"လိုအင္ဆႏၵျပည့္မႈဆိုတာ ရွိလား၊ မရွိဘူးလား"ဆိုတာ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က ေယာဂီတစ္ေယာက္၊ ေက်ာင္းဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္ ေမးဖူးတယ္။
သူေမးတ့ဲ ေမးခြန္းကို ဘုန္းဘုန္း မေျဖဖူးဘူး။ ေတြ႔လည္း မေတြ႔ဖူးဘူး။ အဲ့ဒီေမးခြန္းကို ေတြ႔တဲ့အခါက်ေတာ့ I don’t quite know the answer. I am going to try my best. လုိ႔ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီဟာႀကီး မေျဖဖူးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျဖဖို႔ႀကိဳးစားမယ္လုိ႔။
သူ႔ေမးခြန္းက "What about unfulfill love? အခ်စ္မွာ အလိုဆႏၵမျပည့္တာ။ ဒါကို သတိပ႒ာန္နဲ႔ ဘယ္လို ကူညီလို႔ရမတုန္း"တဲ့။
"ဒါ မေျဖဖူးဘူး။ ၾကားလည္း မၾကားဖူးဘူး"လို႔ ဘုန္းဘုန္းသူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္။
ဘုန္းဘုန္းမဂၤလာေဆာင္တရား သြားေဟာရင္ေလ ပထမဆံုး ေျပာတာကေတာ့ "Congratulations" ေျပာတာေပါ့။
အဲ့ဒါကို တရားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လာထိုင္တဲ့ ဒကာေတြက ေျပာတယ္။ "အရွင္ဘုရား.. ဘာကို Congratulate လုပ္တာတုန္း"။ "အရွင္ဘုရား ဘုန္းႀကီးလုပ္ၿပီးေတာ့ သူမ်ား မဂၤလာေဆာင္တာကို ဘာ Congratulate လုပ္စရာရွိလို႔တုန္း"တဲ့။
ဘုန္းဘုန္းက ေျပာတယ္။ "မဂၤလာေဆာင္တာ သူတို႔ ဒီေလာက္သတိၱရွိတာ.. သူတို႔ရဲ႕ သတိၱကို congratulate လုပ္တာ"။ "အခု လူႏွစ္ေယာက္မဂၤလာေဆာင္လိုက္ၿပီ။ ေစ်းသြားမယ္ဆုိရင္ေလ တစ္ေယာက္က ဟိုဘက္ေစ်းသြားခ်င္တယ္။ တစ္ေယာက္က ဒီဘက္ေစ်းသြားခ်င္တယ္။ သူတို႔က compromise လုပ္ရတာ။ ညွိႏိႈင္းရတာ။ အဲ့ဒီ criteria သတိၱတရားေတြကို ႀကိဳၿပီးေတာ့ Congratulate လုပ္ထားတာ"လို႔။
တယ္လီေဗးရွင္းၾကည့္ရင္လည္း တစ္ေယာက္က ဒီသတင္းၾကည့္ခ်င္တယ္။ တစ္ေယာက္က ကိုရီးယားကား ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အလိုလိုက္ၾကတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘဝမွာ အလုိျပည့္တယ္လို႔ လူေတြက ယူဆၾကတယ္။ အလိုျပည့္တယ္ေပါ့။
You feel very happy because you try to please each other. တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္အလိုကို တစ္ေယာက္လိုက္တယ္ေလ။
နည္းနည္းေလး ၾကာလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ... အခု နည္းနည္းအသက္ငယ္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ မသိေတာ့ဘူး။ ဘုန္းဘုန္းတို႔လို အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ေတြ သိေလာက္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုင္ဇာလား ေမဆြိလားမသိဘူး။ ဒီသီခ်င္းကို ဆြမ္းခံသြားရင္းနဲ႔ ၾကားရတယ္။ ခဏခဏၾကားရတယ္ အဲ့ဒီသီခ်င္း.. ကိုင္ဇာဆိုတဲ့ သီခ်င္း မုိးရြာရင္မိုးေရခ်ိဳးမယ္ ဆိုတဲ့သီခ်င္းကို ပဲခူးမွာေလ ဆြမ္းခံသြားတာ ဘယ္ရပ္ကြက္ပဲ သြားသြား ၾကားရတယ္။
ေနာက္.. ေမဆြိဆိုတာ တစ္ခုက .. "အေစာပိုင္းတုန္းက အကုန္လံုး အလိုလိုက္တယ္ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဆံပင္သြားညွပ္မယ္ဆို လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး။ ဘယ္သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး"။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ "You take each other for guranted". တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာကို တစ္ေယာက္က ဒါ ငါ့ဟာ..ဒါ ငါ့ေယာက္်ား ငါ့မိန္းမလို႔ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ထားလိုက္တာ။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းက ဘာေျပာလိုက္လဲဆိုေတာ့ "ေလာႀကီးထဲမွာ အျမဲတမ္းေျပာင္းလဲတဲ့ change အနိစၥဆိုတာရွိတယ္။ ဒီအနိစၥက ေနရာတိုင္းကို သူက အုပ္စိုးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအနိစၥသေဘာတရားရဲ႕ လွပမႈက ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္လိုက္ၿပီးေတာ့ လုံ႔လဝီရိယစိုက္တယ္ဆိုရင္ ဒီလံု႔လဝီရိယရဲ႕ အက်ိဳးကို ခံစားႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ထဲမွာ ရွိတယ္"လို႔ ေျပာတာ။
အဲ့ဒါနဲ႔ ဒီ မဂၤလာေဆာင္ကာစ လူငယ္ေလးေတြကို ဘာၾသဝါဒေပးလဲဆိုေတာ့ 'ေမတၱာတရား ေန႔တိုင္းျပန္ၿပီးေတာ့ renew လုပ္ပါ"။ ျမန္မာလိုဆို သက္တမ္းတိုးပါလို႔ ေျပာတာလား။ Renew မလုပ္ဘဲနဲ႔ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ထားတယ္ဆိုရင္ လိုအပ္မႈက ရွိေနတယ္။
အသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕လိုအပ္မႈ၊ မိသားစုနဲ႔ေနတယ္ဆိုတဲ့လူတိုင္း လိုအပ္မႈက ရွိေနတယ္။ အဲ့ဒီလိုအပ္မႈကို ကိုယ္က သတိကင္းၿပီးေတာ့ ဒီေမတၱာတရားကို ေန႔စဥ္ေရမေလာင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ တစ္ဦးက လုပ္ေပးတဲ့ဟာေတြကို ကိုယ္က သိပ္ၿပီးေတာ့ တန္ဖိုးမထားေတာ့ဘူး။
ေတာ္ရုံတန္ရံု မိသားစု ၾကားထဲမွာေလ .. သူတို႔အခ်င္းခ်င္း THANK YOU မေျပာၾကေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္ေပး လုပ္ေပး Thank you သိပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ မုဒိတာ ျဖစ္တာေတြ သိပ္မျပေတာ့ဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားက ဘာပဲလုပ္လုပ္ သာဓုေခၚ၊ အႏုေမာဒနာ ျပဳပါဆိုတာ Appreciate လုပ္ခုိင္းတာ။
ကိုယ္က Appreciate မလုပ္ဘူး။ "ဒီအခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ထမင္းစားမယ္။ ဒီအခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ ထမင္းေတြ ဟင္းေတြ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနရမယ္" ဆိုတဲ့ ဒီလို expectation ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ္ကလည္း ပိုလုပ္၊ သူကလည္း ပိုလုပ္ဆိုရင္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ စကားမ်ားဖို႔ပဲရွိေတာ့တယ္။
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ pleasing လုပ္တာ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္မွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ လူေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အင္အားအရင္းအျမစ္၊ စိတ္အင္အား အရင္းအျမစ္ေတြ ဒါေတြအားလံုးက အတိုင္းအတာရွိတယ္။ limit ရွိတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ မဂၤလာေဆာင္ကာစ ကေလးေတြကို ဘုန္းဘုန္းက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ နဲ႔ romantic မွာ romance မပါဘဲနဲ႔ ေမတၱာတရားကို ေတြးၾကည့္ပါ။ imaging လုပ္ၾကည့္ပါ။ ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ေမတၱာတရားကို နားလည္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ လင္မယားၾကားထဲမွာ လိုအပ္မႈကေန လိုခ်င္မႈထဲကို ေရာက္မသြားႏိုင္ဘူး။ ဒီပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနႏိုင္တယ္။
အဲ့ဒီလို မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လိုအပ္မႈအေနနဲ႔ေရာ၊ မိသားစုလိုအပ္မႈအေနနဲ႔ေရာ၊ တိုင္းျပည္တစ္ခုရဲ႕ လိုအပ္မႈအေနနဲ႔ေရာ မျပည့္ႏိုင္ဘူး။ အဲ့ဒါကိုပဲ ဘုန္းဘုန္းတို႔က သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာ ျဖစ္သြားတယ္။ ဝမ္းက တစ္ထြာေလးပဲ သမုဒၵရာေလာက္က်ယ္သြားတယ္ဆိုတာ ျဖည့္လို႔မရေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာတာ။
ဘာလို႔ ျဖည့္လို႔မရတာလဲဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကေတာ့ ျဖည့္လို႔ရတယ္။ လိုခ်င္မႈ ျဖစ္သြားလို႔ ျဖည့္လို႔မရေတာ့တာ။ Requirement ကေန Desire ျဖစ္သြားလို႔.. Need က ေန Want ျဖစ္သြားတယ္။
ဆက္ရန္-
>>>>>>>
ႏိုဝင္ဘာလ (၁၉) ရက္၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္တြင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံ Arina Country Club၌ ေအာက္စ္ဖိုဒ့္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာဘဒၵႏၲဓမၼသာမိ (Ven. Dr. K. Dhammasami, Oxford) ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္
ဘဝ၌အလိုမျပည့္ေသာအခါ တရားေတာ္အား www.facebook.com/Sayardawsdhammatalkcollections မွ ဓမၼဒါနျပဳပါသည္။
No comments:
Post a Comment