပးကမ္းျခင္း ဒါနလုပ္ငန္းကို လုပ္ရာတြင္ လုပ္ရပ္ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ မ်ားစြာအေရးႀကီး၏။ ဒါန လုပ္ငန္း၏လုပ္ရပ္ပိုင္းအရ အျခားသူအား ေပးကမ္းျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ရည္ရြယ္ခ်က္အရ မိမိအက်ိဳးရရွိေရး ကို ဦးတည္ေသာအခါ လုပ္ရပ္ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ တစ္ထပ္တည္း မက်ေခ်။
အမွန္အားျဖင့္ လုပ္ရပ္ေရာ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ တစ္ထပ္တည္း တစ္သားတည္း က်မည္ ဆိုပါက ဤကမၻာေလာက၌ ထိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးေလာက္ အက်ိဳးအာနိသင္ႀကီးမား ေသာလုပ္ငန္းဟူ၍ မရွိႏိုင္ေကာင္း။ လုပ္ရပ္ကလည္း မွန္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ေကာင္းသည့္အခါ ႏွစ္ပါးစံုေသာအာနိသင္တို႔ေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားသည္ အတိုင္းအဆ မရွိႏိုင္။ ခ်ဲ႕၍ဆိုရလွ်င္ လုပ္ရပ္က လည္း မွန္၊ အက်ိဳးလည္းရွိၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ကပါ ေကာင္း၍ ဦးတည္ခ်က္လွပမည္ဆိုပါက ဘာမွ် ေျပာစရာမရွိေတာ့။ အားလံုး ျပည့္စံု၏။
ဒါနလုပ္ငန္းအရ အပိုင္း သံုးပိုင္း ရွိ၏။ ယင္းတို႔မွာ အလွဴ ပစၥည္းပိုင္း၊ ထိုအလွဴပစၥည္းကို လက္ခံမည့္သူအပိုင္းႏွင့္အလွဴပစၥည္း လွဴမည့္သူအပိုင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ယင္း အပိုင္း သံုးပိုင္းပါမွ ဒါနလုပ္ငန္းသည္ ၿပီးေျမာက္ႏိုင္၏။
အလွဴပစၥည္းပိုင္း အရ ဒါန လုပ္ငန္းကို လုပ္ရာတြင္ ဝတၳဳပစၥည္း သည္ တန္ဖိုးနည္းခ်င္လည္း နည္းႏိုင္၏။ တန္ဖိုးႀကီးခ်င္လည္း ႀကီး ႏိုင္၏။ သို႔ေသာ္ တန္ဖိုးႀကီးျခင္း၊ တန္ဖိုး နည္းျခင္းသည္ အဓိက မဟုတ္။ ဒါနျပဳေသာရည္ရြယ္ခ်က္ ကသာ အေရးႀကီး၏။ရည္ရြယ္ခ်က္အရ ဒါနျပဳသူတို႔သည္ မိမိအက်ိဳး ရရွိေရးအတြက္သာ ဦးတည္မိလွ်င္ အတၲေကာင္းစားေရးသို႔ ဦးတည္ ရာေရာက္၏။ အတၲသို႔ ဦးတည္မိ သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ထို ဦးတည္မႈ မွန္သမွ်သည္ အတၲကိုခင္တြယ္ေသာ တဏွာ၏ ေအာက္၌ လည္းေကာင္း၊ အတၲရွိျခင္းကို အားေပးလ်က္ အမွန္ကို ဖံုးကြယေ္သာ အဝိဇၨာ၏ ေအာက္၌ လည္းေကာင္း တည္ရွိရာ ေရာက္၏။ ထိုအခါ အက်ိဳးသည္ ရသင့္သေလာက္ မရဘဲတဏွာႏွင့္အဝိဇၨာတို႔က ဖ်က္ဆီးခံရၿပီးေသာ အျြကင္း အက်န္ အက်ိဳးမွ်ကိုသာ ရႏိုင္ ေလ၏။
(ဒါန ပါရမီ)
ဒါနလုပ္ငန္းဟူသည္ ျမင့္ျမတ္ သူတို႔ လုပ္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ိဳး ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သူမဆို ဒါန လုပ္ငန္းကိုလုပ္သည့္အခါ ျမင့္ျမတ္ သူတို႔လုပ္ေသာနည္းအတိုင္း လုပ္ ဖို႕လို၏။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔က ဒါနကို ျပဳၾကရာတြင္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အရ သူေတာင္းစားလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မည္။ ရွင္ဘုရင္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ မည္သူျဖစ္ျဖစ္ျမင့္ျမတ္ သူတို႔သည္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔အား တစ္တန္းတည္း တစ္စားတည္း ထား၏။ အားလံုး အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ မိမိ၏ ဒါနလုပ္ငန္းကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီမည့္သူခ်ည္း ျဖစ္၏။ တစ္တန္းတည္း တစ္စားတည္း ထားသည္ဆိုရာ၌ သူေတာင္းစားႏွင့္ ရွင္ဘုရင္ကိုလည္း တစ္ေနရာတည္း ထားသည္မ်ိဳးကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားကိုလည္း လူမ်ားႏွင့္ တန္းတူ ဆက္ဆံသည္ကို ဆိုသည္ မဟုတ္။ ႐ိုေသ ေလးစားမႈအားျဖင့္က သတ္သတ္၊ အလွဴပစၥည္းလွဴရာ၌ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားကို မိမိ၏ဒါနအား ခ်ီးေျမႇာက္မည့္သူမ်ားအျဖစ္ ေက်းဇူးရွင္သဖြယ္ တစ္သားတည္းထားျခင္းကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္၏။
အလွဴပစၥည္းပိုင္းအရဆိုလွ်င္ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမည့္ ပစၥည္းကို ျမင့္ျမတ္သူမ်ားက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖစ္ေအာင္ စီမံ၏။ ဆရာေတာ္ႀကီး မို႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ၊ ကိုရင္ေလးမို႔ သင့္ေလ်ာ္သလို၊ သူေတာင္းစားမို႔ ၿပီး, ၿပီးေရာ မလုပ္။ လွဴမွ လွဴၿပီ ဆိုလွ်င္ မည္သူ႕ကိုမဆို အလွဴ ပစၥည္းအတြက္ ေကာင္းသည္ထက္ ေကာင္းေအာင္ စီမံ၏။ သံုးေဆာင္ ခ်င္သည္ထက္ သံုးေဆာင္ခ်င္ဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ မြမ္းမံ၏။ တန္ဖိုးနည္းျခင္း မနည္းျခင္းကို အဓိကမထား၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖစ္ေရးကိုသာ အဓိကထား၏။ ျမင့္ျမတ္သူမ်ားသည္ အလွဴပစၥည္းကို လွဴဒါန္း ရာ၌ ေနရာကိုလည္း ၾကည့္၏။ ကာလကိုလည္း ၾကည့္၏။ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ၾကည့္၏။ မည္သည့္ေနရာ မည္သည့္အခ်ိန္၌ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ကို လွဴရမည္ ဆင္ျခင္တတ္ျခင္းကို ဆိုျခင္းျဖစ္၏။
ထို႔ျပင္ လူသည္ ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ကိုယ္ ေနၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ေနေသာအခါ မိသားစု အေရး ဟူသည္ ရွိေသး၏။ လူျဖစ္လွ်င္ လူ႕တာဝန္အရ ေလာက၏တာဝန္ကိုလည္း ထမ္းရမည္ျဖစ္၏။ မိမိ၏ မိသားစုႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း ႏိုင္သေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ရမည္ ျဖစ္၏။ မိမိ၏ ဘဝ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကိုလည္း လုပ္ရမည္ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ ေပးလွဴျခင္း ဒါနလုပ္ငန္းကို ျပဳေသာ္ လည္း အလွဴပစၥည္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မႏိုင္သည့္ ဝန္ကို မထမ္း။ မိမိ တတ္ႏိုင္သေလာက္သာ လွဴ၏။လူအထင္ႀကီးခံရေစေရးငွာ ေျြကး ပတ္လည္ဝိုင္းေနရေလာက္ေအာင္ လုပ္၍လည္း မလွဴ။ အျခားသူတို႔ ၏အလွဴထက္ သာေအာင္ လုပ္၍ လည္း မလွဴ။ သို႔ေသာ္ ျမင့္ျမတ္ သူမ်ားသည္ လိုအပ္လာလွ်င္ေတာ့ စည္းစိမ္ျပဳတ္ခ်င္ ျပဳတ္ပါေစ။ကိုယ္ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းမ်ားကို စြန္႔ခ်င္ စြန္႔ရပါေစ။ ေနာက္ဆံုး အသက္ပင္ အေသခံရပါေစ၊ အားလံုးကိုစြန္႔လႊတ္ ႏိုင္၏။ မလိုအပ္ေသးလွ်င္သာ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ေနခ်င္ေနမည္ ျဖစ္၏။
(သီလ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ အလွဴ ဝတၳဳႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္၏။ ဝတၳဳ ပစၥည္းသန္႔ရွင္းျခင္းဟူသည္ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။ ယင္းတို႔မွာ လွဴမည့္ ပစၥည္း ဝတၳဳကို အညစ္အေၾကးကင္းကင္း ျဖစ္ေအာင္၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖစ္ေအာင္ စီမံျခင္းႏွင့္ ထိုလွဴမည့္ ပစၥည္းကို တရားသျဖင့္ ရွာေဖြထားသျဖင့္ မတရားသျဖင့္ ရွာေဖြမႈမွ စင္ၾကယ္ သန္႔ရွင္းျခင္းတို႔ျဖစ္၏။ ေလာက၌ သူ႕အသက္သတ္ျခင္းျဖင့္ ရရွိလာေသာ စီးပြားဥစၥာကို အသံုးျပဳ၍ ေရာင္းဝယ္ လဲလွယ္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကို လွဴျခင္းလည္းရွိ၏။ ခိုးရာပါပစၥည္းျဖင့္ လွဴျခင္းမ်ိဳးလည္း ရွိ၏။ လိမ္လည္လွည့္ပတ္၍ ရလာေသာ ပစၥည္းမ်ားကို လွဴျခင္းမ်ိဳး လည္း ရွိ၏။ အျခားမတရားေသာ စီးပြားရွာေဖြမႈမွ ရရွိလာေသာ ေငြေၾကးတို႔ျဖင့္ လွဴျခင္းမ်ိဳးလည္း ရွိ ၏။ အမွန္အားျဖင့္ ထိုလွဴျခင္းမွန္ သမွ်သည္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏လွဴျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို အေလးမထားေသာ မိမိအက်ိဳးရရွိ ေရးကိုသာ ေမွ်ာ္တတ္သည့္သူမ်ား ၏လွဴျခင္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္၏။
ထိုလွဴျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ လွဴလွ်င္ အက်ိဳးကေတာ့ ဒါနလုပ္ငန္းအရ ရေတာ့ ရမည္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အလွဴက မျဖဴစင္သည့္အတြက္ အက်ိဳးကလည္း မျဖဴမစင္သာ ရမည္ျဖစ္၏။ ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ေတာ့ ရမည္ မဟုတ္။ လွဴေသာ ဝတၳဳ ပစၥည္းခ်င္းက တူေသာ္လည္း အက်ိဳးကို ျဖဴျဖဴစင္စင္ ရခ်င္လွ်င္ ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ရခ်င္လွ်င္ လွဴပံု လွဴနည္းကို ျဖဴျဖဴစင္စင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔လို၏။ ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ျဖစ္ ေအာင္လုပ္ဖို႔ လို၏။
ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏ ဒါနလုပ္နည္း သည္ မ်ားစြာမွတ္သားဖြယ္ေကာင္းပါ၏။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ ဒါန လုပ္ငန္းကို လုပ္ေသာအခါ မိမိ၏ စိတ္ အေျခအေနအရလည္း မိမိ အက်ိဳးကို မေမွ်ာ္။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၏ အေရးကိုသာ ေမွ်ာ္၏။ မိမိ လွဴေသာ ပစၥည္းကို အလွဴခံမည့္သူ အဆင္ေျပေျပ သံုးေဆာင္ရလွ်င္ ေက်နပ္ ၏။ ဘာကိုမွ မေမွ်ာ္ကိုး။ လွဴမည္ ဟု ဆံုးျဖတ္ထားလွ်င္ မည္သူက ဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ရေလေအာင္ ျဖစ္သည့္နည္းႏွင့္ ရေအာင္လွဴ၏။ ထို ဒါနလုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အလွဴပြဲ မၿပီးဆံုးမခ်င္း ကိုယ္က်င့္တရားကို ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ေစာင့္ထိန္း၏။ အေၾကာင္းမွာ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ သူတို႔လုပ္ငန္း မွန္သမွ်ကို ကိုယ္က်င့္ သိကၡာျမင့္မားမႈအေပၚတည္ေဆာက္ ထားလိုၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ (အလွဴပြဲ ၿပီးသြားလွ်င္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ပါေစဟု ရည္ရြယ္ျခင္း မဟုတ္။ သီလျပည့္စံုမႈ ကိုသာ ေဖာ္ျပလိုရင္း ျဖစ္ေပသည္)
(နိကၡမ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ မိမိ ျပဳေသာဒါနႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပစၥည္း ဝတၳဳအေပၚ တြယ္တာမႈကို အျပတ္ စြန္႔ပယ္ထားၾက၏။ မိမိခ်စ္ေသာသူ မ်ားကိုေတာ့ တန္ဖိုးႀကီးႀကီးလွဴၿပီး မိမိႏွင့္မပတ္သက္ေသာသူမ်ားကို ႐ိုး႐ိုးပစၥည္းလွဴ၍ မိမိမႀကိဳက္သည့္ သူမ်ားကိုကား မလွဴဘဲေနျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ၏။ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ လွဴမည့္ဝတၳဳပစၥည္း၌ သာ တြယ္တာမႈကို စြန္႔ပယ္ထားသည္ မဟုတ္။ မိမိ ျပဳေသာဒါန ၏အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ရရွိလာႏိုင္ ေသာ သုဂတိအက်ိဳး၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာအက်ိဳး စသည္တို႔အေပၚလည္း တြယ္တာမႈကို စြန္႔ပယ္ထားၾကပါ၏။ ဒါနကိုျပဳလွ်င္ ပတ္ဝန္းက်င္က ျဖစ္ေစ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔က ျဖစ္ေစ ခ်ီးမြမ္းမႈမ်ားလည္း ဆိုလာႏိုင္၏။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ဟုလည္း ေျပာလာႏိုင္၏။ အလွဴအတန္း ရက္ေရာလိုက္တာ ဟု မိမိ ၾကားေအာင္ ျဖစ္ေစ၊ မၾကားတၾကား ျဖစ္ေစ၊ ကြယ္ရာ၌ျဖစ္ေစ ခ်ီးက်ဴး တတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုခ်ီးမြမ္းမႈ မ်ား စသည္တို႔ကိုလည္း မသာယာ တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သာယာမိလွ်င္လည္း သာယာျခင္း ဟူသည္ တဏွာပင္ ျဖစ္သည့္အတြက္ လိုခ်င္ မက္ေမာ၍ လွဴသည့္သေဘာမ်ိဳး ေရာက္သြားႏိုင္သည္ကို သိသျဖင့္ ထိုသာယာမႈကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္၏။
(ပညာ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ မိမိတို႔လုပ္ေသာ ဒါနလုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ လုပ္ငန္း၌ မည္သို႔မည္သို႔လုပ္လွ်င္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မည္ကိုကြ်မ္းက်င္ၾကပါသည္။ ရရွိလာႏိုင္ေသာအက်ိဳး၌လည္း နားလည္ထားၾကၿပီး ျဖစ္ပါ ၏။ မည္သည့္ အခ်ိန္၌ မည္သည့္ ဝတၳဳကို လွဴလွ်င္ မိမိ ေရြးခ်ယ္ထား ေသာပုဂၢိဳလ္အတြက္အသင့္ေလ်ာ္ဆံုး ျဖစ္မည္ကိုလည္း ပိုင္ႏိုင္ၾကပါ၏။ဒါန လုပ္ငန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သို႔ ေသာ စိတ္ထားကို ထား၍ မည္သို႔ ဦးတည္ခ်က္ ထားရမည္ကိုလည္း စနစ္တက် သိျမင္ၾကပါ၏။ အားလံုး က်က်နန စီမံႏိုင္၏။ ဟာကြက္ဟူ၍ ေျပာစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ လိမၼာ ၾကပါ၏။
(ဝီရိယ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔ ဒါနျပဳၾကၿပီဆို လွ်င္ အားစိုက္မႈအရလည္း သာမန္ လူတို႔ႏွင့္မတူ။ ေစာေစာ ထရမည္ဆိုလည္း ျပႆ နာမရွိ။ ေနဝင္ မိုးခ်ဳပ္ထိ လုပ္ရမည္ဆိုရင္လည္း လုပ္ႏိုင္၏။ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ရလွ်င္လည္း ကိစၥမရွိ။ ဝီရိယ နည္း မႈေၾကာင့္ေတာ့ မိမိ၏လုပ္ငန္းကို အပ်က္မခံ၊အလုပ္မွန္သမွ်ကို စိတ္ဝင္တစား လုပ္၏။ ပ်င္းပ်င္းရိရိ မလုပ္ခ်င္လုပ္ခ်င္ျဖင့္ လုပ္ျခင္း မ်ိဳးမရွိ။ တက္တက္ျြကျြကျဖင့္ ဒါနလုပ္ငန္းကို အားတက္သေရာ လုပ္ကိုင္ျခင္း ျဖစ္၏။ မည္သို႔ေသာ အခက္အခဲကိုေတြ႕သည္ ျဖစ္ေစ၊ မိမိ၏ဒါနလုပ္ငန္းကို ေအာင္ျမင္ ၿပီးေျမာက္သည္အထိ စြမ္းစြမ္းတမံ အားထုတ္ၾကျခင္းမွာ ျမင့္ျမတ္သူတို႔၏ပံုသဏၭာန္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။
(ခႏီ ၱပါရမီ)
ဒါနလုပ္ငန္းကို လုပ္ၾကရာ တြင္ အခက္အခဲမ်ားကိုလည္းေတြ႕ ႏိုင္၏။ေစာ္ကားေမာ္ကားအျပဳအမူ မ်ားႏွင့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္လည္း ျပဳမူခံရႏိုင္၏။ အေျပာအဆို ခံရ ႏိုင္၏။ မိမိထက္ ရာထူးႀကီးသူ၊ အသက္ႀကီးသူ စေသာ အထက္ လူႀကီးတစ္ဦးဦး၏ မာန္မဲမႈမ်ိဳး ကိုလည္း ခံရႏိုင္၏။ အဆူအေငါက္ကိုလည္း ခံရႏိုင္၏။ မိမိက ေကာင္းရာ မြန္ရာ ျဖစ္ေသာ ဒါန လုပ္ငန္းကို လုပ္ေနပါေသာ္လည္း အကဲ့ရဲ႕ခံခ်င္ ခံရႏိုင္၏။ ႐ံႈ႕ခ်ျပစ္တင္ မႈမ်ိဳးလည္း ႀကံဳရႏိုင္၏။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဒါနလုပ္ငန္းကို အထိခိုက္မခံၾက။ ပ်က္ျပားမခံၾက။ အားလံုးကို သည္းခံ၍ မိမိ လုပ္စရာရွိေသာ အလုပ္ကိုသာ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္၏။ သည္းခံသည္ ဆိုေသာ္လည္း အထက္လူႀကီးမ်ားမို႔ မလႊဲ သာ၍ သည္းခံျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္။ လူႀကီးမ်ားမို႔ ေျပာမေကာင္းသျဖင့္ အားနာ၍ သည္းခံျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။ အမွန္အားျဖင့္ အျပစ္မျမင္ေသာ ခြင့္လႊတ္ နားလည္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ သည္းခံ၍ မိမိ၏ ဒါနလုပ္ငန္းကို ျပဳၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
(သစၥာ ပါရမီ)
ထို႔ျပင္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ မိမိတို႔ ရည္ရြယ္ထားသည့္အတိုင္း လွဴ၏။ ေျပာထားသည့္အတိုင္း ျဖစ္ ေအာင္ လုပ္၏။ အေျပာတစ္မ်ိဳး အလုပ္တစ္မ်ိဳး အျဖစ္မခံၾက။မည္ေရြ႕ မည္မွ်လွဴမည္ဟု ေလႀကီး ေလက်ယ္ေျပာ၍ တကယ္လွဴေသာအခါ၌ ေျပာသေလာက္ မလွဴဘဲ ဟန္ေလာက္သာ လွဴျခင္းမ်ိဳးမရွိ။ ဤေရြ႕ဤမွ် လွဴထားလွ်င္လည္း ဤေရြ႕ ဤမွ် လွဴထားပါသည္ဟုသာ ဆို၏။ အပိုလည္း မေျပာ၊ အလိုလည္း မေျပာ။ မိမိက အခ်ိဳ႕ ေနရာ၌ မွားမွားယြင္းယြင္း လုပ္မိသြား၍ တစ္စံုတစ္ဦးက မွားယြင္းေၾကာင္း ေျပာလာလွ်င္လည္း အမွားကို ျမတ္ႏိုးစြာဝန္ခံ၍ အမွန္ကိုျပင္၍ လုပ္ႏိုင္၏။ ငါသိပါတယ္ဟူေသာ မာန္ျဖင့္တင္း၍ အမွားကို ဆက္၍ မက်ဴးလြန္။ မိမိကိုမွားသည္ဟု ေျပာ ေသာေၾကာင့္လည္း မေက်နပ္ျခင္း မျဖစ္ဘဲ အမွန္ကိုဆိုလွ်င္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက္ခံႏိုင္၏။ မိမိျပဳေသာ ဒါန လုပ္ငန္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္ႏွင့္ အက်ိဳးရွိရွိ ျဖစ္ေစဖို႔ဆိုလွ်င္ ကိုယ္က ေမြးလွ်င္ ကိုယ့္သားေလာက္သာရွိ ေသာ အရြယ္မ်ားက ေျပာလာလွ်င္ လည္း ႐ို႐ိုေသေသ နာခံမွတ္သား ၏။ ျမင့္ျမတ္သူမ်ားသည္ အမွန္ တရားကို ဤသို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုး၍ မိမိ၏ ဒါနလုပ္ငန္းကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကပါ၏။
(အဓိ႒ာန္ ပါရမီ)
ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ ဒါန လုပ္ငန္းကို လုပ္ရာတြင္ ခိုင္မာေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ လုပ္ငန္းမၿပီးမခ်င္း စိတ္ဆုတ္နစ္မႈမ်ိဳးမရွိ။ မည္သည့္ အေၾကာင္းႏွင့္မွ် မိမိ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ကိုမျပင္။ ျပႆ နာေျမာက္ျမားစြာ ႏွင့္ႀကံဳရေသာ္လည္း အဓိ႒ာန္ကို မဖ်က္။ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္၏။ ထိုသို႔လုပ္ရာတြင္ တရားေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးကိုသာ ခ်၏။ မလုပ္ ခင္ကလည္း ၿပီးေျမာက္ေအာင္လုပ္ မည္ဟု သႏိၷ႒ာန္ခ်ထားၿပီးျဖစ္၏။ လုပ္ဆဲ၌လည္း ယင္းသႏၷိ႒ာန္ကို ပ်က္ျပားမသြားေအာင္ မိမိ၏စိတ္ ကို အစဥ္ျမႇင့္တင္ျခင္းျဖင့္ သတိေပး၏။
(ေမတၱာ ပါရမီ)
ထို႔ျပင္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သည္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အား ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ၾကည့္၍ မိမိတို႔၏အလွဴ ပစၥည္းကို လွဴၾကျခင္းျဖစ္၏။ သူေတာင္းစားကိုလည္း ေမတၲာထား ႏိုင္၏။ရန္သူကိုလည္း ေမတၲာထား ၍ လွဴႏိုင္၏။ အားလံုးအေပၚ တစ္သားတည္းေသာ ေမတၲာစိတ္ကို ေမြးျခင္းျဖင့္ အလွဴဒါနကို ျပဳ၏။ ေစာ္ေစာ္ကားကားအေျပာခံရေသာ္ လည္း ေမတၲာမပ်က္ေသာစိတ္ကို ေမြး၏။ မိမိအေနႏွင့္ ထိုအလွဴခံ တို႔၏လိုအပ္မႈကို ျဖည့္ဆည္းလိုက္ ရလွ်င္ ေက်နပ္ဝမ္းသာ၏။ ကဲ့ရဲ႕မႈ၊ ႐ံႈ႕ခ်မႈ၊ ေစာ္ကားမႈမ်ားႏွင့္ႀကံဳရေလ ေမတၲာစိတ္ကို ထက္ထက္သန္သန္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေလ ျဖစ္၏။
(ဥေပကၡာ ပါရမီ)
အကယ္၍ အလွဴကိုျပဳေနစဥ္ တစ္စံုတစ္ဦးကေသာ္လည္းေကာင္း၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကိုယ္တိုင္ကေသာ္ လည္းေကာင္း မိမိအား စိတ္ကသိ ကေအာက္ ျဖစ္ေစလွ်င္လည္း စိတ္ ပ်က္ျခင္းမရွိ။ အေကာင္းအဆိုးႀကံဳ လာသည့္အေပၚ တုန္လႈပ္မႈ မျဖစ္ ေစရန္ စိတ္ကို ေဆာက္တည္၏။ မည္သူ႕ထံမွလည္း ဘာမွေမွ်ာ္ကိုး ျခင္းမရွိ။ မိမိကို မည္သို႔ပင္ တိုက္ခိုက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ေျမႇာက္ပင့္ေနသည္ ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ဆိုးျခင္း မရွိ၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း မရွိဘဲ မိမိ၏ ဒါန လုပ္ငန္းအၿပီးသတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ သာ ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္၏။ စိတ္ တစ္ခုလံုးကို လုပ္ငန္းအေပၚ၌သာ ႏွစ္၍ အျခားဘာကိုမွ် ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္၏။
မိမိလုပ္ေသာ ဒါနလုပ္ငန္းသည္ ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္စင္ တို႔လုပ္ၾကသည့္ အလုပ္မ်ိဳးျဖစ္ သျဖင့္ တစ္ခုေသာကာလတြင္ ဘဝ နိေရာဓ၏အေထာက္အပံ့ေကာင္း ျဖစ္မည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္၏။ သံသရာခ်မ္းသာကိုလည္း မမက္ေမာ။ ရျခင္း၊ မရျခင္းကို လည္း စိတ္ဝင္စားျခင္း မရွိ။ လွဴခ်င္၍ လွဴျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ မိမိ ျပဳေသာဒါန၏ အက်ိဳးအာနိသင္ကို မိမိရမည္မွာ မုခ်ျဖစ္သည္ကိုလည္း ပညာျဖင့္ ျမင္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ေလာက၌ ဘာတစ္ခုမွ် အၿမဲမရွိသည္ကိုလည္း ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၏။ ႏွလံုးသြင္း၏။ တစ္ေလာကလံုး အတိဒုကၡ ျဖစ္သည္ကိုလည္း ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၏။ ႏွလံုးသြင္း ၏။ ေလာကသဘာဝ အားလံုး အနတၲျဖစ္သည္ကိုလည္း ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္၏။ ႏွလံုးသြင္း၏။
ျမင့္ျမတ္ေသာ သူမ်ားသည္ ဒါနကို ျပဳရာတြင္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္, အဘက္ဘက္မွ ျပည့္စံုေအာင္ ဤသို႔ ဖန္တီးၾကပါ၏။ အတုယူဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
credit to: ဖိုးဥာဏ္(ေလာကနတ္)
Subscribe to:
Posts (Atom)